840 - خبر هائی از اسلام ستیزان جنایتکار ۱۴۰۲/۰۸/۲۲
خبر هائی از اسلام ستیزان جنایتکار
۱۴۰۲/۰۸/۲۲
نتایج شاهکار بسیج لندن: برکناری وزیر و تعطیلی یک شبکه
«بسیج لندن»، همچنان به شکل مؤثر دارد کار خود را میکند. راه‌اندازی چند راهپیمایی ضد صهیونیستی با جمعیت‌های 300 تا 500 هزار نفر، ضربه‌ای عمیق به تشکیلات اطلاعاتی- امنیتی و رسانه‌ای انگلیس زده است.
«سوئلا بریورمن»، وزیر کشور انگلیس دیروز در حالی به خاطر تجمعات مذکور و حواشی آن برکنار شد، که توضیح روشنی در این باره داده نشده است. ادعا شده او برکنار شد، چون «اظهارات تندی علیه تظاهرات ضد اسرائیلی داشت و خواستار لغو این تحرکات شده بود». یا این که او گفته بوده «پلیس با این افراد مماشات میکند و این تجمعات، راهپیمایی‌های نفرت‌پراکن از سوی اوباش است».
این توجیهات، پوشش ماجراست. به نظر می‌رسد ماجرا عمیق‌تر از این حرف‌هاست؛ این که انگلیس نه فقط در برابر تظاهرات بی‌سابقه ضدصهیونیستی غافلگیر شده، بلکه غافلگیری مهم‌تر، در قبال شبکه توانمندی است که توانسته، چنین تظاهرات گسترده‌ای را سازمان دهد و در آینده هم می‌تواند بر پا‌کننده اعتراضات مشابه باشد.
هر چند برخی مقامات انگلیسی سعی کردند با نسبت دادن سازمان‌دهندگان راهپیمایی به ایران، اذهان را از واقعیت ماجرا منحرف کنند، اما بهتر از هر کس می‌دانند که هیچ ردّی از ایران -جز نفوذ عمیق معنوی و فرهنگی، به عنوان حامی واقعی ملت مظلوم فلسطین- وجود ندارد.
شگرد انگلیسی‌ها درباره انتساب تظاهرات لندن به ایران و کاستن از بار روانی ماجرا، شبیه همان شگردی است که صهیونیست‌ها در نسبت دادن حمله رعدآسای 7 اکتبر حماس به ایران در پیش گرفتند تا بگویند که از ایران قوی ضربه خورده‌اند و نه فقط گروه مبارز حماس در منطقه محاصره شده غزه.
کار دومی که بسیج چند صد هزار نفری لندن(!) با راهپیمایی‌های اخیر انجام داده، ایجاد تراز‌های ارزیابی تازه در زمینه قدرت بسیج‌گری سیاسی و رسانه‌ای است و طبیعتا رسانه‌های فارسی زبان ضدایرانی مانند BBC، VOA، اینترنشنال، و منوتو را زیر سؤال جدی می‌برد.
سؤال مهم و چالش‌برانگیزی که پدید آمده، این است: اگر تراز کفایت و کارآمدی، بر پا کردن تظاهرات‌های 500 هزار نفری با کمترین امکانات سیاسی و رسانه‌ای است، پس گروه‌های ضدایرانی مستقر در انگلیس و شبکه‌های ماهواره‌ای که در لندن با صد‌ها میلیون دلار هزینه میزبانی شوند، در طول این همه سال چه غلطی می‌کرده‌اند و چرا نتوانستند یک تجمع چند هزار نفری در تهران یا حتی لندن، علیه جمهوری اسلامی راه بیندازند.
شبکه بهایی «منوتو» اولین قربانی این چالش سخت بود که خبر تعطیلی قریب‌الوقوع آن اعلام شد و احتمالا به زودی، نوبت اینترنشنال، BBC، VOA و رادیو فردا و... هم خواهد شد.
در عین حال قربانی کردن شبکه مزدورانی مثل منوتو و اینترنشنال، کارفرمایان آنها در MI6 و MI5 انگلیس، و شاباک و موساد در تل‌آویو را از زیر علامت سؤال بزرگ خارج نمی‌کند: این که چرا از تحولات غافلگیر‌کننده در بستر اطلاعاتی و امنیتی جا می‌مانند و بموقع، پیش‌بینی نمی‌کنند و هشدار نمی‌د‌هند؟!
