با توجه به پخش مستند «ساید بای ساید» از شبکه یک رسانه ملی مورخ 1400/1/24، اینجانب با اعتقاد راسخ به صیانت از حقوق مردم و تولیدکنندگان داخلی و حفظ تعادل و آرامش در فضای کسب‌وکار در چارچوب مصالح کلی کشور، رسانه‌ای شدن موضوعات مختلف فنی و تخصصی قبل از حصول نتایج قطعی کارشناسی توسط مراجع ذی‌صلاح حاکمیتی را قطعا و یقینا به صلاح منافع صنعت و اقتصاد کشور ندانسته و اساسا اظهارات بنده در برنامه یادشده بر این موضوع متمرکز بوده که متاسفانه نسخه کامل گفت‌وگوی تخصصی مربوط پخش نگردیده و صرفا نسبت به پخش بخش‌های منتخب و گزینشی از تریبون رسانه در ابعاد ملی و موجب سوءبرداشت مخاطبان عام و خاص گردیده است.
اینجانب با دارا بودن سبقه خدمت‌گزاری در وزارت صمت و همکاری با فعالان و صنعت‌گران و تولیدکنندگان معظم ایرانی و در استمرار این مسیر نیز اکنون در کسوت دبیرکلی انجمن صنایع لوازم خانگی ایران به هیچ وجه معتقد و موافق واردات کالای نهایی مشابه ساخت داخل از هیچ کشوری نبوده و نیستم، لکن طرح موضوع همکاری با تولیدکنندگان معتبر جهانی را با تاکید بر توسعه زیرساخت‌های صنعتی کشور، پیاده‌سازی استانداردهای روزآمد، ارتقای رقابت‌پذیری محصولات تولید داخل، ارتقای دانش فنی در بدنه صنعت شامل محصول‌سازان و قطعه‌سازان، ایجاد ارزش افزوده حداکثری ناشی از رقابت و تعاملات بین‌المللی و حضور مستمر و شایسته کمی و کیفی در بازارهای صادراتی به عنوان مولفه‌های اصلی توسعه صنعت کشور بوده و سال‌ها خدمت شفاف و صادقانه اینجانب به عنوان سرباز اقتصاد کشور نیز موید و دلیل روشنی بر این اعتقاد و تکیه بر توانمندی و ظرفیت‌های ارزشمند ملی و بومی می‌باشد.
ارتقای رتبه و حصول جایگاه ارزشمند تحصیل‌کردگان و نخبگان ایرانی در سکوهای علمی و تحقیقاتی جهانی و دستاوردهای ارزشمند حاصله از حضور سرمایه‌های انسانی کارآمد در پیشبرد اهداف کلان صنعت و اقتصاد کشور، نافی بهره‌برداری هوشمندانه و آینده‌نگرانه از تعامل و همکاری‌های سازنده با برندهای برتر جهانی و هم‌افزایی با ظرفیت‌های ارزشمند بومی و ملی و اتکا به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی نمی‌باشد.
کیهان: اولا در متن یادداشت روز هیچ اشاره‌ای به اسم جناب هاشمی نشده بود و اینکه ایشان از قرائن، ضمیر را به خودشان گرفته‌اند نشان از دقت مطالب یادداشت مورد نظر دارد. ثانیا ایشان در جوابیه خود، هیچ اشاره‌ای به سوءسابقه و بدعهدی سامسونگ و ال‌جی و تأثیرات زیان‌بار این رفتار آنان بر بازار ایران نکرده است.
