نماز میت بر پیکر علامه مرحوم در این مراسم با حضور اعضای خانواده حکیمی، تولیت آستان قدس رضوی، نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی، علما و فضلای حوزه‌های علمیه قم و مشهد، مسئولان خراسان رضوی و جمعی از علاقه‌مندان، توسط آیت‌الله سیدان اقامه شد.
پیکر مرحوم علامه حکیمی پس از تشییع و نماز میت، در رواق دارالحجه حرم مطهر رضوی همجوار با قبر برادر مرحومش به خاک سپرده شد.
محمدرضا حکیمی فقیه، مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسنده نامدار حوزه دین و فرهنگ؛ مجاهدی نستوه بود که عمر پربرکتش را در مسیر دفاع از تعالیم مکتب وحی و پیامبر گرامی اسلام صرف تبیین علمی مفهوم عدالتخواهی و تلاش عالمانه برای ستم‌زدایی از جامعه بشری سپری شد.
علامه مرحوم، فرزند حاج عبدالوهاب سال ۱۳۱۴ خورشیدی در مشهد چشم به جهان گشود. پس از گذراندن دوره دبستان وارد حوزه علمیه نواب این شهر شد و در میان هم‌درسی‌هایش خوش درخشید.
روانشاد حکیمی در بسیاری از شاخه‌های علوم حوزوی و معارف دینی به عنوان مرجع تحقیق طلّاب جوان و کثیری از دانشجویان و جوانان در بیرون از حوزه شناخته شده بود.
وی از محضر عالمانی چون ادیب نیشابوری، آیت‌الله حاج سید محمدهادی میلانی، شیخ هاشم و شیخ مجتبی قزوینی، حاج میرزا احمد مدرس و شیخ غلامحسین محامی بادکوبه‌ای کسب علم کرد و با بزرگانی همچون علامه امینی، سید ابوالحسن حافظیان و شیخ علی‌اکبر الهیان مأنوس شد.
مرحوم حکیمی همچنین به عنوان ادیبی خبره در بسیاری از محافل ادبی خراسان مانند انجمن ادبی قهرمان و فردوسی عضویت داشت.
وی در ۲۳ سالگی از آقابزرگ تهرانی اجازه نقل حدیث گرفت و از همان دوران سری پرشور برای تلاش در راه تحقق عدالت داشت.
این استاد فرزانه در چارچوب حیات فکری خود آثاری در معرفی مکتب فکری تفکیک نگاشت که کتابهای «مقام عقل، اجتهاد و تقلید در فلسفه، معاد جسمانی در حکمت متعالیه، الهیات الهی و الهیات بشری و مکتب تفکیک» از آن جمله هستند.
وی همچنین آثاری در زمینه روایات اهل‌بیت(ع) و ترجمه احادیث از جمله «دایره‌المعارف الحیاه و گزارش و انذار» از خوی به ارث گذاشته است.
«کلام جاودانه، خورشید مغرب، امام در عینیت جامعه، مرام جاودانه، جامعه‌سازی قرآنی، پیام جاودانه و ادبیات و تعد در اسلام» نیز کتابهای نوشته مرحوم حکیمی در شناساندن اسلام نجات‌بخش و آموزنده دستورات فردی و اجتماعی این دین مبین هستند،
همچنین کتابهایی در تجلیل از زحمات و مجاهدات مفاخر اسلام به قلم علامه مرحوم منتشر شده که تصویرگر چهره روشنی‌بخشِ این رادمردان است. «سپیده‌باوران، بیدارگران اقالیم قبله، حماسه غدیر، شیخ آقابزرگ، میرحامدحسین و شرف‌الدین» از جمله این آثار هستند.
به گزارش ایرنا، این فقیه پاسدار مکتب تشیع در پی همه‌گیری ویروس کرونا مدتی بیمار شد تا اینکه چند روزی بنا بر تشخیص پزشکان پس از تزریق دُز دوم واکسن کرونا در بیمارستان بستری و روز دهم ۱۰ تیر ماه امسال از بیمارستان مرخص شد.
علامه محمدرضا حکیمی با شدت گرفتن بیماری بار دیگر به بیمارستان منتقل و در بخش مراقبتهای ویژه تحت درمان قرار گرفت اما رنج بیماری همراه با کهولت سن موجب رحلت این حکیم فرزانه ۸۶ ساله در نیمه شب ۳۱ مرداد ۱۴۰۰ شد.
محمدرضا حکیمی، از استادان و پژوهشگران بزرگ دینی کشورمان، که چند ماهی بود به دلیل کهولت سن و بیماری کرونا در بستر بیماری بود، امشب، به دیار باقی شتافت.
علامه محمدرضا حکیمی، اندیشمند بزرگ اسلامی، ساعتی پیش (ساعت ۲۲:۳۰ یکشنبه ۳۱ مرداد)، به علت کهولت سن و سکته قلبی، دیده از جهان فرو بست.
این استاد و پژوهشگر بزرگ اسلامی، در چند ماه گذشته، به دلیل ابتلا به کرونا و ضعف شدید بدنی، در بیمارستان و خانه تحت درمان قرار داشت که سرانجام امشب به دیار باقی شتافت.
حکیمی، متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ خورشیدی در مشهد بود. او پس از تحصیلات ابتدایی، در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه این شهر شد و ۲۰ سال از عمرش را به آموختن دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
این اندیشمند و پژوهشگر دینی، اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ خورشیدی دریافت کرد.
از حکیمی، که از پیروان مکتب تفکیک بود و به جدایی دین از فلسفه و عرفان، باور داشت، نزدیک به ۵۰ کتاب گرانسنگ به یادگار مانده است که از آن میان، می‌توان به «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «الحیاة»، «خورشید مغرب» و «تفسیر آفتاب» اشاره کرد.