1812 - روزنامه اصلاح‌طلب:دولت نه درباره نتایج برجام و نه درباره بایدن ادراک دقیقی نداشت ۱۳۹۹/۱۲/۱۹
نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
روزنامه اصلاح‌طلب:
دولت نه درباره نتایج برجام و نه درباره بایدن ادراک دقیقی نداشت
۱۳۹۹/۱۲/۱۹
ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران دیروز در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «به همان گونه‌ای که دولت و تیم سیاست خارجی آن ادراک دقیقی از فرآیند دیپلماسی هسته‌ای و نتایج برجام نداشتند، تحلیل آنان در ارتباط با پیامدهای پیروزی بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا نیز واقعی به‌نظر نمی‌رسد. روابط ایران و آمریکا در دوران باراک اوباما مبتنی بر سیاست «مهار و دربرگیری» بوده است. دونالد ترامپ تلاش کرد تا سیاست مهار را ادامه داده و «دیپلماسی اجبار» را جایگزین سیاست‌های کنش تعاملی معطوف به دربرگیری ایران براساس پیمان‌های منطقه‌ای کند.»
بایدن نشان داد هیچ‌گونه تمایلی به برداشتن تحریم‌ها ندارد
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «بایدن تلاش دارد تا روند محدود‌سازی قدرت ایران را براساس شکل جدیدی از سازوکارهای به اصطلاح «هنر تحریم» تداوم دهد. اعضای تیم سیاست خارجی و امنیت ملی ایالا‌ت‌متحده در دوران بایدن دارای تجارب قابل‌توجهی در زمینه کنش راهبردی با ایران بوده‌اند. آنان در دوران دیپلماسی هسته‌ای و مذاکرات ۱+۵ تجارب تاریخی قابل‌توجهی درخصوص چگونگی کنش دیپلماتیک با ایران به‌دست آورده‌اند. بخش قابل‌توجهی از تیم سیاست خارجی باراک اوباما همانند «ویلیام برنز»، «رابرت مالی»، «بلینکن» و «ریچارد نفیو» هم‌اکنون در حوزه تصمیم‌گیری راهبردی، اطلاعاتی، امنیتی و سیاست خارجی آمریکا مشارکت داشته و مسئولیت‌های قابل‌توجهی را در ارتباط با ایران عهده‌دار شده‌اند. آنان از تجارب دیپلماتیک خود برای بهینه‌‌سازی منافع ملی ایالا‌ت‌متحده بهره خواهند گرفت. بایدن در ماه‌های گذشته نشان داد که هیچ‌گونه تمایلی به برداشتن تحریم‌ها نداشته و تلاش دارد تا ایران را در وضعیت محدود‌سازی برای کسب امتیازات جدید در حوزه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی قرار دهد.»
متقی نوشت: «ادبیات سیاسی و راهبردی بایدن در ارتباط با ایران معطوف به «کنش همکاری‌جویانه خنثی» بوده است. بایدن از یکسو تلاش می‌کند تا زمینه حداکثر‌سازی فشارهای اقتصادی علیه ایران را فراهم آورد. از طرف دیگر همواره به این موضوع اشاره دارد که اگر ایران به تعهدات خود واقف باشد و پروتکل الحاقی را مورد پذیرش قرار دهد، در آن شرایط زمینه برای پایان دادن به تحریم‌ها وجود خواهد داشت. چنین مفاهیم و ادبیاتی هیچ‌گاه نمی‌تواند به مفهوم بازگشت آمریکا به تعهدات ۲۰۱۵ برجام تلقی شود. به همین دلیل است که دولت روحانی به‌‌رغم تلاش بی‌وقفه برای پایان دادن به تحریم‌های اقتصادی، نتوانست مطلوبیت‌های لازم و موثری را برای پایان دادن به تحریم‌ها به‌دست آورد. دولت روحانی از سازوکارهای «دیپلماسی در خلأ» بهره گرفت و از این طریق دیالوگ نافرجامی را آغاز کرده که نمی‌تواند منجر به تحقق سیاست عملی برای پایان دادن به تحریم‌های اقتصادی ایران شود. دیپلماسی ایران و اروپا در چارچوب گروه ۱+۵ آغاز شد، اما تنظیم پیش‌نویس قطعنامه تروئیکای اروپایی به مفهوم تهدیدی برای سیاست اقتصادی و امنیتی ایران در آینده محسوب می‌شود... واقعیت آن است که سیاست عملی بایدن در مورد تحریم‌ها تفاوت چندانی با دولت ترامپ ندارد.»
ارگان دولت: برای رفع تحریم‌ها مذاکرات را پیش ببریم!
