اميرالمؤمنين از همان مسلمان‌ها و از همين كسانى كه در اطرافش بودند شكايت مى‏ كردند، منبر مى ‏رفت آرزوى مرگ مى‏ كرد! اميرالمؤمنين وقتى هم كه شمشير را خورد از آن منافق، «فُزْتُ وَ رَبِّ الْكَعْبَه»‏ فرمود؛ براى اينكه راحت شد از اين گرفتارى كه به دست مردم دارد.
صحیفه امام؛ ج17؛ ص151 | جماران؛ 28 آذر 1361