از شهدا كه نمى‏ شود چيزى گفت. شهدا شمع محفل دوستانند. شهدا در قهقهه مستانه‏شان و در شادى وصولشان عِندَ رَبِّهِم يُرزَقون(آل‌عمران/169)‌‌اند؛ و از «نفوس مطمئنه ‏اى» هستند كه مورد خطاب فَادخُلِى فِى عِبادِى وادخُلىِ جَنَّتِى(فجر/29 و 30) پروردگارند. اينجا صحبت عشق است و عشق؛ و قلم در ترسيمش برخود مى‏ شكافد.
صحیفه امام؛ ج21؛ ص147 | پیام به ملت ایران؛ 1 مهر 1367