۱۴۰ - علی فردوسی : القُدس لَنا ۱۴۰۲/۰۷/۲۶
القُدس لَنا
۱۴۰۲/۰۷/۲۶
وقت است دگر مُشت کنی دست دعا را
فریاد کنی نغمه «اَلقُدسُ لَنا» را
آيینه حق شو که ببینند و بمیرند
این لشکرِ خفّاش‌صفت، نور خدا را
زان خون که شتک می‌زند از سینه سرخت
تطهیر بده زخم دل سبزه‌قبا را
شب خیمه برافراشته در غربت غزّه
آواره هر کوی و گذر کرده صبا را
وقت است به دریا بزند سینۀ سینا
دل‌های به تنگ آمده از جور و جفا را
هم سوکِ پسر دارد و هم داغ برادر
ای خلق! ببینید عیان کرب‌وبلا را
جولان بده، ای سعیِ عطشناک در این خاک
تا گم نکند تشنه‌لبی سمت صفا را
وقت است که یک‌بار دگر سنگ ابابیل
در هم شکند لشکر ظلم خلفا را
یک دستِ تو گل، دست دگر سنگ، بشوران
آن خوی اَشِدّائیِ قوم ِرُحَما را
روزی برسد باز مگر دخترِ غزّه
در باد به رقص آوَرَد، آن زلف رها را
علی فردوسی