روزنامه دولتی ایران دیروز طی یادداشتی نوشت: «در آستانه سال ۱۴۰۰ بحث برگشت به برجام مطرح شده و این به منزله جدا شدن از تحریم‌های بسیار سخت و ظالمانه‌ای است که از سال ۹۷ بر ایران حادث شده است. در این حوزه ضرورت دارد که امید داشته باشیم و با عقلانیت و حفظ منافع ملی و عزت کشور مذاکرات را پیش ببریم به نحوی که بتوان آرامش اقتصادی، آرامش معیشتی مردم، دور شدن از سایه جنگ و اصلاح امور منطقه را حاکم کرد.»
تعهدات آمریکا در برجام معلوم و واضح است. این تعهدات اجرا نشده اما در مقابل، ایران تعهدات خود را نقدا و یکجا، (همان دو ماه اول قبل از سررسید اجرای برجام در دی‌ماه 94) اجرا کرده و آمریکا اگر به دنبال تعهد و جبران است، می‌تواند اقدام کند و عقلا و منطقا ضرورتی برای مذاکره وجود ندارد. مذاکره با عهدشکنان برجامی، پالس امتیازگیری مجدد به حریف می‌دهد و نشانه انفعال و خلاف سیاست رسمی نظام است.
بدترین سال ساخت‌وساز در تهران، امسال به ثبت می‌رسد
روزنامه دنیای اقتصاد دیروز در گزارشی نوشت: «بدترین سال ساخت‌وساز در تهران، امسال به ثبت می‌رسد. آمار رسمی تیراژ ساخت مسکن در پایتخت نشان می‌دهد، روند عرضه طی ۱۱ ماه اول امسال به گونه‌ای بوده که بسیار بعید است تعداد کل آپارتمان‌های جدید در سال ۹۹ به «کف عرضه در بازه زمانی ۱۶ سال گذشته» برسد. پیش‌تر، شدیدترین رکود ساختمانی، در سال ۹۴ با تیراژ ۶۵ هزار و ۵۰۰ واحد رقم خورده بود. اما به احتمال زیاد، تیراژ عرضه مسکن در تهران ۹۹ پایین‌تر از ۵۵ هزار واحد خواهد شد. چهار ویرانگر این بازار معرفی شده است.»
در این گزارش همچنین آمده است: «احتمالات موجود درخصوص روند ساخت وساز در موعد زمانی محدود باقی‌مانده تا پایان سال از پیش‌بینی ثبت رکورد ۱۶ ساله رکود ساختمانی در شهر تهران طی سال ۹۹ خبر می‌دهد. بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» با استناد به آمار ۱۶ ساله ساخت‌وساز مسکن در شهر تهران نشان می‌دهد به احتمال زیاد و با توجه به میزان ساخت وسازهای شهر تهران در ۱۱ ماه اول سال جاری و فاصله آن با کف تیراژ ساختمانی در این بازه زمانی، به احتمال زیاد سال ۹۹، رکورددار رکود ساختمانی از ابتدای سال ۸۳ تاکنون خواهد بود.»
دنیای اقتصاد نوشت: «براساس آمارهای رسمی، طی ۱۶ سال اخیر یعنی از ابتدای سال ۸۳ تا انتهای سال ۹۸ در هر سال به طور میانگین ۱۲۶ هزار و ۵۳۶ واحد مسکونی در پایتخت مجوز ساخت یا پروانه ساختمانی دریافت کرده و فرآیند ساخت آن وارد پروسه اجرا شد. بیشترین تیراژ سالانه ساخت مسکن در تهران براساس تعداد واحدهای مسکونی که برای ساخت پروانه دریافت کردند مربوط به سال ۹۱ بود که در این سال مجموعا ۲۵۳ هزار واحد مسکونی پروانه ساخت دریافت کرد. سال ۹۱ به لحاظ میزان ساخت و ساز در شهر تهران به سال سونامی ساخت مسکن معروف شد. کمترین تیراژ ساختمانی در ۱۶ سال اخیر نیز مربوط به سال ۹۴ بود که در این سال تحت تاثیر رکود شدید در فعالیت‌های سازنده‌های مسکن، تنها ۶۵ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی در تهران، پروانه ساخت دریافت کردند. این در حالی است که در ۱۱ ماه ابتدایی سال جاری، یعنی فاصله زمانی ابتدای فروردین تا پایان بهمن امسال نیز مجموعا ۴۷ هزار واحد مسکونی در شهر تهران مجوز ساخت دریافت کردند.»
