ایران را با کجا مقایسه می‌کنید؟!
۱۴۰۰/۱۱/۰۵
روایت چهارم: دشمن
فصل یکم: از یکم فروردین 1388
تا روز برگزاری انتخابات
تبیین خط و خواست دشمن | در درجه اوّل، هدف‌شان تعطیل شدن انتخابات است که انتخابات نباشد... [امّا] از این مأیوسند که انتخابات را به کلّی تعطیل کنند. در درجه بعد، هدف‌شان این است که انتخابات سبک و سرد برگزار بشود؛ می‌خواهند ملّت ایران حضور فعّالی در انتخابات نداشته باشد.
(22 اردیبهشت 1388)
مقصود دشمن: تضعیف مشارکت مردم | از دو سه ماه قبل از این، رادیوهای بیگانه شروع کردند به بدنام کردن و مخدوش کردن چهره انتخابات در کشورمان، برای بدبین کردن مردم. گاهی گفتند: این انتخابات نیست، انتصابات است؛ گاهی گفتند: این یک بازی کنترل‌شده درون حکومت است؛ گفتند: این کاندیداها خودشان دارند بازی می‌کنند؛ نامزدهای مختلف که می‌بینید با هم اختلاف‌نظر دارند، اینها همه ظاهر‌سازی است، بازی است؛ گاهی گفتند: در انتخابات قطعاً تقلّب انجام خواهد گرفت؛ هر وقتی یک چیزی گفتند. مقصود از همه این تخریب‌ها یک چیز است و او اینکه می‌خواهند ملّت در انتخابات، مشارکت قوی و نمایانی نکند؛ این را می‌خواهند.
(14 خرداد 1388)
هشدار نسبت به هم‌نوایی با دشمن | بدانید؛ با مردم‌سالارىِ شما مخالفند. دشمن با همین حضور شما، با همین انتخاب شما مخالف است؛ می‌خواهند پشتوانه نظام را که مردم هستند و آراء مردم است، از نظام بگیرند؛ می‌فهمند چه‌کار دارند می‌کنند. وای به حال آن کسانی که نادانسته، از روی غفلت، همان حرف آنها را تکرار کنند و همان مقصود آنها را در داخل تحقّق ببخشند. آنها دارند امید را از مردم می‌گیرند. ملّت ایران سرافراز است به اینکه توانسته در طول این
30 سال مسئولین را خودش معیّن کند... این جزو افتخارات نظام است، می‌خواهند این را از مردم بگیرند؛ چون می‌دانند نظام با این مستحکم می‌شود.
(14 خرداد 1388)
فصل دوّم: از شنبه پس از انتخابات
تا نماز جمعه 29 خرداد
نتیجه هرچه می‌شد، اغتشاشگران همین واکنش را نشان می‌دادند | هرکس سرِ کار باشد، اگر نتایج انتخابات غیر از این هم می‌شد، بنده به‌طور اطمینان می‌توانم عرض بکنم که باز این‌جور حوادثی دیده می‌شد، باز این حوادث پیش می‌آمد؛ برای اینکه اصلاً آرامش در کشور نباشد. آنها امنیّت کشور را و آرامش کشور را هدف گرفته‌اند و می‌خواهند این را از بین ببرند. (26 خرداد 1388)
سلب اعتماد مردم و مشروعیّت‌زدایی از نظام | می‌خواهند اعتماد را بگیرند تا مشارکت را بگیرند، تا مشروعیّت را از جمهوری اسلامی بگیرند. این، ضررش به مراتب از آتش زدن بانک و سوزاندن اتوبوس بیشتر است؛ این، آن چیزی است که با هیچ خسارت دیگری قابل مقایسه نیست. مردم بیایند در یک چنین حرکت عظیمی این‌جور مشتاقانه حضور پیدا کنند، بعد به مردم گفته بشود که شما اشتباه کردید به نظام اعتماد کردید؛ نظام قابل‌اعتماد نبود. دشمن این را می‌خواهد. (29 خرداد 1388)
از شوکّه شدن تا موج‌سواری کردن | بعد از آنکه این حضور عظیم دیده شد، اینها شوکّه شدند؛ فهمیدند چه اتّفاق بزرگی در ایران افتاد؛ فهمیدند که باید خودشان را با این شرایط جدید وفق بدهند؛ هم در امور بین‌الملل، هم در امور خاورمیانه و جهان اسلام، هم در مسئله هسته‌ای. در مسائل ایران شوکّه شدند؛ فهمیدند که سرفصل جدیدی در مسائل مربوط به جمهوری اسلامی پیدا شد که مجبورند این را بپذیرند؛ [امّا] وقتی اعتراض بعضی از نامزدها را دیدند، ناگهان احساس کردند فرصتی برایشان پیش آمد. این فرصت را مغتنم شمردند تا بتوانند موج‌سواری کنند.
