روزنامه زنجیره‌ای اعتماد در شماره روز پنج‌شنبه 27 مهر ماه خود و در گزارشی با عنوان آخرين ارمغان برجام به بررسی فرا رسیدن هشتمین سال اجرای برجام یا روز موسوم به روز انتقال در برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت پرداخته و در بخشی از این گزارش عنوان می‌دارد:« با تمام اين تفاسير، مي‌توان در بُعد حقوقي روز 18 اكتبر 2023 را يك دستاورد بزرگ براي ايران ارزيابي كرد چرا كه آمریکا و اروپا به وضوح مي‌دانند كه هرگونه تحريم تسليحاتي آنها تنها پشتوانه يك‌جانبه دارد و فاقد هر گونه حمايت بين‌المللي خواهد بود. در بُعد سياسي و ديپلماتيك نيز 18 اكتبر يك دستاورد بزرگ براي ايران خواهد بود.»
علی‌رغم ادعاهای واهی رسانه‌های زنجیره‌ای، درست در همین زمان موعد هشت ساله اجرای برجام و پایان تحریم‌های تسلیحاتی ایران از سوی شورای امنیت، تروئیکای اروپایی و ایالات متحده تحریم‌های جدیدی را علیه صنایع موشکی و پهپادی ایران اعمال کردند و تصمیم به تداوم تحریم‌ها علیه اشخاص و نهاد‌های مربوطه کرده‌اند. اگر صادرات و واردات تسلیحاتی ما همیشه مربوط به کشورهای غیر غربی بود که همین‌طور نیز هست و در شرایطی که چین و روسیه بارها اعلام کردند که مخالف تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در زمان برجام بودند چه دلیلی وجود داشت که پس از هشت سال به چنین روزی برسیم. به چه دلیلی تیم مذاکره‌کننده دولت روحانی باید تمدید تحریمی هشت ساله را که اجماعی درباره آن وجود نداشت قبول کند؟
جدا از این که چرا باید تحریم تسلیحاتی ایران علی رغم اینکه روسیه و چین در این مورد در مذاکرات هسته‌ای مخالف تمدید آن بودند پنج و هشت سال تمدید شود و جدای از اینکه در قطعنامه 2231 لحنی به مراتب تند‌تر در قبال بحث تمدید تحریم‌های موشکی نسبت به برجام وجود دارد اکنون پس از هشت سال از اجرای برجام شاهد آن هستیم که اکثریت قریب به اتفاق تحریم‌های پیشا برجام با شدت بیشتر درحال اجرا هست و شدت این تحریم‌ها در مقاطعی همچون سال‌های 99 و 1400 که با بی‌عرضگی دولت وقت همراه بود به قدری بود که فروش نفت ایران به کمترین میزان در دوران پس از انقلاب اسلامی رسیده بود.
تمامی تحریم‌های گذشته با بهانه‌های دیگر وضع شد و افرادی که امضای کری را تضمین می‌دانستند بی‌شرمانه هنوز هم از پیشگاه ملت ایران بابت این خسارت محض طلب شرمندگی و بخشش نکرده‌اند.