حذف كالاهاي بادوام، رفاه و فرهنگ از سبد خانوار در دولت روحانی
روزنامه حامی دولت اعتماد روز گذشته در گزارش اقتصادی خود نوشت: «زندگي در شرايطي كه درآمد افراد تنها كفاف هزينه‌هاي جاري مانند خوراكي و مسكن را مي‌دهد، چگونه است؟ زماني كه افراد نتوانند كتاب بخرند يا به سينما و تئاتر بروند يا كلاسي آموزشي ثبت‌نام كنند، زندگي‌شان چگونه معنا پيدا مي‌كند؟ 60 ميليون ايراني نيازمند دريافت يارانه معيشتي هستند پس شايد بتوان ادعا كرد اين تعداد در وضعيت فقر رفاهي به سر مي‌برند؛ درآمدشان كفاف زندگي روزمره‌شان را مي‌دهد و اگر بخت يارشان باشد به دهك‌هاي فقيرتر سقوط نكنند.كمك‌هاي مادي و غيرمادي دولت براي بهبود وضعيت افراد حاضر در اين دهك‌ها نيز نمي‌تواند جبران قدرت خريد از دست رفته‌شان باشد. بر اساس آخرين گزارش مركز آمار در بهمن ماه، تورم 12 ماه منتهي به بهمن كالاهاي غيرخوراكي مانند تفريح و فرهنگ، رستوران و پوشاك و كفش به ترتيب 39.7، 27.6 و 24.7 درصد گزارش شده است. هر چند كمتر از تورم سالانه خوراكي‌هاست اما از آنجايي كه سهم خوراكي‌ها و مسكن در سبد خانوارها بيشتر است عملا مجالي براي خريد ساير كالاهاي غيرخوراكي باقي نمي‌ماند. شايد بتوان گفت بالا رفتن قيمت‌ها درحوزه خوراكي‌ها يا مسكن، مجالي براي هزينه كردن در بخش‌هاي غيرخوراكي نگذاشته است. با بررسي آمارهاي رسمي منتشر شده، ايراني‌ها در 5 سال اخير، هزينه‌اي براي افزايش رفاه‌شان انجام نداده‌اند و هر چه بوده رتق و فتق امور بود. »
خاطرمان هست که آقای روحانی سال۹۲ می‌گفت: تحریم‌ها را لغو می‌کنم و آنچنان رونق اقتصادی ایجاد می‌شود که مردم اصلاً به این ۴۵هزار تومان احتیاج نداشته باشند. همین روزنامه‌های مدعی اصلاح‌طلبی این شعارها پر زرق و برق اما تهی و پوچ را بزرگنمایی می‌کردند و با آنها رای مردم را دزدیدند و امروز که معیشت مردم ناشی از سیاست‌های غلط دولت، ناکارآمدی، مسئولیت‌گریزی و بی‌تدبیری بیش از هر زمان دیگری تنگ‌تر شده به جای عذرخواهی نمک بر زخم مردم می‌پاشند.
تقلای مدعیان اصلاحات برای بزک FATF
روزنامه ابتکار در مطلبی نوشت: بیش از دو دهه از تشکیل کارگروه اقدام مالی می‌گذرد، از مهم‌ترین وظایف و اهداف این سازمان بین‌المللی در مرور زمان می‌توان به مقابله با پولشویی، تامین مالی تروریسم و مقابله با اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی نام برد؛ متاسفانه برخی رسانه‌ها با رویکردی تندتر نسبت به جامعه، از FATF یک غول ترسناک ارائه داده‌اند و همکاری با آن را به نوعی یک شکست و اتفاق ناخوشایند بزرگ می‌دانند؛
در ادامه مطلب این روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی آمده است: کارگروه اقدام مالی نیز یک نهاد بین‌المللی چون دیگر سازمان‌های مطرح دنیاست که اکثریت کشورهای دنیا برای آن احترام قائل شده و با اصول و قواعد آن به نقل و انتقالات مالی دامن می‌زنند. با این اوصاف که اهداف این سازمان شفاف بیان شده‌اند و هم راستا با گفتار دیپلماسی بین‌المللی ایران هستند؛ پس چرا از عضویت در آن خودداری می‌کنیم؟...مگر می‌شود در یک دهکده جهانی با اهداف مشترک زندگی کرد و مدعی بود که تنها روش من صحیح است!.
ابتکار نوشت: آنچه که باید موجب توجه بیشتر مسئولین قرار گیرد، نگاه متوازن‌تر به بار سنگین این ترازو است، که بخش گسترده فشار آن بر روی مردم و بخش‌اندکی بر عهده مسئولین است. به نوعی پیش از آنکه تحریم‌ها ما را فلج کنند، ما با پافشاری بیش از حد بر روی سیاستگذاری‌های اشتباه خود، خود را تحریم می‌کنیم.
