زندگی سخت امام
 ‏‏وقتی که مادرم صحبت می کنند، ما می فهمیم زندگی شان خیلی در فشار‏‎ ‎‏گذشته است. چون امام، هم مقید بودند و هم خیلی احتیاط کار، حتی شهریه‏‎ ‎‏هم نمی گرفتند. مادرم می گوید که قبای آقا را وقتی کهنه و پاره می شد‏‎ ‎‏برمی داشتم تکه تکه می‌کردم و از آن لباس بچه درست می کردم. یا تمام کت های شما را‏‎ ‎‏از قسمتهای پایین قباها می دوختم و یا لباستان وقتی خیلی پاره می شد پول‏‎ ‎‏می دادم پارچه چیت می خریدم. اینها نشان می دهد که زندگی شان چقدر‏‎ ‎‏سخت بوده است. اما امام معتقد بودند که همین قدر کافی است.‏
‏‏ ‏‏امام در جوانی طلبه ای بودند که با یک مقدار پول که از ارث پدر داشتند‏‎ ‎‏زندگی می کردند و به همین جهت آن حقوق و شهریۀ طلبه ای را نمی گرفتند.‏‎ ‎‏مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری به طلاب یک حقوقی می دادنداما آقا‏‎ ‎‏نمی گرفتندومی گفتند:این پولی که دارم برای من کافی است.‏
* کتاب آینه حسن ، ص 174 ، راوی : خانم زهرامصطفوی.