۱۵۰ - حاج قاسم می‌خواست مثل چه کسی شهید شود؟ ۱۳۹۹/۱۰/۰۶
حاج قاسم می‌خواست مثل چه کسی شهید شود؟
۱۳۹۹/۱۰/۰۶
«حاج قاسم می‌گفت دوست دارم طوری شهید شوم که همه ذرات بدن من را متاثر کند و چیزی از من باقی نماند...»
سردار شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی بامداد جمعه 13 دی ماه سال 98 به همراه ابومهدی المهندس از فرماندهان حشد‌الشعبی عراق و جمعی از همراهانش پس از عمری مجاهدت، در جریان حمله تروریستی پهپادهای آمریکایی در فرودگاه بغداد به شهادت رسید.
به گزارش تسنیم، در آستانه نخستین سالروز شهادت وی، محمود خالقی از دوستان نزدیک حاج قاسم نقل قولی از علاقه آن شهید به نحوه شهادتش داشته است.
وی در این خصوص گفته است: در یکی از دیدارهایمان حاج قاسم می‌گفت دوست دارم طوری شهید شوم که همه ذرات بدن من را متاثر کند و چیزی از من باقی نماند و بعد آقای حکیم را مثال زد و گفت دوست دارم مثل او شهید شوم.
شهید محراب، آیت‌الله سید محمدباقر حکیم از علمای بزرگ شیعه در عراق و رئیس و بنیانگذار مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق، فرزند آیت‌الله العظمی سید محسن حکیم مرجع تقلید شیعه و از شاگردان دو مرجع تقلید دیگر شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر و آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی بود.
وی همچنین از بنیانگذاران حزب الدعوه الاسلامیه بود و سال‌ها با حزب بعث حاکم بر عراق مبارزه کرد و بعد از آزادی از زندان، مبارزات خود را از ایران ادامه داد.
با سرنگونی رژیم بعث، در سال 1382 به عراق بازگشت و در نجف اقامت گزید و در هفتم شهریور همان سال، وقتی در حال خروج از صحن مبارک حضرت امیرالمومنین علی(ع) بود، بر اثر یک انفجار تروریستی (بمب تعبیه شده در یک خودرو) به شهادت رسید.
به گزارش تسنیم، در آستانه نخستین سالروز شهادت وی، محمود خالقی از دوستان نزدیک حاج قاسم نقل قولی از علاقه آن شهید به نحوه شهادتش داشته است.
وی در این خصوص گفته است: در یکی از دیدارهایمان حاج قاسم می‌گفت دوست دارم طوری شهید شوم که همه ذرات بدن من را متاثر کند و چیزی از من باقی نماند و بعد آقای حکیم را مثال زد و گفت دوست دارم مثل او شهید شوم.
شهید محراب، آیت‌الله سید محمدباقر حکیم از علمای بزرگ شیعه در عراق و رئیس و بنیانگذار مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق، فرزند آیت‌الله العظمی سید محسن حکیم مرجع تقلید شیعه و از شاگردان دو مرجع تقلید دیگر شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر و آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی بود.
وی همچنین از بنیانگذاران حزب الدعوه الاسلامیه بود و سال‌ها با حزب بعث حاکم بر عراق مبارزه کرد و بعد از آزادی از زندان، مبارزات خود را از ایران ادامه داد.
با سرنگونی رژیم بعث، در سال 1382 به عراق بازگشت و در نجف اقامت گزید و در هفتم شهریور همان سال، وقتی در حال خروج از صحن مبارک حضرت امیرالمومنین علی(ع) بود، بر اثر یک انفجار تروریستی (بمب تعبیه شده در یک خودرو) به شهادت رسید.