این روزها جا دارد سفر دو ماه قبل وزیر اطلاعات اسرائیل به لندن را به یاد بیاوریم که با جمع کردن برخی از همین مزدوران رسانه‌ای، چه شلتاق‌هایی می‌کرد و چه آرزوهایی برای آشوب در ایران (اواخر شهریور) می‌پروراند، اما حالا هفته‌هاست در تاریکخانه اسرائیل، گم و گور شده است.
زیر ساخت اینترنتی اسرائیل آماج حملات سایبری پیاپی است
«اداره ملی سایبری اسرائیل» با انتشار اطلاعیه‌ای نسبت به وجود یک بدافزار ایرانی در زیرساخت اینترنتی اسرائیل هشدار داد.
در متن این اطلاعیه، به کشف بدافزاری از نوع «وایپر» متعلق به یک گروه مهاجم ایرانی اشاره شده است. وایپر (Wiper) نوعی از بدافزار است که به حذف داده‌های موجود در سیستم قربانی می‌پردازد.
به گزارش وبسایت شبکه صهیونیستی «اینترنشنال»، اداره سایبری اسرائیل شناسه‌های فنی این بدافزار را منتشر کرده و گفته که انتشار این شناسه‌ها ممکن است در شناسایی یا جلوگیری از نفوذ گروه هکری به زیرساخت‌های اسرائیل کمک کند. این چندمین حمله شناسایی شده از سوی جمهوری اسلامی علیه مواضع اسرائیل در یک ماه اخیر است. هکرها در هفته‌های گذشته بارها تلاش کرده‌اند تا با شیوه‌های مختلف سازمان‌ها و شرکت‌های اسرائیلی را مورد نفوذ خود قرار دهند. در روزهای گذشته شرکت‌های امنیت سایبری مختلف گزارش‌های فنی متعددی درباره حملات یاد شده منتشر کرده‌اند. در یکی از این نمونه‌ها، شرکت «کراود استرایک» از حمله سایبری گروه هکری «بچه گربه‌های دلربا» به سازمان‌های اسرائیلی فعال در بخش‌های فناوری، ترابری و حمل‌ونقل خبر داد. کمی پیشتر از آن شرکت امنیت سایبری «دیپ اینستینکت» از حمله گروه «مادی واتر» به دو نهاد اسرائیل خبر داده بود.
دوشنبه هفته پیش نیز گزارشی درباره حمله هکری به سازمان‌های آموزشی و فناوری اسرائیل منتشر شده بود. در این حمله نیز هکرها از بدافزار وایپر برای حذف اطلاعات رایانه‌های تحت نفوذ استفاده کرده بودند.
اینترنشنال در پایان نوشت: برخی کارشناسان باور دارند درگیری فعلی اسرائیل در جنگ حماس ممکن است اوضاع امنیت سایبری تل‌آویو را شکننده کند.
شکست در غزه برای اسرائیل فاجعه و برای آمریکا بسیار فاجعه‌بار است
اندیشکده آمریکایی طرفدار رژیم صهیونیستی هشدار داد که ممکن است سرانجام جنگ غزه، شکستی تعیین‌کننده برای اسرائیل باشد.
موسسه (مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS)) در تحلیلی خاطر نشان کرد: احتمال پیروزی و برتری ارتش اسرائیل بر حماس آن‌قدر زیاد است که هر نتیجه‌ای جز آن غیرممکن است. اما کاملا ممکن است که جنگ غزه، اولین جنگ در تاریخ اسرائیل باشد که ارتش در آن جنگیده و شکست می‌خورد. این شکست برای اسرائیل فاجعه بار و برای ایالات متحده، بسیار زیانبار خواهد بود. دقیقا به همین دلیل است که نباید نادیده گرفته شود.
ارتش ایالات متحده به درگیری‌ها در لبنان، سومالی و هائیتی بدون پیروزی آشکار پایان داد، اما آنها در مقیاس کوچک بودند. جنگ‌های پس از ۱۱ سپتامبر در عراق، افغانستان و منطقه مرزی سوریه و عراق، علی‌رغم تلاش‌های جدی و با صرف منابع قابل توجه به نتیجه مطلوب نرسیدند و سال‌ها جنگ، میلیارد‌ها دلار هزینه و هزاران نفر تلفات نیروهای نظامی، نتوانست پیروزی را برای آمریکا تضمین کند.