اگر جناب هاشمی و امثال ایشان واقعاً خواهان همکاری با تولیدکنندگان معتبر جهانی هستند خوب است پیش از هر گونه همکاری، ابتدا نیم‌نگاهی به عملکرد این تولیدکنندگان به اصطلاح معتبر جهانی و رفتار آنها با مردم ایران داشته باشند. چرا ایشان به مردم نمی‌گوید دوقلوهای کره‌ای با وجودی که تمام امکانات و تسهیلات را در اختیار داشتند فقط در طی دهه 90 دو بار بازار ایران را رها کردند و بدون هیچ گونه انتقال تکنولوژی تورم بیش از 100 درصدی قیمت لوازم خانگی را به جا گذاشتند؟ آیا با چنین رفتار سوئی باز هم باید ملت ایران بازار 85 میلیونی‌اش را به راحتی در اختیار کره‌ای‌های بدسابقه بگذارد؟
ثالثاً جناب هاشمی، در جوابیه خود بدون اشاره به تخلف محرز گمرکی 4700 میلیارد تومانی سامسونگ و ال‌جی تلاش‌ کرده این تخلف را به «موضوعات مختلف فنی و تخصصی» تقلیل دهد. در حالی که باید گفت با این لاپوشانی‌ها نمی‌توان ژست حمایت از کالای ایرانی و ادعای سرباز اقتصاد کشور را داشت. شما بهتر است به جای این لاپوشانی‌ها به مردم گزارش دهید در زمانی که مدیرکل صنایع لوازم خانگی وزارت صمت بودید چقدر در جهت حمایت از داخلی‌سازی و انتقال تکنولوژی و مقابله با واردات بی‌رویه گام برداشتید. به مردم شفاف بگوئید چرا نگران رسانه‌ای‌شدن تخلف 4700 میلیارد تومانی سامسونگ و ال‌جی بودید؟

 نابودی تولید با فرش قرمز برای عهدشکن‌ها 

  ۱۴۰۰/۰۱/۳۰

«هرچند بدعهدی شرکت‌های خارجی ناشی از مسائل سیاسی بوده و باید در جای خود بحث شود، اما مشارکت با خارجی‌ها سبب ارتقای کیفیت تولیدات داخلی می‌شود»، «آماده‌باش رنو برای بازگشت به ایران»، «آیا این بار هم فرصت طلایی سرمایه‌گذاری مستقیم و حضور مستقل خارجی‌ها در صنعت و بازار خودرو کشور از دست خواهد رفت؟»، «شانسی دوباره به صنعت و بازار خودرو ایران رو کرده تا حضور مستقل یک خودروساز خارجی را تجربه کند»، «امکان ندارد بدون حضور خارجی‌ها در تولید قطعاتی همچون کمپروسور موفق شویم»، «اینکه برخی می‌گویند این برندها (سامسونگ، ال‌جی، کیا، رنو، پژو، بوش، و...)ناجوانمردانه ما را ترک کردند، در حقیقت با ادبیات اولیه اقتصاد جهانی آشنایی ندارند.»،» اینکه دیواری به دور خود کشیده و واردات همه چیز را ممنوع کنیم، راه‌حل درستی نیست». «نمی‌توان ۱۰۰ درصد لوازم خانگی را در داخل تولید کرد» و...
اینها فقط بخش بسیار اندکی از پمپاژ رسانه‌های غربگرا در روزهای اخیر است که با هدف بسترسازی جهت بازگشت دوباره شرکتهای بدعهد کره‌ای، فرانسوی، آلمانی و... صورت گرفته است. درباره این زمینه چینی‌ها که به بهانه مذاکرات وین و توافقات توخالی آن مطرح می‌شود گفتنی است:
اوایل سال 97 و پس از اعمال تحریم‌های جدید آمریکا که به واسطه خروج ‌ترامپ از برجام صورت گرفت شرکتهای خارجی همچون دوقلوهای کره‌ای، چند قلوهای فرانسوی (پژو،رنو،سیتروئن ،توتال) ودیگر شرکتهای ریز و درشت غربی مجبور به ترک بازارایران شدند. این عهدشکنی که از سوی برخی از این شرکتها مثل سامسونگ، ال‌جی ،رنو و توتال مسبوق به سابقه نیز بود هرچند بازار ایران را خصوصا در بخش خودرو و لوازم خانگی دچار التهاب و تنش کرد اما فرصت نابی برای تولیدکنندگان داخلی فراهم آورد تا از رهگذر این بدعهدی خارجی‌ها اندکی از حاشیه‌نشینی درآیند و بتوانند ظرفیتها و توانمندیهایشان را به رخ دولتی بکشند که اغلب نگاهش به خارج بود؛به طور مثال بررسی آمارهای وزارت صمت در هشت ماه ابتدایی سال 99 نشان داد درهمان مدت یک میلیون و ۳۳۴ هزار و ۳۰۰ دستگاه یخچال و فریزر در کشور تولید شد که در هم‌سنجی با سال98 رشد ۲۹.