بزک FATF از سوی مدعیان اصلاحات در حالی است که اولاً تنها 36 کشور جهان در این کارگروه بین‌الدولی عضویت دارند. ثانیاً گره زدن FATF از سوی کسانی که روزی می‌گفتند مشکل اقتصادی با برجام حل می‌شود، در حالی است که ظریف سال 97 در جلسه علنی مجلس با موضوع بررسی الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی‌تروریسم «CFT» گفته بود « نه بنده و نه رئیس‌جمهور نمی‌توانیم تضمین بدهیم که با پیوستن به این لایحه مشکلات ما حل خواهد شد»
گفتنی است در حال حاضر حدود ۲۸۵ شخص، موسسه و شرکت ایرانی (صنایع دفاعی، صنایع پیشرفته ازجمله هسته‌ای و نانو، فرماندهان نظامی، دانشمندان کشور در حوزه‌های مختلف و...) در لیست تحریم‌ها قرار دارند و بر اساس الزامات FATF، ایران با پیوستن به FATF باید به اعمال تحریم‌ها علیه آنها در داخل کشور متعهد شود!
سوءاستفاده طیف اصلاح‌طلب از بیت امام(ره)!
روزنامه شرق در شماره دیروز خود مصاحبه با یکی از کنشگران این طیف را منتشر کرده که حاوی نکات قابل توجهی است. عرب سرخی به شرق گفته است: «آیا اختلافاتی که میان برخی احزاب اصلاح‌طلب وجود دارد، دامنه‌اش بیشتر خواهد شد یا نهاد اجماع‌ساز می‌تواند به‌طور کامل باعث ایجاد وحدت عملی در انتخابات شود؟ از سوی دیگر اقبال جوانان نسبت به اصلاح‌طلبان در این دوره از انتخابات هنوز مشخص نیست.»
در ادامه او می‌گوید: «درباره سیدحسن خمینی قصه متفاوت است. ایشان فاقد تجربه اجرائی کلان در سطح حکومت هستند اما او به لحاظ ظرفیت فکری و عقبه اجتماعی و سیاسی‌ای که دارد و حمایت گسترده‌ای که می‌تواند از جانب نیروهای توانمند از ایشان صورت بگیرد و همچنین با ملاحظه توان بسیج‌کننده‌ای که در جامعه دارد، می‌تواند در نبود آقای خاتمی یکی از چهره‌های مثبت و مؤثر در انتخابات باشد اما اگر فکر کنیم که تمام ویژگی‌های مطلوب در نظر ما در یک نفر جمع شود، امری قطعی نیست و سخت می‌شود چنین شخصی را انتخاب کرد. حتی آقای خاتمی که من درباره ایشان مثبت فکر می‌کنم، برخی از نیروهای جامعه نگاه دیگری به ایشان دارند؛ بنابراین ما باید در مجموع بتوانیم به نامزدی برسیم که از نظر فکری به اصلاح‌طلبان نزدیک باشد و از نظر توانمندی‌های کلی و ظرفیت اجماع‌‌سازی بتواند بخش مهمی از نیروها و مردم را در سطح کشور داشته باشد.»
او در بخش دیگری از این گفت‌وگو تاکید کرده است: «آقای عارف یک مدیر با‌تجربه اجرائی است، در چارچوب اصلاح‌طلبان قرار دارد، در سال ۹۲ نیز تجربه مثبتی از خود به جا گذاشتند و به حسب ضرورت می‌توانند دست به اقداماتی بزنند که مصالح کلی اصلاح‌طلبان را رعایت کرده باشد. شاید نکته مهمی که درباره وجه منفی درباره ایشان بتوان مطرح کرد، این است که به دلایل مختلف قدرت بسیج‌کنندگی را در سطح جامعه نداشته باشد. البته این ادعا نظر شخصی من است و در نظرسنجی‌ها ممکن است این‌طور نباشد اما به‌هر‌حال این وجه از این جهت که می‌تواند رأی‌آوری ایشان را تضعیف کند، باید به‌عنوان مورد بازدارنده در تحلیل من قرار گیرد اما از نظر ویژگی‌های کلی دیگر می‌تواند چهره قابل‌قبولی باشد.»
چنانکه خواندید طیف موسوم به اصلاح‌طلب به همین راحتی با نگاه ابزاری به افراد می‌خواهد به خواسته‌های حزبی خود دست یابد. در مورد سیدحسن خمینی نیز چنانکه در روزنامه اصلاح‌طلب آمده نگاه آنها این است که اگرچه سیدحسن خمینی تاکنون در هیچ رده مدیریتی حضور نداشته و تجربه ندارد اما چون ممکن است بتواند به نفع اصلاح‌طلبان رای آوری کند خوب است که به عنوان گزینه به او فکر کنیم!
