گزیده سخنان کلیدی رهبر انقلاب درباره فتنه 88
فصل چهارم: از تنفیذ تا 22 بهمن 1388
مسئله‌ اصلی انتخابات، ظلم بزرگ به نظام است | یک عدّه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای آنچه را که بعد از انتخابات اتّفاق افتاد، آن ظلمی که به مردم شد، آن ظلمی که به نظام اسلامی شد، آن هتکی که از آبروی نظام در مقابل ملّت‌ها به‌وسیله بعضی انجام گرفت، اینها همه را ندیده می‌گیرند؛ فرضاً مسئله‌ فلان حادثه را _ زندان کهریزک را، یا قضیّه‌ کوی را _ قضیّه‌ اصلی دوران بعد از انتخابات تا امروز قلمداد می‌کنند؛ این خودش یک ظلم دیگر است. مسئله‌ اصلی، مسئله‌ دیگری است؛ مسئله‌ اصلی این است که مردم در یک حرکت عظیمی، در یک انتخابات پرشورِ خوبِ کم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نظیری حضور پیدا کردند و این رأی بالا را توی صندوق‌ها ریختند. 85 درصد شوخی است؟ این انتخابات، نظام را که در این یکی دو سال اخیر همین‌طور پی‌درپی پیشرفت‌های اقتصادی و علمی و سیاسی و امنیّتی و بین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌المللی برای خودش کسب کرده بود، در یک مرحله‌ عالی از امتیاز و آبرو قرار می‌دهد، بعد ناگهان مشاهده می‌کنیم یک حرکتی صورت می‌گیرد برای نابود کردن این حادثه‌ افتخارآمیز! مسئله‌ اصلی این است.
(4 شهریور 1388)
خوب شد این رزمایش تحمیلی پیش آمد | در امتحان‌هایی از قبیل همین حوادثی که حول‌وحوش انتخابات پیش آمد _ بعد از انتخابات و قبل از انتخابات _ دیدیم که در همین زمینه‌‌‌‌‌‌‌ها ضعف‌ها و مشکلاتی داریم. این حوادث برای ما نعمت بزرگی است؛ ازاین‌جهت که ضعف‌های خودمان را بشناسیم؛ مثل رزمایش‌هایی که نیروهای مسلّح راه می‌اندازند. رزمایش اصلاً برای همین است که این یگان نظامی یا این سازمان نظامی، نقاط ضعفش را پیدا کند. هدفی را می‌دهند، فرمان صادر می‌شود که به سمت آن هدف حرکت بکنند؛ بعد چشم‌های بصیر و بینایی _ در همه‌ رزمایش‌ها این‌جور است _ می‌ایستند و از بالای صحنه، صحنه را نگاه می‌کنند؛ می‌بینند که بله، در فلان نقطه، ضعف وجود دارد یا بعضاً ناتوانی‌های مزمن وجود دارد. این برای ما یک رزمایش شد. البتّه به اختیار خود ما پیش نیامد؛ بر ما تحمیل شد؛ امّا خوب شد؛ ضعف‌های خودمان را فهمیدیم. (14 شهریور 1388)
بیعت دوباره با انقلاب و پتک جمهوریّت بر سر دشمنان | در واقع ملّت بزرگ ما، با حضور 85 درصدی در صحنه، بیعت دوباره‌‌‌‌‌‌ای با انقلاب کردند... یکی از اساسی‌ترین حرف‌هایی که در این انتخابات ملّت ما زد _ و در واقع باید گفت انقلاب ما زد _ این بود که جمهوریّت خودش را با فریاد قوی اثبات کرد. در واقع این حضور 85 درصدی، پتک جمهوریّت بود بر سر دشمنانی که دائم علیه انقلاب هِی حرف زدند، علیه اسلام حرف زدند، در پایه‌‌‌‌‌‌های جمهوریّت نظام به خیال خودشان خدشه کردند. آن حضور قوی، نشان‌‌‌‌‌‌دهنده‌ این معنا بود. بعد هم ملاحظه کردید که در اظهارات نامزدهای محترمی که وارد این میدان شدند، غالباً دم از پیروی خطّ امام و گرایش به ارزش‌ها، دل‌بستگی به ارزش‌ها در بیانات‌شان بود؛ اگرچه حالا در بعضی از موارد حرفی زده می‌شد که منطبق با این کلّی نبود، امّا همه‌ آنچه که می‌گفتند و آنچه که مطرح می‌کردند، می‌خواستند این را نشان بدهند که دل‌بستگی به راه امام، به خطّ امام، به انقلاب، به پایه‌‌‌‌‌‌های انقلاب وجود دارد. این خیلی حرف مهمّی است؛ این نشان‌‌‌‌‌‌دهنده‌ این است که همه احساس کردند که ملّت ایران به این سمت گرایش دارد؛ این جهت کلّىِ حرکت ملّت ایران را نشان می‌داد؛ یعنی جهت اسلامیّت، جهت هضم بودن و مطیع بودن در مقابل امر الهی‌ای که امام بزرگوار ما مظهرش بود. بنابراین، آن جمهوریّت نظام و این اسلامیّت نظام، با این انتخابات هر دوی این‌ها تثبیت شد؛ تأیید شد. (16 شهریور 1388)
