۹۷ - کشته شد اما شکست نخورد ۱۳۹۹/۰۶/۰۵
کشته شد اما شکست نخورد
۱۳۹۹/۰۶/۰۵
محرم امسال، مراسم عزای سیدالشهداء علیه‌السلام در حالی برگزار می‌شود که شیوع ویروس منحوس کرونا، فرصت و امکان برگزاری مراسم به سبک و سیاق پیشین را گرفته است و شیفتگان حضرت امام حسین علیه‌السلام را ملزم به رعایت برخی از محدودیت‌ها کرده است. اما، این محدودیت‌ها به نوبه خود در مراسم عزای حسینی پیکره‌های زیبا و لطیفی آفریده و به کالبد محرم جان تازه‌ای دمیده است که روحبخش و دلنواز است... و حاکی از این واقعیت که هیچ مانعی از هر نوع که باشد نمی‌تواند به سوگ نشستن و اقامه عزا برای سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و شهدای همیشه شاهد واقعه عاشورا را در میان عاشقانش به تعطیلی بکشاند.
امروز این ستون را به نقل کلامی از امام راحلمان -رضوان الله تعالی علیه- در وصف عاشورا و قیام اباعبدالله الحسین علیه‌السلام اختصاص می‌دهیم؛
«سیدالشهدا علیه‌السلام کشته شد؛ شکست نخورد؛ لکن بنی‌امیّه را چنان شکست [داد] که تا آخر نتوانستند دیگر کاری بکنند. چنان این خون آن شمشیرها را عقب زد که تا الان هم که ملاحظه می‌کنید باز پیروزی با سیّدالشهداست و شکست با یزید و اتباع اوست...
حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان، وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند -کیفیت مبارزه را کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیّت کم یا جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در دست دارد با یک عده معدود باید چطور باشد- اینها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا به ملّت آموخته است و اهل‌بیتِ بزرگوار او و فرزند عالی مقدار او هم فهماند که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد باید چه کرد... اگر عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر نبود، بعثت و زحمات جان‌فرسای نبی‌اکرم صلی‌الله علیه و آله وسلم را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند. ابوسفیانیان می‌خواستند قلم سرخ بر کتاب وحی بکشند و یزید، یادگار عصر تاریک بت‌پرستی، به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داشت اساس اسلام را برچیند و با شعار صریح «لا خبرٌ جاء ولا وحیٌ نَزَلَ» بنیاد حکومت الهی را برکند. اگر عاشورا نبود، نمی‌دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می‌آمد، لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلام رهایی‌بخش و قرآنِ هدایت را جاوید نگه دارد و حسین بن علی علیه‌السلام، این عصاره نبوّت و یادگار ولایت، را برانگیزد تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امّت عظیم پیامبر اکرم نماید تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و ره‌آوردهای آن پاسداری نماید».
امروز این ستون را به نقل کلامی از امام راحلمان -رضوان الله تعالی علیه- در وصف عاشورا و قیام اباعبدالله الحسین علیه‌السلام اختصاص می‌دهیم؛
«سیدالشهدا علیه‌السلام کشته شد؛ شکست نخورد؛ لکن بنی‌امیّه را چنان شکست [داد] که تا آخر نتوانستند دیگر کاری بکنند. چنان این خون آن شمشیرها را عقب زد که تا الان هم که ملاحظه می‌کنید باز پیروزی با سیّدالشهداست و شکست با یزید و اتباع اوست...
حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان، وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند -کیفیت مبارزه را کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیّت کم یا جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در دست دارد با یک عده معدود باید چطور باشد- اینها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا به ملّت آموخته است و اهل‌بیتِ بزرگوار او و فرزند عالی مقدار او هم فهماند که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد باید چه کرد... اگر عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر نبود، بعثت و زحمات جان‌فرسای نبی‌اکرم صلی‌الله علیه و آله وسلم را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند. ابوسفیانیان می‌خواستند قلم سرخ بر کتاب وحی بکشند و یزید، یادگار عصر تاریک بت‌پرستی، به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داشت اساس اسلام را برچیند و با شعار صریح «لا خبرٌ جاء ولا وحیٌ نَزَلَ» بنیاد حکومت الهی را برکند. اگر عاشورا نبود، نمی‌دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می‌آمد، لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلام رهایی‌بخش و قرآنِ هدایت را جاوید نگه دارد و حسین بن علی علیه‌السلام، این عصاره نبوّت و یادگار ولایت، را برانگیزد تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امّت عظیم پیامبر اکرم نماید تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و ره‌آوردهای آن پاسداری نماید».