درسی که از تجارب ایالات متحده می‌توان آموخت این است که حتی طرف‌های ضعیف نیز می‌توانند با استراتژی درست، طرف‌های قدرتمند را شکست دهند. مفهوم پیروزی نظامی از نظر حماس، کسب نتایج سیاسی بلندمدت است. حماس پیروزی را نه در یک یا پنج سال، بلکه در درگیری با چندین دهه مبارزه می‌بیند که همبستگی فلسطینی‌ها را افزایش داده و سبب انزوای بیشتر اسرائیل شود. در این سناریو، حماس جمعیت غزه را به واسطه خشمشان از اقدامات اسرائیل، به دور خود جمع میکند. ادامه جنگ به فروپاشی حکومت خودگردان فلسطین کمک میکند چرا که فلسطینی‌ها را بیش از پیش به این نتیجه می‌رساند که حکومت خودگردان، ابزاری برای حفظ اقتدار نظامی اسرائیل است. در همین حال، کشورهای عربی به شدت از عادی‌سازی روابط با اسرائیل فاصله می‌گیرند، جنوب جهانی به شدت با آرمان فلسطین همسو می‌شود، اروپا به واسطه زیاده‌روی ارتش اسرائیل از موضعش عقب‌نشینی میکند، و شکل‌گیری بحث و اختلاف بر سر اسرائیل در آمریکا، حمایت دو حزبی که اسرائیل از اوایل دهه ۱۹۷۰ از آن برخوردار بوده را از بین می‌برد. زمزمه‌های جنگ منطقه‌ای، بحث‌های جهانی را در مورد هزینه اتحاد با اسرائیل برانگیخته است. هدف، جدا کردن اسرائیل از شرکای بین‌المللی‌اش و منزوی کردن آن است.
حماس برای اجرای این استراتژی نیازی ندارد قوی باشد، فقط باید ثابت قدم باشد. حماس برای شکست اسرائیل به جای اینکه دنبال افزایش قدرت خود باشد، به دنبال استفاده از قدرت بسیار بیشتر اسرائیل علیه اسرائیل است. اقدامات اسرائیل، باعث پیشبرد اهداف حماس می‌شود. موفقیت‌های این گروه در ۷ اکتبر، الهام‌بخش نسل‌های آینده فلسطینی‌ها خواهد بود.
اسرائیل مدعی است که می‌تواند به سرعت و به اندازه کافی جنگجویان حماس را بکشد تا پیروز شود، و بعد از آن جزئیات را مشخص خواهد کرد. در مقابل، هدف حماس، به بن بست کشاندن جنگ است. اسرائیل برای اطمینان از شکست حماس چه باید بکند؟
دو موضوع مرتبط و حایز اهمیت وجود دارد و هیچ کدام نظامی نیستند. اولین مورد، جلب حمایت جهانی است، که ظاهرا اسرائیل، آن را به حماس باخته است. این موضوع به ویژه در ارتباط با کشورهای اطراف که اکثرشان همانند اسرائیل با حماس ضدیت دارند، اهمیت ویژه دارد مسئله مهم دوم این است که اسرائیل باید حماس را از جمعیت اطرافش جدا کند و اطمینان حاصل کند که همبستگی‌هایی که در پی این جنگ بین فلسطینی‌ها شکل می‌گیرد، حول یک جایگزین قوی برای حماس باشد. یک جنبش قدرتمند فلسطینی و جنبشی که گه گاه قادر به ایستادگی در برابر اسرائیل باشد و نه اینکه صرفاً در برابر آن تسلیم شود، برای اسرائیل بسیار بهتر خواهد بود. تشکیلات خودگردان فلسطین در زمان محمود عباس در این زمینه شکست خورده و در نتیجه محبوبیت وی به شدت کاهش یافته است.
وزیر خارجه آمریکا، بیشتر هفته را در خاورمیانه صرف پیشبرد این ایده‌ها و ایده‌های دیگر کرد، اما به نظر می‌رسد که موفقیت چندانی نداشته است. ظاهرا اسرائیل بسیار در حالت جنگی است. اگر بیانیه‌ها و اظهارات علنی مقامات اسرائیل را در نظر بگیریم، به نظر می‌رسد آنها به اندازه کافی فکر نکرده‌اند که پیروز شدن چگونه خواهد بود، و بلینکن نیز نتوانسته نظرشان را تغییر دهد. اسرائیل تحمل شکست در جنگ را ندارد، اما در تلاش برای پیروزی، می‌تواند متحمل شکست شود.