لحن‌شان از روز شنبه و یک‌شنبه عوض شد و وقتی یواش‌یواش چشم شان افتاد به بعضی از اجتماعات مردمی که به دعوت نامزدها مثلاً در خیابان‌ها پیدا شدند، امیدوار شدند، یواش‌یواش نقاب‌هایشان کنار رفت و حقیقت خودشان را بنا کردند نشان دادن... از قول رئیس‌جمهور آمریکا نقل شد که گفته ما منتظر چنین روزی بودیم که مردم به خیابان‌ها بریزند. از آن طرف نامه بنویسند، اظهار علاقه به روابط کنند، ابراز احترام به جمهوری اسلامی بکنند، از
این طرف این حرف‌ها را بزنند. کدام را ما باور کنیم؟
(29 خرداد 1388)
خطّ تخریب خیابانی، کار هواداران نامزدها نیست | در داخل کشور هم عوامل این عناصر خارجی به‌کار افتادند و خطّ تخریب خیابانی شروع شد؛ خطّ تخریب، خطّ آتش‌سوزی، اموال عمومی را آتش بزنند، حریم کسب‌وکار مردم را ناامن کنند، شیشه‌های دکّان مردم را بشکنند، اموال بعضی از مغازه‌ها را به غارت ببرند، امنیّت مردم را از جان‌شان و مال‌شان سلب کنند؛ امنیّت مردم مورد تطاول اینها قرار گرفت. این ربطی به مردم و طرفداران نامزدها ندارد، این مال بدخواهان است، مال مزدوران است، مال دست‌نشاندگان سرویس‌های جاسوسی غربی و صهیونیست است. (29 خرداد 1388)
ایران را با کجا مقایسه می‌کنید؟ | این کاری که در داخل، ناشیانه از بعضی سر زد، اینها را به طمع انداخت. خیال کردند ایران هم گرجستان است! یک سرمایه‌دار صهیونیست آمریکایی چند سال قبل از این، طبق ادّعای خودش که در رسانه‌ها و در بعضی از مطبوعات نقل شد، گفت من 10 میلیون دلار خرج کردم، در گرجستان انقلاب مخملی راه انداختم؛ حکومتی را بردم، حکومتی را آوردم.
احمق‌ها خیال کردند جمهوری اسلامی، ایران و این ملّت عظیم هم مثل آنجا است.
ایران را با کجا مقایسه می‌کنید!؟ مشکل دشمنان ما این است که هنوز هم ملّت ایران را نشناختند. (29 خرداد 1388)
فصل سوّم: از شنبه 30 خرداد
تا مراسم تنفیذ در 12 مرداد 1388
صدای واحد در برابر گوش‌های تیز دشمن |
یکپارچگی در اعلام مواضع اساسی در کشور خوب است؛ به خصوص آنجایی که انسان می‌بیند دشمنانی در مقابلند، گوش‌ها را تیز کردند، چشم‌ها را خیره کردند، ببینند ضعفی، نُکسی، تردیدی در طرف مقابل هست تا بلافاصله بر اساس آن فرصت‌یابی کنند و حمله کنند؛ به خصوص این‌طور مواقع، صدای واحد خیلی لازم است،
خیلی مهم است. (3 تیر 1388)
مردم دلسوزی دشمنان را رد می‌کنند |
بعضی از سردمداران دنیا _ از آمریکایی گرفته تا بعضی از کشورهای اروپایی _ همه مشکلات‌شان تمام شده، مشکل ایران برای اینها باقی مانده است! در یک مسئله داخلىِ مردمىِ صددرصد مرتبط به ملّت ایران، چانه تکان می‌دهند و اظهارنظرهای سخیف می‌کنند؛ غافل از اینکه هرجا آنها پا گذاشتند از مواضع سیاسی، از نظر ملّت ایران آنجا نجس خواهد شد... جانبداری‌های آنها درست به عکس نتیجه می‌دهد... اینها به مردم رحم نمی‌کنند؛ مردم‌دوستی، دور از جنابِ آنها است؛ حالا نسبت به ملّت ایران، نسبت به کسی یا کسانی در داخل کشور، طرفدار شده‌اند! خب معلوم است که این غرض و مرض آنها از این کارها چیست؛ این را مردم می‌فهمند.
(7 تیر 1388)
این دعوا خانوادگی است و به بیگانگان ربطی ندارد | دشمنان دست‌به‌کار شدند، بین مردم اختلاف بیندازند، تا حدودی هم موفّق شدند؛ لیکن ملّت باید حرکت دشمن را خنثی کند.
سیاست نظام جمهوری اسلامی، سیاست روشنی است.
رقابت در بین نامزدهای ریاست‌جمهوری به نگاه ما، به عقیده ما، یک رقابت درون‌خانوادگی است؛ گاهی به عصبانیّت هم می‌کشد.
دو برادر هم ممکن است داخل خانواده در مقابل هم قرار بگیرند؛ به دشمن چه ربطی دارد؛ به بیگانه چه ربطی دارد. بیگانگانی که در این قضیّه در سطوح مختلف سیاسی و تبلیغاتی وارد این میدان شدند، نیّت شان ایجاد شقاق و اختلاف بود؛ ایجاد شکاف
بود. بعضی از سران کشورهای غربی در سطح رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر و وزیر خارجه و مسئولان گوناگون، صریحاً در مسئله داخلی ملّت ایران دخالت کردند. به شما چه؟ چرا در ماجرایی که مربوط به ملّت ایران است، دخالت می‌کنید؟ دخالت می‌کنند، بعد هم می‌گویند ما دخالت نمی‌کنیم؛ پس دخالت معنایش چیست؟
تشویق اغتشاشگری دخالت نیست؟ مردم ایران را اغتشاشگر معرّفی کردن، دخالت نیست؟
اهانت نیست؟... ما اخطار می‌کنیم؛ ملّت ایران به سران بعضی از کشورها که سعی می‌کنند از یک مسئله داخلىِ کشورمان علیه ملّت ایران استفاده کنند، اخطار می‌کند: حواستان جمع باشد، ملّت ایران عکس‌العمل نشان می‌دهد.
(15 تیر 1388)