دیگر اینکه نگاه طیف اصلاح‌طلب همچنان به شخص باسابقه‌ای نظیر عارف این است که او می‌تواند بیاید و به حسب ضرورت دست به اقداماتی بزند! به واقع این یعنی آنها نگاهشان به عارف همان نگاه نامزد پوششی است.
بایدن نشان داد هیچ‌گونه تمایلی به برداشتن تحریم‌ها ندارد
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «بایدن تلاش دارد تا روند محدود‌سازی قدرت ایران را براساس شکل جدیدی از سازوکارهای به اصطلاح «هنر تحریم» تداوم دهد. اعضای تیم سیاست خارجی و امنیت ملی ایالا‌ت‌متحده در دوران بایدن دارای تجارب قابل‌توجهی در زمینه کنش راهبردی با ایران بوده‌اند. آنان در دوران دیپلماسی هسته‌ای و مذاکرات ۱+۵ تجارب تاریخی قابل‌توجهی درخصوص چگونگی کنش دیپلماتیک با ایران به‌دست آورده‌اند. بخش قابل‌توجهی از تیم سیاست خارجی باراک اوباما همانند «ویلیام برنز»، «رابرت مالی»، «بلینکن» و «ریچارد نفیو» هم‌اکنون در حوزه تصمیم‌گیری راهبردی، اطلاعاتی، امنیتی و سیاست خارجی آمریکا مشارکت داشته و مسئولیت‌های قابل‌توجهی را در ارتباط با ایران عهده‌دار شده‌اند. آنان از تجارب دیپلماتیک خود برای بهینه‌‌سازی منافع ملی ایالا‌ت‌متحده بهره خواهند گرفت. بایدن در ماه‌های گذشته نشان داد که هیچ‌گونه تمایلی به برداشتن تحریم‌ها نداشته و تلاش دارد تا ایران را در وضعیت محدود‌سازی برای کسب امتیازات جدید در حوزه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی قرار دهد.»
متقی نوشت: «ادبیات سیاسی و راهبردی بایدن در ارتباط با ایران معطوف به «کنش همکاری‌جویانه خنثی» بوده است. بایدن از یکسو تلاش می‌کند تا زمینه حداکثر‌سازی فشارهای اقتصادی علیه ایران را فراهم آورد. از طرف دیگر همواره به این موضوع اشاره دارد که اگر ایران به تعهدات خود واقف باشد و پروتکل الحاقی را مورد پذیرش قرار دهد، در آن شرایط زمینه برای پایان دادن به تحریم‌ها وجود خواهد داشت. چنین مفاهیم و ادبیاتی هیچ‌گاه نمی‌تواند به مفهوم بازگشت آمریکا به تعهدات ۲۰۱۵ برجام تلقی شود. به همین دلیل است که دولت روحانی به‌‌رغم تلاش بی‌وقفه برای پایان دادن به تحریم‌های اقتصادی، نتوانست مطلوبیت‌های لازم و موثری را برای پایان دادن به تحریم‌ها به‌دست آورد. دولت روحانی از سازوکارهای «دیپلماسی در خلأ» بهره گرفت و از این طریق دیالوگ نافرجامی را آغاز کرده که نمی‌تواند منجر به تحقق سیاست عملی برای پایان دادن به تحریم‌های اقتصادی ایران شود. دیپلماسی ایران و اروپا در چارچوب گروه ۱+۵ آغاز شد، اما تنظیم پیش‌نویس قطعنامه تروئیکای اروپایی به مفهوم تهدیدی برای سیاست اقتصادی و امنیتی ایران در آینده محسوب می‌شود... واقعیت آن است که سیاست عملی بایدن در مورد تحریم‌ها تفاوت چندانی با دولت ترامپ ندارد.»
ارگان دولت: برای رفع تحریم‌ها مذاکرات را پیش ببریم!
روزنامه دولتی ایران دیروز طی یادداشتی نوشت: «در آستانه سال ۱۴۰۰ بحث برگشت به برجام مطرح شده و این به منزله جدا شدن از تحریم‌های بسیار سخت و ظالمانه‌ای است که از سال ۹۷ بر ایران حادث شده است. در این حوزه ضرورت دارد که امید داشته باشیم و با عقلانیت و حفظ منافع ملی و عزت کشور مذاکرات را پیش ببریم به نحوی که بتوان آرامش اقتصادی، آرامش معیشتی مردم، دور شدن از سایه جنگ و اصلاح امور منطقه را حاکم کرد.»
