ما نبايد فتح‌هاى بزرگ مثل خرمشهر را از ياد ببريم كه دشمن با همه تجهيزات در سنگرهاى بسيار محكم با عده و عدد بسيار كمين كرده بود، و در مقابل عده‏اى از سلحشوران متعهد اسلام از بيابان باز به آنان تاخته، و خداوند آنچنان رعب و وحشت را بر دشمنان ما غلبه‏ داد كه با اسارت هزاران نظامى و غنيمت‌هاى بسيار، باقيمانده‌ اشرار با فضاحت تمام رو به فرار گذاشته و شهرها را رها كردند. رزمندگان عزيز ما نبايد اين پيروزى معجزه آسا را جز با مددهاى الهى ببينند و اگر چنين شد، غرور آنها خلاصه مى‏ شود در اينكه ما مورد عنايت قادر متعال هستيم و از خود چيزى نداريم و آنچه داريم از اوست و بايد به راه او نثار كنيم. و اينجاست كه خداوند عنايات خود را ادامه مى‏ دهد.
صحیفه امام؛ ج17؛ ص318 | پیام به ملت ایران؛ 22 بهمن 1361