روزی نامه های غرب گدای ...
۱۴۰۲/۱۰/۰۳
بیگاری در توافقات هستهای عیبش چی بود که ادامه ندادیم؟ (!)
یکی از حامیان دوآتشه برجام میگوید ما نباید در سال 1384 به تعلیق دو ساله برنامه هستهای پایان میدادیم!
روزنامه آرمان از حسن بهشتیپور پرسیده: در حالی که برجام در وضعیت کما به سر میبرد، آیا ادامه رویکرد گذشته در زمینه پرونده هستهای و ادامه تحریمها را به سود آینده کشور میدانید؟
بهشتیپور در پاسخ گفت: مهمترین مشکل ما این است که کمتر به گذشته خود نگاه انتقادی میکنیم چون از عواقب آن پرهیز داریم. فکر میکنم اگر میتوانستیم خیلی صریح انتقاد از خود کنیم به نتایج بهتری در تصمیمگیری برای آینده میرسیدیم. اما راحتترین کار این است که منشاء بروز همه مشکلات را به گردن دشمنان ایران بیندازیم. به عنوان نمونه میتوانیم فکر کنیم وقتی دو سال و نیم تعلیق غنیسازی با اروپا به نتیجه نرسید، به جای شکستن پلمپ یوسیاف اصفهان در مرداد 1384 و فک پلمپ نطنز در فروردین 1385، کار دیگری میکردیم. پاسخ به این سؤال که در سال 1384 به جای فک پلمپ چه کار باید میکردیم در سال 1402 بسیار سادهتر است زیرا 18 سال تجربه گذشته پیش روی ما قرار دارد. بنابراین باید توجه داشت در آن تاریخ مهم و سرنوشتساز تصمیمگیری بسیار دشوارتر و حساستر بود. بررسی این نمونه به ما نشان میدهد چقدر مهم و مفید است یکبار به گذشته و تصمیمهایی که گرفته شده دقت کنیم و اگر تجربه خوبی بوده بازهم تکرار کنیم و اگر نبوده از تکرار آن خودداری کنیم.
وی همچنین گفته است: تصمیم فک پلمپ آژانس بینالمللی در تاسیسات صلحآمیز هستهای یوس اف اصفهان و نطنز که گرفته و اجرا شد، یک تصمیم جناحی یا گروهی نبود، بلکه تصمیم کل نظام در برابر زورگویی اروپا و کل جهان غرب بود. بنابراین مسئولیت عواقب آن به کل افراد تصمیمساز و تصمیمگیر و اجرا کنندگان باز میگردد، نه یک فرد. همچنانکه اجرای آن در بخش یوسیاف در دو روز آخر دولت آقای خاتمی و تصمیم نطنز در اوایل دولت آقای احمدینژاد اجرا شد. براساس همین رویکرد ما میتوانستیم بدون شکستن پلمپ یوسیاف اصفهان و نظنز همچنان به سیاست تعامل با تروئیکای اروپایی ادامه دهیم تا فرصت کافی برای گسترش دانش فنی هستهای خود داشته باشیم و همزمان کلیه امکانات کشور را برای تحقق یک اقتصاد پویا که در آن زمان تورم 9درصد بود به کار ببریم. یعنی تقویت توان هستهای بدون غنیسازی و تقویت توان اقتصادی از طریق تعامل با قدرتهای اروپایی تا زمان مناسب برای دستیابی به خواستههای برحق خود ولو آنکه ده سال طول میکشید. اما حداقل میدانستیم که امکانات اقتصادی کشور فدای سیاست تقابل هستهای با غرب نمیشود.
بهشتی همچنین اظهار کرد: «ایران میتوانست از ارسال پرونده ایران به شورای امنیت جلوگیری کند، تا در عمل به تحریمهای یکطرفه آمریکا مشروعیت بینالمللی ندهد. دوستانی که در همان زمان میگفتند اصلا شورای حکام آژانس حق ندارد و نمیتواند پرونده ایران را به شورای امنیت ارجاع دهد، بعدا دیدند که توانست و ارجاع داد. زیرا قبل از آن به دلیل شکستن پلمپ آژانس در یوسیاف و نطنز با این ارزیابی که نباید در برابر دشمن عقب نشست و باید با اقدامهای قاطع به آنها نشان داد که نمیتوانند به ایران زور بگویند، و دیدم نتیجه نهائی آن ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت بود».