تعهدات آمریکا در برجام معلوم و واضح است. این تعهدات اجرا نشده اما در مقابل، ایران تعهدات خود را نقدا و یکجا، (همان دو ماه اول قبل از سررسید اجرای برجام در دی‌ماه 94) اجرا کرده و آمریکا اگر به دنبال تعهد و جبران است، می‌تواند اقدام کند و عقلا و منطقا ضرورتی برای مذاکره وجود ندارد. مذاکره با عهدشکنان برجامی، پالس امتیازگیری مجدد به حریف می‌دهد و نشانه انفعال و خلاف سیاست رسمی نظام است.
بدترین سال ساخت‌وساز در تهران، امسال به ثبت می‌رسد
روزنامه دنیای اقتصاد دیروز در گزارشی نوشت: «بدترین سال ساخت‌وساز در تهران، امسال به ثبت می‌رسد. آمار رسمی تیراژ ساخت مسکن در پایتخت نشان می‌دهد، روند عرضه طی ۱۱ ماه اول امسال به گونه‌ای بوده که بسیار بعید است تعداد کل آپارتمان‌های جدید در سال ۹۹ به «کف عرضه در بازه زمانی ۱۶ سال گذشته» برسد. پیش‌تر، شدیدترین رکود ساختمانی، در سال ۹۴ با تیراژ ۶۵ هزار و ۵۰۰ واحد رقم خورده بود. اما به احتمال زیاد، تیراژ عرضه مسکن در تهران ۹۹ پایین‌تر از ۵۵ هزار واحد خواهد شد. چهار ویرانگر این بازار معرفی شده است.»
در این گزارش همچنین آمده است: «احتمالات موجود درخصوص روند ساخت وساز در موعد زمانی محدود باقی‌مانده تا پایان سال از پیش‌بینی ثبت رکورد ۱۶ ساله رکود ساختمانی در شهر تهران طی سال ۹۹ خبر می‌دهد. بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» با استناد به آمار ۱۶ ساله ساخت‌وساز مسکن در شهر تهران نشان می‌دهد به احتمال زیاد و با توجه به میزان ساخت وسازهای شهر تهران در ۱۱ ماه اول سال جاری و فاصله آن با کف تیراژ ساختمانی در این بازه زمانی، به احتمال زیاد سال ۹۹، رکورددار رکود ساختمانی از ابتدای سال ۸۳ تاکنون خواهد بود.»
دنیای اقتصاد نوشت: «براساس آمارهای رسمی، طی ۱۶ سال اخیر یعنی از ابتدای سال ۸۳ تا انتهای سال ۹۸ در هر سال به طور میانگین ۱۲۶ هزار و ۵۳۶ واحد مسکونی در پایتخت مجوز ساخت یا پروانه ساختمانی دریافت کرده و فرآیند ساخت آن وارد پروسه اجرا شد. بیشترین تیراژ سالانه ساخت مسکن در تهران براساس تعداد واحدهای مسکونی که برای ساخت پروانه دریافت کردند مربوط به سال ۹۱ بود که در این سال مجموعا ۲۵۳ هزار واحد مسکونی پروانه ساخت دریافت کرد. سال ۹۱ به لحاظ میزان ساخت و ساز در شهر تهران به سال سونامی ساخت مسکن معروف شد. کمترین تیراژ ساختمانی در ۱۶ سال اخیر نیز مربوط به سال ۹۴ بود که در این سال تحت تاثیر رکود شدید در فعالیت‌های سازنده‌های مسکن، تنها ۶۵ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی در تهران، پروانه ساخت دریافت کردند. این در حالی است که در ۱۱ ماه ابتدایی سال جاری، یعنی فاصله زمانی ابتدای فروردین تا پایان بهمن امسال نیز مجموعا ۴۷ هزار واحد مسکونی در شهر تهران مجوز ساخت دریافت کردند.»
