گزیده سخنان کلیدی رهبر انقلاب درباره فتنه 88
ادامه فصل چهارم:
از تنفیذ تا 22 بهمن 1388
در مقابل نقدها گوش شنوا و سعه‌ صدر داشته باشید | برای شنیدن نقد، سینه‌ گشاده و روی باز و گوش شنوا داشته باشید. هیچ ضرر نمی‌کنید از اینکه از شما انتقاد کنند. البتّه این انتقادهایی که می‌شود، همه یک‌جور نیست؛ بعضی‌ها به قصد اصلاح نیست، بلکه به قصد تخریب است؛ داریم می‌بینیم دیگر؛ هم از مجموعه‌ مطبوعات خودمان، هم پشتوانه‌ آنها. ده‌‌‌‌‌‌ها رادیو و تلویزیون بیگانه و رسانه‌ عمومی و بین‌‌‌‌‌‌المللی در اختیار حرف‌ها و افکاری هست که بنایش بر تخریب است؛ یعنی هیچ بنای اصلاح ندارند؛ آنچه که نقل می‌کنند و ذکر می‌کنند، برای تخریب است... لیکن در کنار این‌ها، نقد هم وجود دارد؛ نقدهای مصلحانه، خیرخواهانه؛ گاهی از سوی دوستان شما است، گاهی حتّی از سوی کسانی است که دوست شما و طرفدار شما هم نیستند... امّا دشمن هم نیست؛ دشمنی‌اش هم ثابت نشده؛ لیکن نقد است؛ انتقاد است؛ آن را هم حتّی باید گوش کرد. شاید در خلال این نقدها حرفی وجود داشته باشد که به درد ما بخورد و باید به‌هرحال با سعه‌ صدر برخورد بشود... انتقاد را گوش کنیم؛ انتقاد خوب است. همین‌طور که گفته شده، این یک هدیه‌‌‌‌‌‌ای است که به انسان داده می‌شود؛ نقدهای غیر مغرضانه‌ به خصوص برخی نخبگان. (16 شهریور 1388)
درون نظام و برون نظام، شاخص دارد | این کسانی که مخاطبند، البتّه کسانی هستند که تاکنون در درون نظام اسلامی تعریف شده‌‌‌‌‌اند؛ شخصیّت‌های درون نظامند، جزو نظامند، که ان‌‌‌‌‌شاءالله در آینده هم همه در درون نظام باشند و برای این نظام کار و تلاش کنند. این درون نظام و برون نظام، یک مفاهیم تبلیغاتی و شعارهای پوچ نیست؛ تابلوی صرف نیست؛ یک شاخص‌هایی دارد، مبناهای عقیدتی دارد، مبناهای علمی دارد. (20 شهریور 1388)
تعریف اختلافات در سه سطح | از اوّل انقلاب تا امروز، در جریان انقلاب و جریان اصیل این مردم انشعاب‌هایی به ‌وجود آمده، تعارض‌هایی به ‌وجود آمده است؛ بعضی از این تعارض‌ها و انشعاب‌ها خسارت‌‌‌‌‌زا هم بوده است؛ بعضی هم نه، با هوشیاری مردم، با آگاهی و مسئولیّت‌‌‌‌‌پذیری عناصر فعّال در این جریان‌ها، حل شده است؛ برای انقلاب و برای کشور باری درست نکرده است. این اختلاف‌نظرها و انشعاب‌هایی که پیدا می‌شود، همه یک‌جور نیست؛ بعضی انشعاب‌ها ناشی از اختلاف در مبانی و در عقاید است؛ بعضی از این‌ها بحث عقائد و معتقدات نیست؛ بحث منافع است، دعوا بر سر منافع است؛ بعضی از این اختلاف‌ها هیچ‌کدام از اینها نیست؛ مسئله‌ سلایق است، اختلاف دیدگاه و اختلاف سلیقه در اجرای اصول است؛ در چهارچوب اصول و مبانی، در روش‌ها اختلاف به‌وجود می‌آید؛ لذا اینها یک‌جور نیستند. حالا همان‌هایی هم که اختلاف بر سر منافع دارند، گاهی رنگ عقیدتی و مبنایی به آن می‌دهند. هرکدام از اینها باشد _ یا آنهایی که اختلاف در مبانی و عقاید است، یا آنهایی که اختلاف بر سر منافع است _ آنجایی که به درگیری با نظام و درگیری با انقلاب و پشت کردن به مبانی انقلاب باشد، آن‌وقت حالت دشمن را پیدا می‌کنند. (20 شهریور 1388)