«تیم اسکات» نامزد جمهوری‌خواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انصراف داد
پایان کار نامزدی که در اشاره به ایران مدعی شده بود «سر مار را باید برید»
در شرایطی که تنها دو ماه با اولین رای‌گیری مقدماتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی است، یکی از نامزدهای تندرو و ضدایرانی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مجبور به انصراف شد.
«تیم اسکات» نماینده ایالت کارولینای جنوبی در مجلس سنای آمریکا و نامزد جمهوری‌خواه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ این کشور از این رقابت کناره‌گیری کرد. رسانه‌های آمریکایی از قبیل شبکه سی‌ان‌ان و روزنامه واشنگتن‌پست دلیل انصراف این سناتور جمهوری‌خواه را ناتوانی او برای جذب آرا و مخاطب عنوان کردند.
طبق این گزارش‌ها، اسکات که تنها سناتور سیاه‌پوست جمهوری‌خواه آمریکایی است، به‌رغم تلاش چندماهه در کارزار انتخاباتی خود نتوانست در نظرسنجی‌ها وضعیت مطلوبی کسب کند.
بنا بر گزارش وبگاه آمریکایی صهیونیستی «آکسیوس»، تیم اسکات که مواضع تندی علیه ایران دارد، به سختی توانست آرای مورد نیاز برای شرکت در سومین مناظره نامزدهای جمهوری‌خواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را که اخیرا برگزار شد، کسب کند.
به گزارش فارس، این قانونگذار ارشد کنگره در سومین مناظره نامزدهای جمهوری‌خواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به بهانه حملات نیروهای مقاومت عراق و سوریه به نظامیان آمریکایی، ایران را متهم به دست داشتن در این حملات کرد.
المیادین: اسرائیل مانع ورود کمک‌های بشردوستانه ایران به غزه شد
شبکه «المیادین»، بامداد روز دوشنبه، به نقل از چند منبع سیاسی خبر داد رژیم صهیونیستی اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه ایران به نوار غزه را نداده است.
المیادین در این باره نوشت: «به علت مخالفت اشغالگران اسرائیلی با ورود کمک‌های بشردوستانه ایران از طریق گذرگاه رفح به غزه، مصر از پذیرش این کمک‌ها عذرخواهی کرده است».
مخالفت رژیم صهیونیستی با ورود کمک‌های بشردوستانه ایران در حالی صورت گرفته است که مقامات رژیم صهیونیستی تنها بعد از بازرسی محموله‌های ارسالی از سوی کشورهای مختلف و با تاخیری چند ساعته، اجازه «ورود محدود» این کمک‌ها به نوار غزه را می‌دهند.
به گزارش فارس، تعدادی از بیمارستان‌ها و مراکز پزشکی نوار غزه طی روزهای گذشته اتمام ذخایر سوختی خود و نیاز فوری به ملزومات پزشکی را اعلام کرده‌اند که رژیم صهیونیستی تا این لحظه اجازه ورود بسیاری از کمک‌های ارسالی به غزه را نداده است.
پولیتیکو: پشت حماس یک تهدید وجودی بزرگ‌تر برای اسرائیل وجود دارد و آن ایران است
این پایگاه خبری عنوان می‌دارد: تلاش طولانی ایالات متحده، اروپا و اسرائیل برای «مدیریت» به جای حل مشکلات امنیتی در منطقه، شکست مطلق را ثابت کرده است. و رویکرد اسرائیل در «چمن‌زنی» با حملات محدود علیه حماس در غزه (هر چند سال یکبار)، فوری‌ترین نمونه از سیاستی است که دیگر قابل اجرا نیست.
پولیتیکو در اقدامی شنیع و ظالمانه به نابودی کامل حماس و غزه توصیه کرده و عنوان می‌دارد: بنابراین، اسرائیل برای محافظت از شهروندان خود اکنون باید یک بار برای همیشه با حماس برخورد کند. ایالات متحده و اروپا باید تمام حمایت‌های لازم را به این کشور بدهند و این شامل اعمال فشار دیپلماتیک برای رد پناهگاه‌های حماس در مکان‌هایی مانند ترکیه و قطر می‌شود.