حذف كالاهاي بادوام، رفاه و فرهنگ از سبد خانوار در دولت روحانی
روزنامه حامی دولت اعتماد روز گذشته در گزارش اقتصادی خود نوشت: «زندگي در شرايطي كه درآمد افراد تنها كفاف هزينه‌هاي جاري مانند خوراكي و مسكن را مي‌دهد، چگونه است؟ زماني كه افراد نتوانند كتاب بخرند يا به سينما و تئاتر بروند يا كلاسي آموزشي ثبت‌نام كنند، زندگي‌شان چگونه معنا پيدا مي‌كند؟ 60 ميليون ايراني نيازمند دريافت يارانه معيشتي هستند پس شايد بتوان ادعا كرد اين تعداد در وضعيت فقر رفاهي به سر مي‌برند؛ درآمدشان كفاف زندگي روزمره‌شان را مي‌دهد و اگر بخت يارشان باشد به دهك‌هاي فقيرتر سقوط نكنند.كمك‌هاي مادي و غيرمادي دولت براي بهبود وضعيت افراد حاضر در اين دهك‌ها نيز نمي‌تواند جبران قدرت خريد از دست رفته‌شان باشد. بر اساس آخرين گزارش مركز آمار در بهمن ماه، تورم 12 ماه منتهي به بهمن كالاهاي غيرخوراكي مانند تفريح و فرهنگ، رستوران و پوشاك و كفش به ترتيب 39.7، 27.6 و 24.7 درصد گزارش شده است. هر چند كمتر از تورم سالانه خوراكي‌هاست اما از آنجايي كه سهم خوراكي‌ها و مسكن در سبد خانوارها بيشتر است عملا مجالي براي خريد ساير كالاهاي غيرخوراكي باقي نمي‌ماند. شايد بتوان گفت بالا رفتن قيمت‌ها درحوزه خوراكي‌ها يا مسكن، مجالي براي هزينه كردن در بخش‌هاي غيرخوراكي نگذاشته است. با بررسي آمارهاي رسمي منتشر شده، ايراني‌ها در 5 سال اخير، هزينه‌اي براي افزايش رفاه‌شان انجام نداده‌اند و هر چه بوده رتق و فتق امور بود. »
خاطرمان هست که آقای روحانی سال۹۲ می‌گفت: تحریم‌ها را لغو می‌کنم و آنچنان رونق اقتصادی ایجاد می‌شود که مردم اصلاً به این ۴۵هزار تومان احتیاج نداشته باشند. همین روزنامه‌های مدعی اصلاح‌طلبی این شعارها پر زرق و برق اما تهی و پوچ را بزرگنمایی می‌کردند و با آنها رای مردم را دزدیدند و امروز که معیشت مردم ناشی از سیاست‌های غلط دولت، ناکارآمدی، مسئولیت‌گریزی و بی‌تدبیری بیش از هر زمان دیگری تنگ‌تر شده به جای عذرخواهی نمک بر زخم مردم می‌پاشند.
تقلای مدعیان اصلاحات برای بزک FATF
روزنامه ابتکار در مطلبی نوشت: بیش از دو دهه از تشکیل کارگروه اقدام مالی می‌گذرد، از مهم‌ترین وظایف و اهداف این سازمان بین‌المللی در مرور زمان می‌توان به مقابله با پولشویی، تامین مالی تروریسم و مقابله با اشاعه سلاح‌های کشتار جمعی نام برد؛ متاسفانه برخی رسانه‌ها با رویکردی تندتر نسبت به جامعه، از FATF یک غول ترسناک ارائه داده‌اند و همکاری با آن را به نوعی یک شکست و اتفاق ناخوشایند بزرگ می‌دانند؛
در ادامه مطلب این روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی آمده است: کارگروه اقدام مالی نیز یک نهاد بین‌المللی چون دیگر سازمان‌های مطرح دنیاست که اکثریت کشورهای دنیا برای آن احترام قائل شده و با اصول و قواعد آن به نقل و انتقالات مالی دامن می‌زنند. با این اوصاف که اهداف این سازمان شفاف بیان شده‌اند و هم راستا با گفتار دیپلماسی بین‌المللی ایران هستند؛ پس چرا از عضویت در آن خودداری می‌کنیم؟...مگر می‌شود در یک دهکده جهانی با اهداف مشترک زندگی کرد و مدعی بود که تنها روش من صحیح است!.
ابتکار نوشت: آنچه که باید موجب توجه بیشتر مسئولین قرار گیرد، نگاه متوازن‌تر به بار سنگین این ترازو است، که بخش گسترده فشار آن بر روی مردم و بخش‌اندکی بر عهده مسئولین است. به نوعی پیش از آنکه تحریم‌ها ما را فلج کنند، ما با پافشاری بیش از حد بر روی سیاستگذاری‌های اشتباه خود، خود را تحریم می‌کنیم.
