اين مستمندها، فقيرها، عيال خدا هستند،اينها بايد  اداره بشوند. فقرا را خداى تبارك و تعالى امر كرده است كه اداره‏ شان بايد بكنيم. يك دسته غنى بنشينند كنار، و اينها بيچاره‏ ها به فقر بگذرانند. ... [نمی‌شود] يك دسته آن بالاها بنشينند مُرفَّه و هرچه بخواهند هرزگى بكنند، يك دسته هم اين زاغه‌نشين‌هاى تهرانى، كه همه ‏تان مى‌بينيد و در شهرهاى خودتان هم هست امثالش. اين نمى‏ شود. اين عملى نيست. من اخطار كردم، اين يك خطرى براى مردم هست‏.
صحیفه امام؛ ج10؛ ص334 | قم؛ 2 آبان 1358