این پایگاه اذعان می‌دارد: با این حال، پشت حماس، یک تهدید وجودی بزرگ‌تر برای اسرائیل نهفته است که تهدیدی مستقیم برای امنیت غرب در کل است، و آن ایران است.
در ادامه این یادداشت و در ادعایی واهی درباره برنامه هسته‌ای ایران عنوان شده است: رژیم ایران که از حماس حمایت میکند و به نظر می‌رسد هرگز فرصتی را برای فراخوان «مرگ بر اسرائیل» یا «مرگ بر آمریکا» از دست نمی‌دهد، به مسیر خود به سمت سلاح‌های هسته‌ای ادامه می‌دهد. و در حالی که شعارها در تهران ممکن است بیشتر بر ایالات متحده متمرکز باشد، اروپا نسبتاً بیشتر در معرض موشک‌ها، پهپادها، نیروهای نیابتی تروریسم و تهدیدهای نفت و گاز ایران است.
پولیتیکو مجددا در ادعایی می‌افزاید: اقدامات خصمانه این کشور به طور مستقیم بر اروپا تأثیر گذاشته است. روسیه بیش از یک سال است که پهپادهای ایرانی را علیه اوکراین مستقر کرده است و پدافند هوائی و زیرساخت‌های غیرنظامی اوکراین را تحت فشار قرار داده است. تهران همچنین به طور فعال به مسکو در ایجاد ظرفیت تولید پهپادهای بومی کمک میکند و به طور بالقوه روسیه را قادر می‌سازد تا بیش از 6000 پهپاد تهاجمی جدید تا تابستان 2025 بسازد. و این پهپادها فقط تهدیدی برای اوکراین نیستند، بلکه تهدیدی برای هر کشور هم مرز با روسیه در ناتو هستند.
در ادامه عنوان شده است: علاوه‌بر آن، خطر اقتصادی شدیدی وجود دارد که موضع تهدیدآمیز ایران و حمایت از نیروهای نیابتی در سراسر خاورمیانه (غرب آسیا) برای اروپا به همراه دارد.
این پایگاه خبری تحلیلی همچنین عنوان می‌دارد: حملات 7 اکتبر اسرائیل را بر آن داشت تا تولید میدان گازی تامار در دریای مدیترانه را متوقف کند، زیرا این میدان در محدوده حملات موشکی غزه قرار داشت و به نوبه خود منجر به افزایش فوری قیمت در اروپا شد. این افزایش قیمت در مقایسه با اثرات اقتصادی احتمالی تشدید تنش توسط دیگر گروه‌های نیابتی ایران- مانند حزب‌الله لبنان یا حوثی‌ها در یمن- کمرنگ می‌شود، چه رسد به هر تلاشی از سوی خود ایران برای بستن تنگه هرمز، جایی که بیش از یک‌پنجم عرضه نفت جهان به صورت روزانه کاهش می‌یابد.
در ادامه پولیتیکو مدعی شد: در نهایت، داشتن یک سلاح هسته‌ای همراه با فناوری پیشرفته موشکی برای تحویل، ایران را توانمند می‌سازد و جرأت می‌بخشد تا شدت را افزایش دهد و تهدید هسته‌ای نه‌تنها علیه اسرائیل، بلکه علیه اروپا نیز باشد.
این رسانه آمریکایی در ادعایی واهی عنوان می‌دارد: ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری به ساخت سلاح هسته‌ای نزدیک شده است. دیوید آلبرایت، همکار من در مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل، تخمین می‌زند که ایران می‌تواند تنها ظرف شش ماه یک سلاح هسته‌ای خام بسازد، در حالی که زمان تخمینی برای ساخت زیرساخت‌های تسلیحات هسته‌ای قابل حمل موشکی تولید انبوه دو سال است.
نویسنده این یادداشت در اقدامی ظالمانه غرب را به فشار بیشتر بر ایران توصیه میکند و عنوان می‌دارد: تنها یک گزینه را برای اسرائیل، اروپا و ایالات متحده باقی می‌ماند: رویکرد «صرفا چوب‌دار» که فشار نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک بر ایران را به حداکثر می‌رساند. در حالی که ایالات متحده و اسرائیل موقعیت بهتری نسبت به اروپا برای مقابله نظامی با ایران دارند، کشورهای اروپایی قدرت قابل توجهی برای فشار اقتصادی و دیپلماتیک بر این کشور دارند.
