«بصیرت» قطب‌نمای جنگ نرم
۱۴۰۰/۰۹/۰۹
حجّیّت اعتراف متّهمان در دادگاه | اینکه در دادگاه‌ها _ که در تلویزیون هم پخش می‌شد_ از قول یک متّهمی چیزی راجع به یک کس دیگری گفته می‌شود، من این را بگویم که این، شرعاً حجّیّت ندارد. بله، متّهم هرچه درباره خود در دادگاه بگوید، این حجّت است. اینکه بگویند در دادگاه درباره خودش اگر اعترافی کرد، حجّت نیست، این حرف مهملی است، حرف بی‌ارزشی است؛ نه، هر اقراری، هر اعترافی، شرعاً، عرفاً و در نزد عقلا در یک دادگاه در مقابل دوربین، در مقابل بینندگان میلیونی که متّهم علیه خود بکند، این اعتراف مسموع است، مقبول است، نافذ است؛ امّا علیه دیگری بخواهد اعترافی کند، نه، مسموع نیست. (29 شهریور 1388)
بصیرت مثل قطب‌نما است و تیغ دشمن را کُند می‌کند | اینی که من در طول چند سال گذشته همیشه بر روی بصیرت تأکید کرده‌ام، به‌خاطر این است که یک ملّتی که بصیرت دارد، مجموعه جوانان یک کشور وقتی بصیرت دارند، آگاهانه حرکت می‌کنند و قدم برمی‌دارند، همه تیغ‌های دشمن در مقابل آنها کند می‌شود. بصیرت این است. بصیرت وقتی بود، غبارآلودگی فتنه نمی‌تواند آنها را گمراه کند، آنها را به اشتباه بیندازد. اگر بصیرت نبود، انسان ولو با نیّت خوب، گاهی در راه بد قدم می‌گذارد. شما در جبهه جنگ اگر راه را بلد نباشید، اگر نقشه‌خوانی بلد نباشید، اگر قطب‌نما در اختیار نداشته باشید، یک‌وقت نگاه می‌کنید می‌بینید در محاصره دشمن قرار گرفته‌اید؛ راه را عوضی آمده‌اید، دشمن بر شما مسلّط می‌شود. این قطب‌نما همان بصیرت است. در زندگىِ پیچیده اجتماعىِ امروز، بدون بصیرت نمی‌شود حرکت کرد. (15 مهر 1388)
حضور زنده ایران در جهان اسلام؛ واکنش ملّت‌های مسلمان به حوادث و تحوّلات ایران | ملّت‌ها نسبت به جمهوری اسلامی احساس اهتمام می‌کنند، احساس علاقه می‌کنند. وقتی انتخابات شما با شرکتِ 85 درصد مردم اتّفاق می‌افتد، مردم در بخش‌های مختلف، در کشورهای مختلف، علاقه‌مندان جمهوری اسلامی خوشحال می‌شوند، شعار می‌دهند و این را منتقل می‌کنند؛ ما از راه‌های مختلف آن را می‌فهمیم. وقتی دشمن برای اینکه این انتخابات را، این حضور عظیم را، این پیروزی بزرگ سیاسی را خراب بکند، به شایعه‌افکنی، به تهمت‌زنی، به ایجاد اغتشاش در گوشه‌ای از کشور دست می‌زند، می‌بینیم نگران شدند؛ ملّت‌ها نگران می‌شوند؛ در لبنان، در پاکستان، در افغانستان، در مناطق گوناگون، هرجا شیعه هست، هرجا مسلمان مخلصی هست، می‌بینیم از وضع کشور نگران می‌شوند. این نشان‌دهنده حضور زنده تفکّر جمهوری اسلامی در دنیای اسلام است. (15 مهر 1388)
معیارها را در نظر داشته باشید | هرچه می‌توانید در افزایش بصیرت خود، در عمق بخشیدن به بصیرت خود، تلاش کنید و نگذارید دشمنان از بی‌بصیرتی ما استفاده کنند؛ دشمن به شکل دوست جلوه کند، حقیقت به شکل باطل و باطل در لباس حقیقت. امیرالمؤمنین در یک خطبه‌ای ازجمله مهم‌ترین مشکلات جامعه همین را می‌شمارد: «انّما بدء الوقوع الفتن اهواء تتّبع و احکام تبتدع یخالف فیها کتاب الله»1. در همین خطبه، امیرالمؤمنین می‌فرماید: اگر حق به‌طور واضح در مقابل مردم آشکار و ظاهر بشود، کسی نمی‌تواند زبان علیه حق باز کند؛ اگر باطل هم خودش را به‌طور آشکار نشان بدهد، مردم به سمت باطل نخواهند رفت. «و لکن یؤخذ من هذا ضغث و من هذا ضغث فیمزجان»؛ آن کسانی که مردم را می‌خواهند گمراه بکنند، باطل را به‌صورت خالص نمی‌آورند؛ باطل و حق را آمیخته می‌کنند، ممزوج می‌کنند، آن‌وقت نتیجه این می‌شود که «فهنالک یستولی الشّیطان علی اولیائه»؛ حق، برای طرف‌داران حق هم مشتبه می‌شود. این است که بصیرت می‌شود اوّلین وظیفه ما. نگذاریم حق و باطل مشتبه بشود. امروز در مقابل نظام جمهوری اسلامی که فعلاً قلّه