فرازی از وصيت‌نامه  شهید مدافع حرم رحمان بهرامی: 

محرومین را فراموش نکنید

شهید مدافع حرم رحمان بهرامی، بیستم فروردین 1347، در روستای طهماسب‌آباد سلطانیه در خانواده‌ای پاک و روستایی به دنیا آمد. وی در سال 1359 هنگامی که سیزده ساله بود، به جبهه رفت و تا پایان جنگ، مگر برای مدت کوتاهی برنگشت.
شهید رحمان بهرامی گویی همیشه آماده شهادت بود، مجاهدی که همیشه وضو داشت، نمازش اول وقت بود و مناجات و نماز شبانه‌اش، نوای ایمان و شوق بود. این شهید مدافع حرم در زمره خیرین شهر قرار داشت و همیشه در کار خیر شرکت می‌کرد، به طوری که این شهید در شهرستان خرم‌دره در بین مردم به کار خیر شهره بوده است.وی ۳۰ سال در بانه استان کردستان خدمت کرد و از هم‌رزمان شهیدان صیاد شیرازی و شهید چمران بود.
حاج رحمان بهرامی بازنشسته شده بود اما داوطلبانه به مدافعان حرم پیوست. او 20 اسفند 1394 به آرزویش رسید و در راه دفاع از حریم ولایت به شهادت رسید.
فرازی از وصيت‌نامه  شهید مدافع حرم رحمان بهرامی: «... اگر شادی روح حقیر و امام و شهیدان و ائمه اطهار را می‌خواهید پیرو ولایت فقیه باشید و به درس‌هایتان ادامه دهید و به مردم شریف ایران بخصوص مردم منطقه خودمان و به قشر ضعیف خدمت کنید و محرومین را فراموش نکنید و قدر خود و مادر را بدانید و با همه مهربان باشید و اخلاق اسلامی را رعایت کنید ...»