در انتخابات آینده حضور مستحکم قوی مردم را خواهید دید | همه‌ این بلواهایی که شما مشاهده کردید در دوره‌ بعد از انتخابات پیش آمد و پیش آوردند و آنها حمایت کردند، برای همین بود که شاید بتوانند پشتوانه‌ مردمی انقلاب را ضربه بزنند و از انقلاب بگیرند. بنده عرض کردم نشانه‌ اعتماد مردم به این نظام، حضور
40 میلیونی در انتخابات بود. حالا در رادیوهای بیگانه و متأسّفانه بعضی هم در داخل هم‌نوای با آنها، هی اصرار و تکرار که بله، اعتماد مردم از نظام سلب شده! این، جواب آن حرف است. آنجا ما گفتیم اینی که 85 درصد مردم می‌آیند رأی می‌دهند،
40 میلیون پای صندوق‌ها می‌آیند، به هرکسی که رأی می‌دهند، خود آمدن پای صندوق، نشانه‌ اعتماد مردم به نظام است _ که حقیقت قضیّه هم همین است _ این‌ها برای اینکه این حرف را دروغ از آب دربیاورند، مکرّر در مکرّر تبلیغات کردند که اعتماد مردم از دست رفته؛ چه‌کار کنیم؟ حالا بعضی در لباس دلسوزی گفتند چه‌کار کنیم که اعتماد برگردد! مردم به نظام اعتماد دارند، نظام هم به مردم اعتماد دارد. ان‌‌‌‌‌شاءالله خواهید دید در انتخابات آینده _ که حالا دو سه سال دیگر است _ همین مردم با وجود همین بازیگری‌ای که مخالفان و دشمنان و غافلان و بی‌خبران داخلی کردند، یک حضور مستحکمِ قوی‌ای در انتخابات خواهند داشت. (20 شهریور 1388)
هشدار نسبت به تحرّکات تفرقه‌افکنانه در روز قدس | روز قدس، روز متعلّق به مسئله‌ قدس است و ضمناً مظهر وحدت ملّت ایران است. مراقب باشید در روز قدس کسانی نخواهند از این اجتماعات برای ایجاد تفرقه استفاده کنند. از تفرقه باید ترسید؛ با تفرقه باید مقابله و معارضه کرد. تفرقه نباید به‌وجود بیاید. آن‌وقتی ملّت ایران می‌تواند پرچم قدس را باافتخار بلند کند که یکپارچه باشد. در طول این سال‌ها سعی کردند این را هم به‌هم بزنند، امّا بحمدالله نتوانستند؛ ان‌‌‌‌‌شاءالله بعداً هم نخواهند توانست. (20 شهریور 1388)
به اخلاق خودمان برسیم | به اخلاق خودمان هم برسیم؛ به اخلاق خودمان هم برسیم. اخلاق اهمّیّتش از عمل هم بیشتر است. فضای جامعه را فضای برادری، مهربانی، حسن ظن قرار بدهیم. من هیچ موافق نیستم با اینکه فضای جامعه را فضای سوءظن و فضای بدگمانی قرار بدهیم. این عادات را از خودمان باید دور کنیم. اینکه متأسّفانه باب شده که روزنامه و رسانه و دستگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های گوناگون ارتباطی _ که امروز روزبه‌روز هم بیشتر و گسترده‌تر و پیچیده‌تر می‌شود _ روشی را در پیش گرفته‌اند برای متّهم کردن یکدیگر، این چیز خوبی نیست؛ این چیز خوبی نیست، دل ما را تاریک می‌کند، فضای زندگی ما را ظلمانی می‌کند. هیچ منافات ندارد که گنهکار تاوان گناه خودش را ببیند، امّا فضا، فضای اشاعه‌ گناه نباشد؛ تهمت زدن، دیگران را متّهم کردن به شایعات، به خیالات... فضا را نباید از تهمت و از گمان سوء پر کرد. قرآن کریم می‌فرماید: «لو لا اذ سمعتموه ظنّ المؤمنون و المؤمنات بانفسهم خیراً»1؛ وقتی می‌شنوید که یکی را متّهم می‌کنند، چرا به همدیگر حسن ظن ندارید؟ تکلیف دستگاه اجرائی و قضایی به‌جای خود محفوظ است... امّا مجازات مجرم که از طرق قانونی جرم او ثابت شده است، غیر از این است که به گمان، به خیال، به تهمت، یکی را متّهم کنیم، بدنام کنیم، توی جامعه دهن به دهن بگردانیم. اینکه نمی‌شود؛ این فضا، فضای درستی نیست.
(29 شهریور 1388)
پانوشت:
1- سوره‌ نور، بخشی از آیه‌ 12، ترجمه: «چرا هنگامى که آن [بهتان] را شنيديد مردان و زنان مؤمن گمان نيک به خود نبردند.»