۱۴۷۶- درمکتب امام (ره) : بنده خدا ۱۴۰۱/۱۱/۱۵
على- عليه السلام- يك بشر ملكى و دنيايى است كه مُلكيان از او سخن گويند يا يك موجود ملكوتى است كه ملكوتيان او را اندازه‌گيرى كنند؟ اهل عرفان درباره او جز با سطح عرفانى خود و فلاسفه و الهيون جز با علوم محدوده خود با چه ابزارى مى خواهند به معرفى او بنشينند؟ تا چه حد او را شناخته اند تا ما مهجوران را آگاه كنند؟ دانشمندان و اهل فضيلت و عارفان و اهل فلسفه با همه فضايل و با همه دانش ارجمندشان آنچه از آن جلوه تام حق دريافت كرده اند، در حجاب وجود خود و در آينه محدود نفسانيت خويش است و مولا غير از آن است. پس اولى آن است كه از اين وادى بگذريم و بگوييم على بن ابي‌طالب فقط بنده خدا بود، و اين بزرگ‌ترين شاخصه اوست كه مى توان از آن ياد كرد، و پرورش يافته و تربيت شده پيامبر عظيم‌الشأن است، و اين از بزرگ‌ترين افتخارات اوست.
صحیفه امام؛ ج14؛ ص347 | پیام به کنگره هزاره نهج‌البلاغه؛ 27 اردیبهشت 1360