۴۷۲ - بیانات رهبر انقلاب در ديدار با اقشار مختلف مردم ( ۱۳۶۹/۰۱/۱۸) : رمضان؛ ماه تمرین ترک گناه ۱۴۰۱/۱۲/۲۷
بیانات رهبر انقلاب در ديدار با اقشار مختلف مردم ( ۱۳۶۹/۰۱/۱۸) :
رمضان؛ ماه تمرین ترک گناه
۱۴۰۱/۱۲/۲۷
براى نزديكى به خدا، اصل قضيه، ترك گناهان است. انجام مستحبّات و نوافل و توسّلات و دعا و بقيه امور، فرع است. اصل قضيه، اين است كه انسان از صدور گناه و خلاف از خود، مانع بشود. اين، همان تقوا را مىطلبد. تقوا و پرهيزکارى، مهم‌ترين يا بگوييم اوّلىترين مظهرى است كه وجود انسان بايد داشته باشد. همين است كه مانع از گناه انسان مىشود. گناه نمىگذارد كه انسان، حتّى خود را به لبه درياى عظيم مغفرت الهى برساند و از آن استفاده كند. گناه نمىگذارد كه ما حال دعا و توجّه پيدا كنيم. گناه نمىگذارد كه ما به فكر بازنگرى و بازسازى خودمان بيفتيم. كوشش بكنيم از گناه فاصله بگيريم.
البتّه گناهان مختلفند؛ گناه‌هاى گوناگونِ فردى و اجتماعى، گناه‌هايى كه بهوسيله دست يا چشم يا زبان و از طرق گوناگون حاصل مىشود. براى افراد مسلمان، شايد گناهان، مخفى نباشد و مىدانند كه چه چيزى گناه است. آن كسى كه دعا هم مىخواند، مستحبّات را هم انجام مىدهد، وظايف شرعي اش را هم انجام مىدهد؛ امّا در كنار آنها، از گناه هم اجتناب ندارد، مثل آن كسى است كه در حال سرماخوردگى و تب، هم داروهايى را كه ضدّ سرماخوردگى است و شفابخش است، مىخورد و هم از غذاهايى كه براى سرماخوردگى مضرّ است، استفاده مىكند. معلوم است كه آن داروها، اثر نخواهد كرد. معلوم است كه اگر آدم بيمار، آن غذايى كه براى او مضرّ است، آن عملى كه براى او زيانآور است، به آنها ارتكاب بكند، براى او، دارو اثرى نخواهد كرد.
بايد زمينه استفاده از رحمت و مغفرت و افاضات معنوى الهى را آماده كرد و آن، با ترك گناه است. لذا شما در دعاى كميل مىبينيد كه اميرالمؤمنين(ع) مىفرمايد: اللّهمّ اغفرلي الذّنوب الّتى تحبس الدّعاء. يعنى خدايا! آن گناهانى كه دعاى مرا حبس خواهد كرد، آنها را بيامرز. گناهان، مانع از اجابت دعا مىشود. در همين شبها و سحرها، در دعاى شريف ابو حمزه مىخوانيد: فرّق بينى و بين ذنبى المانع لي من لزوم طاعتك؛ خدايا! ميان من و گناهم فاصله بينداز؛آن گناهى كه مانع از انجام وظايفم مىشود و باعث مىگردد كه نتوانم خودم را به تو نزديك كنم. اصل قضيه، مسئله ترك گناه است.
اهميّت حفظ فضاي سالم در جامعه اسلامي و اجتناب از گناه
مهم‌ترين حُسن يك نظام و حكومت اسلامى در اين است كه فضا را، فضاى گناهآلود نمىكند. در نظام‌هاى طاغوتى، فضا گناهآلود است. اگر انسان هم بخواهد گناه نكند، گويى براى او ميسور نيست و همه چيز، انسان را به طرف گناه سوق مىدهد. در نظام اسلامى، اينطور نيست. در نظام اسلامى، فضا گناهآلود نيست. گناهكار هست، در سطوح مختلف و در مشاغل متعدّد هم هست، با اختيارات گوناگون هم هست نه اينكه نيست امّا گناه، ممكن است فقط جاذبه شخصى داشته باشد؛ يعنى هوى و هوس انسان، او را به طرف گناه بكشاند. اين نظام، غير از نظام طاغوتى و شيطانى است كه گناه، معيار پيشرفت اجتماعى هم است! در نظام اسلامى، گناه نه فقط معيار پيشرفت نيست، بلكه ضد پيشرفت و ضد ارزش و معيار تنزّل است.
گناه، از هركسى كه صادر بشود، نبايد گفت چون اين شخص انجام مىدهد، پس اشكالى ندارد، يا لابد اشكالى ندارد. نه، گناه را بايستى شناخت و گناهكار را بهوسيله گناه بايد شناخت. هركسى گناه را انجام داد، گناهكار است؛ هركه مىخواهد باشد. اين تصور غلط است كه ما بگوييم چون فلانى اين كار را مىكند، لابد اشكالى ندارد كه مىكند؛ اگر اشكال داشت، كه نمىكرد. البتّه حمل بر صحّت، ايرادى ندارد بلكه خوب و مستحسن است. در كار همه مؤمنين، انسان بايد حمل بر صحّت بكند. تا آنجايى كه ممكن است، نبايد حمل بر فساد كرد؛ امّا وقتى يك عملِ خلافِ بيّن و واضح از كسى سر زد، هيچ تفاوت نمىكند كه اين كس، چه كسى باشد. هركسى باشد، گناه، گناه است؛ بلكه وقتى افراد ممتاز گناه را انجام بدهند، جرم گناه در آن افراد، بيشتر هم خواهد بود.
بنابراين، اصل قضيه، اجتناب از گناه است كه بايد سعى كنيم در اين ماه رمضان، ان‌شاءالله با تمرين و حديث نفس و رياضت، گناه را از خودمان دور كنيم. اگر گناه از ما دور شد، آنوقت راه براى عروج و پرواز در ملكوت آسمان ها ممكن خواهد شد و انسان خواهد توانست آن سيرِ معنوى و الهى و آن طيرانِ معيّنشده براى انسان را انجام بدهد؛ امّا با سنگينى بار گناه، چنين چيزى ممكن نيست. اين ماه رمضان، فرصت خوبى براى دور شدن از گناه است.
* بیانات رهبر انقلاب در ديدار با اقشار مختلف مردم
(روز يازدهم ماه رمضان) - ( ۱۳۶۹/۰۱/۱۸)