بزک FATF از سوی مدعیان اصلاحات در حالی است که اولاً تنها 36 کشور جهان در این کارگروه بین‌الدولی عضویت دارند. ثانیاً گره زدن FATF از سوی کسانی که روزی می‌گفتند مشکل اقتصادی با برجام حل می‌شود، در حالی است که ظریف سال 97 در جلسه علنی مجلس با موضوع بررسی الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی‌تروریسم «CFT» گفته بود « نه بنده و نه رئیس‌جمهور نمی‌توانیم تضمین بدهیم که با پیوستن به این لایحه مشکلات ما حل خواهد شد»
گفتنی است در حال حاضر حدود ۲۸۵ شخص، موسسه و شرکت ایرانی (صنایع دفاعی، صنایع پیشرفته ازجمله هسته‌ای و نانو، فرماندهان نظامی، دانشمندان کشور در حوزه‌های مختلف و...) در لیست تحریم‌ها قرار دارند و بر اساس الزامات FATF، ایران با پیوستن به FATF باید به اعمال تحریم‌ها علیه آنها در داخل کشور متعهد شود!
سوءاستفاده طیف اصلاح‌طلب از بیت امام(ره)!
روزنامه شرق در شماره دیروز خود مصاحبه با یکی از کنشگران این طیف را منتشر کرده که حاوی نکات قابل توجهی است. عرب سرخی به شرق گفته است: «آیا اختلافاتی که میان برخی احزاب اصلاح‌طلب وجود دارد، دامنه‌اش بیشتر خواهد شد یا نهاد اجماع‌ساز می‌تواند به‌طور کامل باعث ایجاد وحدت عملی در انتخابات شود؟ از سوی دیگر اقبال جوانان نسبت به اصلاح‌طلبان در این دوره از انتخابات هنوز مشخص نیست.»
در ادامه او می‌گوید: «درباره سیدحسن خمینی قصه متفاوت است. ایشان فاقد تجربه اجرائی کلان در سطح حکومت هستند اما او به لحاظ ظرفیت فکری و عقبه اجتماعی و سیاسی‌ای که دارد و حمایت گسترده‌ای که می‌تواند از جانب نیروهای توانمند از ایشان صورت بگیرد و همچنین با ملاحظه توان بسیج‌کننده‌ای که در جامعه دارد، می‌تواند در نبود آقای خاتمی یکی از چهره‌های مثبت و مؤثر در انتخابات باشد اما اگر فکر کنیم که تمام ویژگی‌های مطلوب در نظر ما در یک نفر جمع شود، امری قطعی نیست و سخت می‌شود چنین شخصی را انتخاب کرد. حتی آقای خاتمی که من درباره ایشان مثبت فکر می‌کنم، برخی از نیروهای جامعه نگاه دیگری به ایشان دارند؛ بنابراین ما باید در مجموع بتوانیم به نامزدی برسیم که از نظر فکری به اصلاح‌طلبان نزدیک باشد و از نظر توانمندی‌های کلی و ظرفیت اجماع‌‌سازی بتواند بخش مهمی از نیروها و مردم را در سطح کشور داشته باشد.»
او در بخش دیگری از این گفت‌وگو تاکید کرده است: «آقای عارف یک مدیر با‌تجربه اجرائی است، در چارچوب اصلاح‌طلبان قرار دارد، در سال ۹۲ نیز تجربه مثبتی از خود به جا گذاشتند و به حسب ضرورت می‌توانند دست به اقداماتی بزنند که مصالح کلی اصلاح‌طلبان را رعایت کرده باشد. شاید نکته مهمی که درباره وجه منفی درباره ایشان بتوان مطرح کرد، این است که به دلایل مختلف قدرت بسیج‌کنندگی را در سطح جامعه نداشته باشد. البته این ادعا نظر شخصی من است و در نظرسنجی‌ها ممکن است این‌طور نباشد اما به‌هر‌حال این وجه از این جهت که می‌تواند رأی‌آوری ایشان را تضعیف کند، باید به‌عنوان مورد بازدارنده در تحلیل من قرار گیرد اما از نظر ویژگی‌های کلی دیگر می‌تواند چهره قابل‌قبولی باشد.»
چنانکه خواندید طیف موسوم به اصلاح‌طلب به همین راحتی با نگاه ابزاری به افراد می‌خواهد به خواسته‌های حزبی خود دست یابد. در مورد سیدحسن خمینی نیز چنانکه در روزنامه اصلاح‌طلب آمده نگاه آنها این است که اگرچه سیدحسن خمینی تاکنون در هیچ رده مدیریتی حضور نداشته و تجربه ندارد اما چون ممکن است بتواند به نفع اصلاح‌طلبان رای آوری کند خوب است که به عنوان گزینه به او فکر کنیم!
دیگر اینکه نگاه طیف اصلاح‌طلب همچنان به شخص باسابقه‌ای نظیر عارف این است که او می‌تواند بیاید و به حسب ضرورت دست به اقداماتی بزند! به واقع این یعنی آنها نگاهشان به عارف همان نگاه نامزد پوششی است.