اسلام‌طلبی در دنیای اسلام است، صفوفی قرار گرفته‌اند؛ استکبار جهانی در قلب آن صفوف است؛ صهیونیست در قلب آن صفوف است. این‌ها به‌طور صریح، دشمنان خونی اسلامند، پس دشمنان خونی جمهوری اسلامی‌اند. این شد یک معیار. اگر حرکتی کردیم، کاری کردیم که به نفع این دشمن انجام گرفت، باید بدانیم اگر غافلیم، هوشیار بشویم، بدانیم که داریم راه غلط می‌رویم. اگر حرکتی کردیم که دیدیم این دشمن را خشمگین می‌کند، بدانیم که راهمان راهِ درست است... این معیارها را در نظر داشته باشید. این معیارها حقایق را روشن خواهد کرد. در بسیاری از موارد آنجایی که اشتباهی پیش می‌آید، با این معیارها می‌شود آن اشتباه را برطرف کرد. (15 مهر 1388)
پرهیز از فضای تهمت‌آلود، بصیرت‌بخش است | مردم بدانند چه اتّفاقی دارد می‌افتد؛ ببینند آن دستی را که دارد صحنه‌گردانی می‌کند، صحنه را شلوغ می‌کند تا در خلال شلوغی‌های مردم، یک عنصر خائنی، یک عنصر دست‌نشانده و دست‌آموزی بیاید کاری را که آنها می‌خواهند، انجام بدهد و نشود او را توی مردم پیدا کرد. این کاری است که دشمن می‌خواهد انجام بدهد. هر اقدامی که به بصیرت منتهی بشود، بتواند عنصر خائن را، عنصر بدخواه را از آحاد مردم و توده مردم جدا کند، او را مشخّص کند، این خوب است. هر اقدامی که فضا را مغشوش کند، مشوّش کند، انسان‌ها را نسبت به یکدیگر مردّد کند، فضای تهمت‌آلود باشد، مجرم و غیر مجرم در آن مخلوط بشوند، این فضا مضر است، مخالف است. (4 آذر 1388)
اصرار بر مرزبندی با دشمن | اصرار بنده بر این است که آحاد مردم، ملّت ایران، جریانات مختلف سیاسی، همه در مقابل آن افراد معدودی که با اصل این انقلاب مخالفند، با اصل استقلال کشور مخالفند، هدفشان دودستی تقدیم کردن کشور به آمریکا و به استکبار است، با یکدیگر یکی باشند. دشمن از این‌گونه عناصر در داخل ملّت‌ها دارد؛ در داخل ملّت ما هم این‌جور کسانی هستند، معدودی از این قبیل پیدا می‌شوند. متن ملّت، آحاد مردم، این توده عظیم مردمی _ از خواص تا عامّه مردم _ این‌ها را باید از آن عناصر معدود خودفروخته جدا کرد؛ نباید اشتباه اتّفاق بیفتد. (4 آذر 1388)
در تشخیص مصادیق، مراقب باشید | مراقب باشید، مواظب باشید، نمی‌شود هرکسی را به‌مجرّد یک خطایی یا اشتباهی گفت منافق؛ نمی‌شود هرکسی را به‌مجرّد اینکه یک‌کلمه حرفی برخلاف آنچه که من و شما فکر می‌کنیم، زد، بگوییم آقا این ضدّ ولایت فقیه است. در تشخیص‌ها خیلی باید مراقبت کنید. من تأکیدم به شما جوانان عزیز، فرزندان عزیز خود من، جوانان پرشور این کشور در سرتاسر میهن عزیز، همین است. انگیزه‌ها با شدّت، با قوّت، با ایمان کامل، با امید کامل به آینده حفظ بشود؛ امّا در تشخیص‌ها و در مصداق‌های مختلف دقّت بشود. بی‌دقّتی در مصداق‌ها، گاهی اوقات ضررها و لطمات بزرگی خواهد زد. (4 آذر 1388)
همه به آرامش کشور و مردم کمک کنید | در این قضایای اهانت به امام راحل(رضوان‌الله‌علیه)، مردم ما عصبانی شدند، خشمگین شدند؛ حق هم دارند؛ اعلام برائت کردند، جا هم داشت، خوب هم بود؛ لکن آرامش‌شان را حفظ کنند. از دانشجوها هم ما همین درخواست را داریم: آرامش را حفظ کنید. این کسانی که در مقابل شما قرار دارند، این‌ها کسانی نیستند که ریشه‌ای داشته باشند، بتوانند بمانند، بتوانند در مقابل عظمت این ملّت و عظمت این انقلاب، مقاومت کنند؛ نه. با آرامش؛ همه کار با آرامش. اگر یک‌وقتی لازم بشود، خود مسئولین، خود قانون و حافظان قانون، آنچه که وظیفه‌شان باشد، انجام می‌دهند. البتّه شناسایی کنند؛ خود دانشجوها موظّفند در محیط دانشگاه، افرادی را که منشأ فسادند، این‌ها را بشناسند و دیگران را آگاه کنند. این خودش یک تبلیغ درست و صحیحی است. (22 آذر 1388)
پانوشت:
1- نهج‌البلاغه، خطبه 50.