۲ درصدی داشت همچنین مطابق این آمارها، در همان بازه زمانی ۶۶۵ هزار و ۲۰۰ دستگاه ماشین لباس‌شویی توسط کارخانجات داخلی تولید شد که این میزان تولید هم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل‌اش رشد ۵۸.۲ درصدی داشت.نکته مهم در این میان اینکه داخلی سازی لوازم خانگی کوچک در همین مدت طبق گفته فعالان صنعت مزبور به 70درصد رسید که اگر فرصت داده شود قطعا 30درصد مابقی هم با توجه به توانایی صنعتگران و جوانان دانشمند ایرانی دست یافتنی است. همچنین در بخش داخلی سازی قطعات خودرو نیز مهرماه سال گذشته رسما اعلام شد که با برگزاری ۴ میز ساخت داخل در حوزه قطعه‌سازی خودرو، ۳۴۳ میلیون یورو صرفه‌جویی ارزی شده است. یک خودروساز داخلی هم در همان ایام اعلام کرد مهندسان ایرانی با تلاش خود توانستند یکی از پروژه‌های مشارکتی با پژوی فرانسه را بدلیل بدقولی طرف غربی با اعمال تغییرات و تبدیل آن به خودرویی جدید، با داخلی‌سازی ۹۲.۳ درصدی عرضه کنند، در این طرح 139قطعه ساز داخلی فعال شده بودند. در کنار این ظرفیتهای بالفعل شده که تا قبل از خروج خارجی‌ها چه بسا اصلا دیده نمی‌شدند هزاران فرصت شغلی نیز برای کارگران ایرانی پدید آمد که سبب شد برخی کارخانه‌ها برای تولید بیشتر به سه شیفت کاری روی بیاورند. حالا و با وجودی که هنوز مدت زمان زیادی از سرکارآمدن این کارگران و رونق اندک کارخانه‌های داخلی نمی‌گذرد عوامل داخلی همان عهدشکن‌های غربی و کره‌ای به خط شده و مدام در رسانه‌ها و تریبون‌هایشان با اسم رمز «کیفیت» به تولید داخلی حمله می‌کنند و ساز ناکوک و تکراری«نمی‌شود» و «نمی توانیم» را سرمی‌دهند.این رسانه‌ها در مطالبی که به شدت بوی سفارش و آگهی می‌دهد با آب و تاب فراوان بازگشت شرکتهای خارجی را مایه رفاه خانواده ایرانی جا می‌زنند و حتی مقصر رفتن آنها را هم به عوامل داخل نسبت می‌دهند ! نکته تاسف بار اینکه یکی از افرادی که این روزها در کسوت دبیرکلی انجمن یکی از صنایع مدام مشغول مصاحبه‌های پی درپی برای زمینه چینی جهت بازگشت شرکتهای بدعهد سامسونگ و ال‌جی است چند سال پیش زمانی که این دوشرکت به سادگی قوانین کشور ما را زیر پا ‌گذاشتند و 4700 میلیارد تومان تخلف گمرکی کردند در مقام مدیرکل صنایع لوازم خانگی وقت وزارت صمت، نه تنها به توجیه تخلف کره‌ای‌ها پرداخت بلکه از اساس زیر این تخلف چند هزار میلیاردی زد و به تعریف و تمجید از متخلفین پرداخت و مدعی شد شرکت کره‌ای در حال افزایش عمق ساخت داخل است! وی حتی وقتی با این سؤال مواجه شد که این وعده‌ها را سال‌هاست شرکت‌های کره‌ای داده‌اند ولی دریغ از یک جو عمل، گفت: انتقال تکنولوژی یک شبه امکان‌پذیر نیست!جالب اینکه همین جناب مدیرکل اخیرا در مستند «ساید بای ساید» گفت:اصلا چه کسی این تخلف را رسانه‌ای کرد؟!
