باید درد کوخ‌نشینان را درک کنم
 ‏‏مطابق معمول هر تابستان، گرمای نجف فوق‌العاده و طاقت‌فرسا و‏‎ ‎‏پنجره‌ها و کف کولر درونی منزل امام پوسیده بود. تلاش ما این بود که‏‎ ‎‏با مخلوط سیمان و گچ و شکر آن را تعمیر کنیم که تا حدودی موفق شدیم، اما‏‎ ‎‏این کولر با این وضع در مقابل آن گرمای توانسوز اصلاً کارآیی نداشت. فشار‏‎ ‎‏گرما و هجوم پشه‌ها در حدی بود که حضرت امام مجبور می‌شدند شبها‏‎ ‎‏چندین‌بار محل خواب خود را عوض کنند. با همۀ اینها وقتی رفقا می‌گفتند:‏‎ ‎‏آقا برویم کوفه، هوای کوفه خیلی از نجف بهتر و خنک‌تر است، آقایان زیادی‏‎ ‎‏از مراجع و علما به آنجا می‌روند و... حضرت امام می‌گفتند: نه، من باید‏‎ ‎‏مشکل کوخ‌نشین‌ها را که از خود خانه و زندگی ندارند، یا بعضی را که الان در‏‎ ‎‏زندان هستند درک کنم، نه اینکه به فکر خودم باشم، باید به فکر همه باشم.‏
* آقای غلامرضا طالبی- کتاب آینه حسن
ص122- خاطره 170.