۲۵۵ - فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم احمد رضایی :امانت الهی ۱۳۹۸/۱۰/۳۰
فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم احمد رضایی :
امانت الهی
شهید مدافع حرم احمد رضایی، بهار سال 65 در روستای شهیدپرور اوندر از توابع شهرستان کاشمر در خانواده‌ای مذهبی، کشاورز و متوسط جامعه دیده به جهان گشود. در سال 91 به استخدام سپاه پاسداران درآمد. پس از گذراندن آموزش‌های لازم در پادگان آموزشی شهید هاشمی‌نژاد به عنوان فرمانده گروهان آموزشی مشغول به خدمت شد. سپس در خرداد سال 1394 جهت ادامه خدمت به تیپ زرهی 21 امام رضا(ع) نیشابور پیوست. در حالی که هنوز چند ماهی از شروع زندگی مشترکش نمی‌گذشت به صورت داوطلبانه دی ماه سال 94 به صف مدافعان حرم پیوست. احمد رضایی، 14 بهمن همان سال، شهد شهادت را نوشید.
فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم احمد رضایی : «مادرم می‌دانم که موقع رفتنِ من خیلی نگران بودید ولی هروقت دلت یاد عزیزانت کرد حتما حضرت زینب(س) را یاد کن؛ از مصیبت‌های حضرت زینب(س) یادت بیاید. مادرم برای اینکه کمی از نگرانیت کم شود می‌دانی حضرت عباس(ع) برای چی لب فرات آب نخورد؟ چون امامشان تشنه بود. مادر می‌دانی حضرت قاسم با اجازه کی وارد میدان شد؟ با اجازه مادرش.مادرم اگر در قیامت بپرسند که جهاد در سوریه برای فرزندان شما مهیا بود، برای چی نرفتند، چه جوابی داری بدهی آیا می‌خواهی بگویی که در هشت سال دفاع مقدس ما وظیفه خود را انجام داده‌ایم؟ نه مادر جان پس حضرت ام البنین هم می‌بایست یکی از فرزندانش در کربلا شهید می‌شدند. مادرم و پدرم حالا می‌توانید سرتان را بالا بگیرید و بگویید خدایا این امانت را از ما بپذیر.»
فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم احمد رضایی : «مادرم می‌دانم که موقع رفتنِ من خیلی نگران بودید ولی هروقت دلت یاد عزیزانت کرد حتما حضرت زینب(س) را یاد کن؛ از مصیبت‌های حضرت زینب(س) یادت بیاید. مادرم برای اینکه کمی از نگرانیت کم شود می‌دانی حضرت عباس(ع) برای چی لب فرات آب نخورد؟ چون امامشان تشنه بود. مادر می‌دانی حضرت قاسم با اجازه کی وارد میدان شد؟ با اجازه مادرش.مادرم اگر در قیامت بپرسند که جهاد در سوریه برای فرزندان شما مهیا بود، برای چی نرفتند، چه جوابی داری بدهی آیا می‌خواهی بگویی که در هشت سال دفاع مقدس ما وظیفه خود را انجام داده‌ایم؟ نه مادر جان پس حضرت ام البنین هم می‌بایست یکی از فرزندانش در کربلا شهید می‌شدند. مادرم و پدرم حالا می‌توانید سرتان را بالا بگیرید و بگویید خدایا این امانت را از ما بپذیر.»
