پرسش:از منظر آموزه‌های وحیانی قدرت در منظومه فکری و عملی فرد مسلمان و جامعه اسلامی از چه جایگاه و پشتوانه منطقی برخوردار است؟

پاسخ:قوت و قدرت در منطق قدرت اسلام به عنوان یک ارزش و کمال برای فرد مسلمان و جامعه اسلامی به حساب آمده است. پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) هم در بعد جسمی و فیزیکی قوی بودند و هم در بعد روحی و معنوی.
قوت روحی و جسمی پیامبر(ص)
نویسنده کتاب محمّد، «پیامبری که از نو باید شناخت» (نویسنده این کتاب کونستان ویرژیل گیورگیو، اهل رومانی است) دو چیز را خوب پرورش داده است. یکی از آن دو چیزی که خوب مجسم کرده، این است که پیغمبر(ص) در شرایطی قرار می‌گرفت که از نظر سیاسی و اجتماعی امیدش از همه جا قطع بود، تمام شرایط علیه او بود و بین او و پیروزی به‌اندازه یک مو هم پیوند نبود ولی پیغمبر هیچ وقت اراده خودش را نمی‌باخت؛ اراده پیغمبر در همه احوال مانند کوهی بود که یک ذره تزلزل در آن پیدا نمی‌شد. واقعاً قدرت روحی پیغمبر در این مدت بیست و سه سال عجیب است! وقتی انسان مطالعه می‌کند، حیرت‌انگیز است و شاعر- که ظاهراً حسان بن ثابت است- در زمان خود پیغمبر درست گفته است: له همم لامنتهی لکبارها و همته الصغری اجل من الدهر
او صاحب همت‌های عالی است که همت‌های بزرگش حدی ندارد ولی کوچک‌ترین همتش از روزگار بزرگ‌تر است (تجلی پیام،‌ ص534)
به علاوه پیغمبر از نظر قدرت و قوّت ظاهری هم مردی قوی بود. اندام پیغمبر،‌ اندام یک دلیر و یک دلاور بود. مردی قوی و شجاع بود و مجموع‌ اندامش‌ اندام یک مرد شجاع بود: «کان بادناً متماسکاً» (مکارم‌الاخلاق،‌ ص12)
پیغمبر نه چاق بود و نه لاغر، متوسط بود؛ بدنش گوشت داشت اما گوشت متماسک. بدن متماسک یعنی مثل بدن آدم‌های ورزشکار، از این‌جهت که گوشت بدنشان سفت و محکم به یکدیگر چسبیده است. آدم‌هایی که چاق هستند و پی در بدنشان جمع شده، گوشت بدنشان شل است، ولی پیغمبر این جور نبود.
اصلًا شجاعت پیغمبر(ص) در حدی بود که علی(ع) می‌فرماید: «و کنا اذا احمر الباس اتقینا برسول‌الله (ص)» هرگاه آتش جنگ شعله می‌کشید ما به رسول خدا پناه می‌بردیم. (نهج‌البلاغه،‌ کلمات غریب،‌ص 357)
حدود هشت سال پیش (یعنی سال ۱۳۴۵) که برای اولین بار به مکه مشرف شدم، خوابی در مکه دیدم که خیلی عجیب بود! در آنجا پیغمبر اکرم(ص) را از پشت سر مشاهده کردم،‌ اندام عجیبی دیدم و در عالم خواب به یاد جمله امیرالمومنین (ع) افتادم، گفتم بی‌جهت نیست که علی (ع) می‌فرماید: «و کنا اذا احمرّ الباس اتّقینا برسول‌الله (ص)».
پیغمبر اکرم‌(ص) اینچنین بود: قوی بود، شجاع بود، قوّت را ستایش می‌کرد و شجاعت را نیز ستایش می‌کرد.
پس در اسلام قوّت و قدرت ستایش شده؛ یعنی اسلام آن را به عنوان یک ارزش برای انسان می‌شناسد.
ادامه دارد