پولیتیکو با اشاره به بند مکانیزم ماشه در قطعنامه 2231 و در متن برجام ایران را تهدید به فعال‌سازی این بند کرده و عنوان می‌دارد: از آنجایی که طرف‌های برجام، فرانسه، آلمان و بریتانیا این قدرت را دارند که یک «بازگشت سریع» ایجاد کنند و رژیم تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه ایران قبل از برجام را بازگردانند. نکته مهم این است که چنین بازپس‌گیری تحریم‌های موشکی علیه این کشور را که در ماه اکتبر منقضی شده بود، دوباره برقرار میکند و از کمک قانونی روسیه و سایرین به توسعه موشک‌های پیشرفته ایران جلوگیری میکند. همچنین حمایت ایران از برنامه هواپیماهای بدون سرنشین روسیه را به خطر می‌اندازد. علاوه‌بر این، یک بازپس‌گیری راه را برای اعمال تحریم‌های فلج‌کننده اروپا بر بخش‌های کشتیرانی، بانکی و انرژی ایران که بسیاری از آنها قبل از برجام وجود داشتند، هموار میکند.
پزشکان اسرائیلی هم تروریست هستند و خواهان بمباران بیمارستان‌ها
ده‌ها پزشک اسرائیلی، ۵ نوامبر طوماری را امضا کردند و از سرویس‌های امنیتی و ارتش رژیم اشغالگر خواستند تا بیمارستان‌های غزه را بمباران کنند. بر اساس گزارشی که شبکه «الجزیره» منتشر کرده بود، این پزشکان که پیامی تحت عنوان «پزشکان برای سربازان» نوشته بودند، در نامه‌شان اذعان کردند: کسانی که بیمارستان‌ها را با تروریسم اشتباه می‌گیرد، باید بفهمند که بیمارستان‌ها مکان امنی برای آنها نیست و ما باید با تروریسم در همه جا و به هر نحوی مبارزه کنیم.
در این ارتباط، رئیس سازمان نظام پزشکی ضمن اشاره به اقدامات غیرانسانی رژیم اشغالگر در جنگ غزه به گفت: درخواست برخی از پزشکان رژیم صهیونیستی مبنی بر بمباران بیمارستان‌ها بسیار وقیحانه و موجب وهن جامعه پزشکی دنیا است. به عقیده ما امضا کنندگان این طومار، تروریست‌ها و اشغالگرانی هستند که لباس مقدس پزشکی را به خلاف بر تن کردند، چرا که این درخواست با هیچ کدام از اصول و اخلاق پزشکی و همچنین با سوگند پزشکی پزشکان دنیا تطابق ندارد.
محمد رئیس زاده افزود: همه مجامع پزشکی و پزشکان شرافتمند دنیا و به خصوص سازمان بهداشت جهانی (WHO) باید به جد خواستار خلع لباس این تروریست‌ها و اشغالگران باشند چرا که در لباس پزشکی این درخواست وقیحانه را مطرح کردند.
محمد رئیس زاده افزود: همه مجامع پزشکی و پزشکان شرافتمند دنیا و به خصوص سازمان بهداشت جهانی (WHO) باید به جد خواستار خلع لباس این تروریست‌ها و اشغالگران باشند چرا که در لباس پزشکی این درخواست وقیحانه را مطرح کردند.
فراموشی مدعیان اصلاحات درباره عدم جوان‌گرایی در دولت روحانی
روزنامه زنجیره‌ای اعتماد در یادداشتی در شماره روز دوشنبه 22 آبان خود با عنوان «راه بسته شده» عنوان می‌دارد: «مملکت مال کیست؟ این پرسش اساسی و شاید ریشه تمام پرسش‌ها در کشور است. یک بار پاسخ صریحی را حزب مشارکت داد و با شعار، ایران برای ایرانیان نظر خود را روشن کرد.»
احتمالا حضرات زنجیره‌ای و مشارکتی عملکرد خود را در قبال انتخاب ملت در سال 1388 به فراموشی سپرده‌اند. آنانی که در این روزها خود را در خواب و خیال، اکثریت ملت می‌دانند و صد البته مانند مابقی مسائل که خود را دانشمند و ژنرال و رب‌النوع عرصه‌های گوناگون می‌دانند، این‌بار هم در توهم خودبزرگ‌بینی قرار دارند.