رفتار نظام با دگراندیشان| [ اگر] کسی عقیده‌‌‌‌‌ای مخالف داشته باشد، کاری به کار نظام نداشته باشد، نظام با او کاری ندارد. بعضی رایج کرده‌‌‌‌‌اند: «دگراندیشان». نظام با دگراندیشان چگونه رفتار می‌کند؟ نظام با دگراندیشان کاری ندارد. این‌همه دگراندیش هست. دگراندیش سیاسی که بالاتر از دگراندیش دینی نیست. خب، ما اقلّیّت‌های دینی داریم که دگراندیشند، توی مجلس شورای اسلامی هم عضو دارند، در مناصب مختلف هم حضور دارند. بنابراین بحث دگراندیشی نیست؛ بحث مخالفت است، بحث معارضه است، بحث ضربه زدن است، در مقابل نظام و در مقابل انقلاب شمشیر کشیدن است. آنی که نظام با او برخورد می‌کند، این است. امّا اگر اختلاف، اختلاف در سلایق است، در روش‌ها است، نه، این اختلافات مضر نیست؛ نافع هم هست. اشکالی ندارد که مسئولان کشور، متولّیان امور کشور منتقدینی داشته باشند که ضعف‌های آنها را به خود آنها نشان بدهند. وقتی انسان در مقام رقابت قرار بگیرد، مقابل منتقد قرار بگیرد، بهتر کار می‌کند. این‌جور نیست که وجود منتقدین و کسانی که این روش را قبول ندارند، آن روش را قبول دارند، برای نظام ضرری داشته باشد. (20 شهریور 1388)
اختلاف درون چهارچوب نظام، نافع است| انتقاد باید در چهارچوب اصول باشد. اصول انقلاب هم مشخّص است که چیست. اصول انقلاب امور سلیقه‌‌‌‌‌ای نیست که هرکه از یک گوشه‌‌‌‌‌ای دربیاید، سنگ اصول را به سینه بزند؛ بعد که سراغ این اصول می‌رویم، می‌بینیم بیگانه از انقلاب است. اصول انقلاب، اسلام است؛ قانون اساسی است؛ رهنمودهای امام است؛ وصیّت‌‌‌‌‌نامه‌ امام است؛ سیاست‌های کلّی نظام است که در قانون اساسی معیّن شده است؛ که این سیاست‌های کلّی بایست تدوین بشود. در این چهارچوب، اختلاف نظر، اختلاف ممشا، اختلاف سلیقه عیب نیست، که حسن است؛ مضر نیست، که مفید و نافع است... در میدان معارضات این‌چنینی، نظام با هیچ‌کس برخورد نمی‌کند. (20 شهریور 1388)
بنای نظام جذب حدّاکثری و دفع حدّاقلّی است امّا... | آنجایی که افراد در چهارچوب اصول رفتار کنند، دنبال خشونت نروند، درصدد برهم زدن امنیّت جامعه نباشند، آسایش جامعه را نخواهند به‌هم بزنند _ از این کارهای خلافی که انجام می‌گیرد؛ دروغ‌‌‌‌‌پراکنی و شایعه _ نظام هیچ‌گونه مسئله‌‌‌‌‌ای ندارد. مخالفینی هستند، نظراتی دارند، نظرات خودشان را بیان می‌کنند؛ نظام برخورد نمی‌کند. بنای نظام در اینجا، جذب حدّاکثری و دفع حدّاقلّی است. این، روش نظام است. این را همه توجّه بکنند. آن کسانی هم که نظر مخالف دارند، نظرات مخالف با نظرات رسمی دارند، در این چهارچوب می‌توانند خودشان را مقایسه کنند. اگر کسی با مبانی نظام معارضه کند، با امنیّت مردم مخالفت کند، نظام مجبور است در مقابل او بایستد... برخورد با نظام، برخورد با مبانی نظام، ایستادگی و شمشیر کشیدن روی نظام، جواب تند دارد؛ امّا نظر مخالف داشتن، نظر متفاوت داشتن، آن وقتی که با این اشکالات همراه نباشد، تهمت و شایعه‌‌‌‌‌افکنی و دروغ و از این چیزها نباشد، نه، نظام هیچ‌گونه برخوردی نخواهد کرد؛ شیوه‌ نظام این نبوده، امروز هم نیست و ان‌‌‌‌‌شاءالله در آینده هم نخواهد بود.
(20 شهریور 1388)
نظام حقّ دفاع از خودش را دارد | ما درباره‌ افرادی که به آنها اهانت می‌شود، تهمت زده می‌شود، می‌گوییم اینها حقّ دفاع دارند؛ خب، نظام هم همین‌جور است؛ نظام هم حقّ دفاع از خودش را دارد. این خطا است که کسی خیال کند چون نظام حاکمیّت است و قدرت سیاسی است، نباید دفاع کند؛ بی‌دفاع بماند؛ در مقابلش هرگونه مخالفتی، معارضه‌‌‌‌‌ای، قانون‌‌‌‌‌شکنی‌ای، مرزشکنی‌ای انجام بگیرد، باید عکس‌‌‌‌‌العمل نشان ندهد. این درست نیست؛ هیچ جای دنیا هم چنین نیست... این‌جور نیست که قبول کنند یک نفری بیاید در یک نظامی علیه مبانی آن نظام مبارزه کند، معارضه کند، آن‌وقت نظام در مقابل او ساکت و آرام بنشیند؛ به کمتر از آن‌هم گاهی دیده می‌شود که در همین نظام‌های اروپایی برخوردهای خشن و تندی می‌کنند؛ چیزهایی که جزو اصول هم محسوب نمی‌شود.
(20 شهریور 1388)