در پاسخ به این حضرات خودباخته باید اولا گفته‌های خودشان را تکرار کرد که ارتقای کیفیت یک شبه امکانپذیر نیست بنابراین همانقدر که به خارجی‌ها فرصت دادید حداقل به تولیدکننده داخلی هم چند سالی مجال دهید تا با وجود تمام سختی‌های عرصه تولید، خودش را نشان دهد.چه بسا اگر این فرصت چند سال پیش به کارخانه‌های ایرانی ارج،آزمایش و... داده می‌شد امروز شاهد تعطیلی آنها نبودیم ثانیا کسی با واردات مخالف نیست اما وقتی محصولی در کشور تولید می‌شود و یا امکان تولید دارد،چرا باید وارد شود؟ چرا با وجود ممنوعیت ورود کالای لوکس آنهم از نوع آمریکایی‌اش فقط سال گذشته بیش از 600 میلیون دلار صرف واردات گوشی لوکس آمریکایی شد؟ ثالثا به اعتقاد اکثر کارشناسان، همکاری با شرکای خارجی بدون در نظر گرفتن ظرفیت‌های ایجاد شده طی 3 سال اخیر، بازگشت به عقب است و خسارت جبران ناپذیری به صنعت نیمه جان کشور وارد می‌کند که فقط یک موردش بیکاری صدها هزار کارگر داخلی است.رابعا تا چه زمانی خارجی‌های بدقول همچون پژو و توتال فرانسه و سامسونگ و ال‌جی کره باید بدون پرداخت هیچ هزینه و غرامتی به سادگی به بازار 85میلیون ایران برگردند و به ریش رقبای داخلی شان بخندند؟ مگر همین شرکت توتال نبود که با سرقت اطلاعات گرانبهای میادین نفتی ما بدون پرداخت هیچ غرامتی زیر قراردادش زد و بعد هم با همین اطلاعات ارزشمند به سراغ رقیب ایران در پارس جنوبی رفت و سود هنگفتی از آن ناحیه به جیب زد؟ مگر همین سامسونگ و ال‌جی نبودند که فقط در همین دهه 90دوبار با بدعهدیشان بازارلوازم خانگی کشور را با التهاب مواجه کردند؟ مگر همین کره‌ای‌ها نبودند که در یک دزدی آشکار حداقل 7 میلیارد دلار از پول‌ ملت ایران را به بهانه تحریم، چندسال پیش بلوکه کردند و تا همین حالا سودش را هم می‌خورند؟ حالا چرا ما باید برای چنین شرکتهای عهدشکن و بعضا دزد، فرش قرمز پهن کنیم؟
یقینا آحاد ملت شریف ایران هرگز تمایلی به بازگشت چنین شرکتهای سودجو و مفت خوری ندارد واجازه نخواهد داد خودباختگان نفوذی در برخی دستگاههای اجرایی و یا رسانه‌های زنجیره‌ای با سانسور و تقلب جای شاکی و متشاکی را عوض کنند. مردم اتفاقا خواهان برخورد قاطع دستگاههای نظارتی و قضایی با افراد و رسانه‌هایی هستند که با جعل و فریبکاری مشغول ماله‌کشی بر سابقه سوء شرکتهای مزبور هستند. مردم نمی‌خواهند به بهانه‌های واهی برجامی راه برای واردات بی‌رویه کالاهای خارجی باز شود و شاهد بیکاری دوباره جوانانشان باشند.ایرانیان از مدیرانشان می‌خواهند برای یک‌بارهم که شده قانون ممنوعیت ورود کالاهای مشابه تولید داخل را در عمل اجرا کند بدون هیچ بهانه‌جویی.
رهبر حکیم انقلاب چندی پیش در انتقاد از همین بهانه جویی‌ها فرمودند : «در برخی مواقع، برخی دستگاههای اجرایی، به بهانه‌هایی به دنبال باز کردن راه واردات بی‌مورد هستند. به عنوان مثال می‌گویند برای اینکه کیفیت خودروی داخلی ارتقا یابد، باید خودروی خارجی وارد شود در حالی‌که باید کیفیت خودروی داخلی از راه‌های دیگر افزایش یابد و نه از طریق واردات خودروهای خارجی و به خاک سیاه نشاندن تولید داخلی...متأسفانه عده‌ای در کشور به‌طور دائم می‌گویند «نمی‌شود و نمی‌توانیم» در حالی‌که «می‌توانیم» و دلیل آن هم این است که ما وقتی می‌توانیم یک ماهواره‌بر را با سرعت ۷۵۰۰ متر بر ثانیه به فضا پرتاب کنیم و ماهواره را در مدار قرار دهیم، و یا در صنایع دفاعی آن پیشرفتهای بزرگ را داشته‌ایم، پس در تولید هم می‌توانیم به جهش دست پیدا کنیم.»
کمال احمدی