آنها احتمالا فراموش کرده‌اند هنگامی که ملت شادمان از مشارکت سیاسی بسیار بالای خود بود و هنگامی که در انتخاباتی پرشور مانند انتخابات 1388، ملت تصمیم به انتخاب فرد مقابل آنان گرفته بود، چگونه تحمل قبول نظر ملت و شکست خود را نداشتند، در قبیله مدعیان اصلاحات فقط برای آنان و باید در جهت خدمت به آنان و منافع آنان باشند، این افراد مترصد کره گرفتن آب از هر واقعه‌ای برای خود هستند. نه به دموکراسی اعتقاد دارند که اگر داشتند آن فتنه‌گری را در سال 1388 نمی‌کردند، نه دغدغه ایران را دارند که بیش از هر کسی به منافع ملی ایران در دوران آنها ضربه خورده است، نه درد دین را دارند که برای منافع خود اصلی‌ترین مروج بی‌دینی در ایران بوده‌اند و...
در جایی دیگر از این یادداشت اعتماد نیز عنوان شده است: «نگاهی به پیشینه ۱۰۰۰ مدیر اصلی کشور در سطح وزیر و پایین‌تر و هم‌ردیف آنها و نماینده، نشان می‌دهد که خالص‌سازی تقریبا به پایان خود رسیده و کم‌کیفیت‌تر از این مدیریت‌ها بعید است بتوان به کار گرفت. این راه دیگر بسته است؛ باید فکر دیگری کنید. همه اینها معرف ۱۰ درصد مردم ایران هم نیستند.»
در این مورد نیز وقاحت آنان و فراموش‌کاریشان از حد گذشته است، احتمالا مدیران فرسوده و خسته دولت یازدهم و دوازدهم در نظر آنان واجد کیفیت بودند، وضع فاجعه‌بار کادر مدیریتی دولت مطبوع آنان یعنی دولت یازدهم و دوازدهم به قدری خراب بود که بسیاری از جوانان در طیف مدعیان اصلاحات نیز از فرسودگی و عدم جوان‌گرایی دولت روحانی گله‌های شدید داشتند. مردم تاریخ را فراموش نمی‌کنند.
وقتی با متهمان فساد زدوبند می‌کردید دنبال ایران برای ایرانیان بودید؟!
روزنامه اعتماد می‌گوید: ایران برای ایران است، نه حزب‌اللهی‌ها.
این روزنامه در یادداشتی نوشت: «مملکت مال کیست؟ این پرسشی کلیدی بود که گرچه عموم مردم پاسخی برای آن داشتند ولی یک از خانم‌های فعال سیاسی طرفدار وضع موجود با صراحت تمام پاسخ آن را داد که بله؛ مال حزب‌اللهی‌ها است. همین پاسخ صریح کافی بود که همه را دچار تعجب کند. آن هم تعجب از چیزی که قبلا با پوست و گوشت و استخوان خود آن را درک می‌کردند، فقط کسی جرأت ابراز آن را نداشت و حالا یک نفر پیدا شد که یا از روی صراحت یا از روی زیاده‌خواهی یا بی‌توجهی، حقیقتی را که پیشتر همه می‌دانستند، اعلام کند و جالب اینکه پس از اعلام این واقعیت روشن، طرفداران وضع موجود متوجه عمق قبح و زشتی این گزاره شدند و از در مخالفت با آن درآمدند.
یکبار پاسخ صریحی را حزب مشارکت داد و با شعار، ایران برای ایرانیان نظر خود را روشن کرد. جالب اینکه در آن زمان، تندروهای امروز بلافاصله با این شعار مخالفت کردند. در هر حال به لحاظ اثباتی (اینکه حقیقت چه باید باشد) پاسخ روشن است. ایران به عنوان یک جغرافیای شناخته‌شده ملک مشاع مردم ایران است. ولی به لحاظ ثبوتی (آنچه در عمل و واقعیت وجود دارد) ایران مال عده بسیار معدودی است که موردنظر آن خانم بود و نام رمز حزب‌اللهی هم برای خود برگزیده‌اند.
اتفاقا مال حزب‌اللهی‌ها نیست. حزب‌اللهی واقعی کسانی بودند و هستند که خود را برای ایران می‌دانستند و نه برعکس. ادعای مالکیت بر کشور نداشتند، بلکه برعکس ایران را مالک خویش می‌دانستند و لذا خود را فدای استقلال و آزادی و تمامیت ارضی آن می‌کردند. حزب‌اللهی کسی نیست که بی‌هیچ آورده‌ای دنبال میراث‌خواری و رانت‌خواری باشد. حزب‌اللهی واقعی از حقوق هموطنش در همه حوزه‌ها دفاع میکند و حزب‌اللهی بدلی همه را برای خود می‌خواهد و زشت‌ترین کار نیز غصب همین عنوان است.
این ذهنیت فاسد که ایران را ملک عده‌ای محدود بداند، همیشه بوده و هست و خواهد بود. ریشه این رویکرد نیز در تمایزگذاری حقوقی و امتیازی براساس ویژگی‌های غیرحرفه‌ای است. آغاز آن به ابتدای انقلاب برمی‌گردد ولی فرآیند حذف استصوابی و دستچین کردن افراد برای پست‌های حکومتی نقطه تشدید و بحرانی این جریان است. چندی پیش نوشتم که فرآیند خالص‌سازی الزامات خود را دارد و جزو فرآیندهای تشدیدکننده است.»
درباره این یادداشت روزنامه اعتماد چند نکته را باید یادآور شد. نخست اینکه گوینده آن سخن، نه یک مدیر حتی رده‌پایین است، نه نماینده مجلس و قاضی محکمه است، و نه عضو یکی از احزاب سیاسی نقش‌آفرین در معادلات سیاسی که بشود اظهارنظر او را به عنوان نظم و نظام سیاسی حاکم جا زد. با این همه عجیب است که گردانندگان نشریات زنجیره‌ای از خلاف‌گویی‌های بزرگ عناصر ارشد طیف متبوع خود در گذشته و حال با اغماض تمام می‌گریزند اما روی اظهارنظر یک شهروند عادی تمرکز می‌کنند و چندده هزار برابر واقعیت بیرونی، ضریب می‌دهند و به بهانه آن فضاسازی می‌کنند.
ثانیا از روزنامه مذکور و نویسنده آن باید پرسید در کدام مقطع (دوره‌های موسوم به سازندگی، اصلاحات و اعتدال) کمترین اعتقادی به شعار ایران برای ایرانیان داشتید که در تقسیم منابع قدرت و ثروت میان خودتان کاملا قبیله‌ای عمل کردید، دیگران را (از مرکز تا استان‌ها و کوره‌دهات) تاراندید، امتیازات اقتصادی و رانت‌های نامشروع به‌هم زدید که خروجی آن، امثال شهرام جزایری و دیگر متولیان فساد در زمینه واگذاری کارخانه‌ها و پتروشیمی و ارز و طلا و... بودند و عایدی‌اش برای مردم، کوچ‌شدن سفره‌ها و رنج معیشت؟ حضرات وقتی با دست‌اندرکاران فساد زدوبند می‌کردند، همّ‌وغمّ ایران برای ایرانیان را داشتند؟ تکلیف دزدان و مفسدان و وطن‌فروشان و خیانت‌کنندگان به ملت در ذیل شعار ایران برای ایرانیان چیست؟ همان روشی که برخی از مدعیان اعتدال و اصلاحات، در تیمار کردن و فربه ساختن امثال شهرام جزایری و هاشمی و فریدون و دانیال‌زاده و داماد فلان وزیر و دختر بهمان وزیر و متهمان پرونده‌هایی مثل صندوق فرهنگیان و نیشکر هفت‌تپه و پالایشگاه کرمانشاه و کشت و صنعت مغان و رشت الکتریک و استات اویل و کرسنت و... در پیش گرفتند؟! انبوه فساد‌هایی که به ویژه در دولت سابق اتفاق افتاد، در پوشش ادعای ایران برای ایرانیان بود.
ثالثا ملت ما می‌دانند که اسوه‌های جریان حزب‌اللهی در کشور، از شهید رجایی و باهنر گرفته تا شهید سلیمانی و دیگران، کوچک‌ترین بهره‌ای از امتیازات متعارف اقتصادی و سیاسی نداشته‌اند؛ در حالی که بیشترین هزینه‌ها را از جان و آبرو گذاشته‌اند. اما در طیف سیاست باز مقابل جریان انقلابی وحزب‌اللهی، حتی یک نفر هم پیدا نمی‌کنید که به‌خاطر کشور و ملت و اسلام، یک‌صدم آن هزینه‌ها را پرداخت کرده باشد.