کارشناس روزنامه آرمان گویا نمیداند و یا تجاهل میکند که توافقات سعدآباد و پاریس و بروکسل در دو دهه قبل، فراتر از تعهدات قانونی ایران به آژانس، و توافقی داوطلبانه با تروئیکای اروپایی، برای تعلیقهای کوتاه مدت بود. اما تعلیقی که بنا بود شش ماه و برای اطمینانسازی باشد بیش از دو سال به طول انجامید و طرف بدعهد اروپایی ضمن این که به تعهدات خود عمل نکرد، مدعی هم شد که بهترین تضمین عینی که ایران میتواند ارائه کند، تعلیق دائمی غنیسازی (بخوانید تعطیلی دائم برنامه هستهای ایران) است.
اتفاقا آن روند آمیخته با خدعه و حیلهگری، کافی بود تا بزککنندگان توافق بعدی (برجام) یقین کنند که وعدههای طرف غربی پشیزی اعتبار ندارد و نباید دلخوش به وعدههای نسیه دشمن، اندوخته چند دهه زحمات فناوران هستهای را واگذار کرد.
متاسفانه با وجود این واقعیت روشن، کارشناس روزنامه آرمان، شیپور را از سر گشاد آن مینوازد و میگوید تجربه اقدام متقابل در سال 1384 را نباید درباره بدعهدیهای بزرگتر غرب تکرار میکردیم!
باید به یاد اینگونه تحلیلگران آورد که مشکل غرب فقط برنامه هستهای نبود؛ بلکه این برنامه، نماد پیشرفتهای علمی و فنی ایران در زمینه تولید قدرت ملی بود و به همین دلیل هم پس از برنامه هستهای، دولتهای غربی عهدشکن، سراغ مطالبه تعطیلی برنامه موشکی و نظامی و واگذاری نفوذ منطقهای ایران رفتند و ضمناً دولت روحانی را به بهانه توافق آب و هوائی پاریس تحت فشار گذاشتند تا برنامههای نیروگاهسازی و پالایشگاهسازی را به بهانه تعهد برای کاهش استفاده از سوختهای فسیلی متوقف یا محدود کند! این روند اگر با اقدام متقابل ایران و به هم زدن بازی دغلبازانه غرب متوقف نمیشد، بنا داشت کشور ما را از نظر منابع جدید تولید نیرو و قدرت و سرمایه، به عصر حجر برگرداند و عجیب است که عناصر خوش خیال بدون ذکر این واقعیت تلخ، درسی که از تحولات دو دهه گذشته میگیرند، این است که باید به کرنش یکجانبه در مقابل غرب ادامه میدادیم! آنها حتی نمیخواهند ببینند که شمار تحریمها از 800 فقره در قبل از برجام به حدود دو هزار تحریم در پسا برجام رسید و اگر اهتمام دولت جانشین دولت برجام نبود، صادرات نفت و غیر نفتی به صفر رسیده بود.
نکته قابل تامل دیگر، نمایان شدن هویت بیشخصیت و مسلوبالاراده اروپا در برجام است و این که اروپا نه میخواست و نه میتوانست تحریمها را بردارد. با این وجود، تاکید بر ضرورت دائمی کردن تعلیقهای داوطلبانه بر اساس توافق سعدآباد، در حالی که اروپا در همان دو دهه قبل هم تعهدات خود را نقض کرده بود، تعجب برانگیز است. گویا که جناب کارشناس، نماینده و دلال طرف اروپایی است. جالب این که طرفهای اروپایی اذعان کردهاند بدعهدی و خلف وعدههایشان، علت به هم خوردن توافق و شکستن تعلیقها از سوی ایران بود. یعنی کسانی مانند جک استراو، حق را به طرف ایرانی میدهند اما کارشناس متوهم، طرف ایرانی را مقصر وانمود میکند!
رفتار و گفتار شما از یاد مردم نرفته، آقای روحانی
تلاش حسن روحانی برای استمرار و ادامه حیات سیاسی خود پس از دوران بسیار سختی که برای مردم در پی داشت بازخوردهای سیاسی متقاوتی را در جامعه برجا گذاشت.
فرافکنیهای چند هفته اخیر آقای روحانی با واکنش منفی مردم رو به رو شده است.
او اخیرا گفته بود: علیرغم آنکه دولت فعلی با مشکلات دولتهای یازدهم و دوازدهم مواجه نیست، ولی شرایط زندگی مردم به مراتب بدتر شده. ما با مشکلاتی مواجه بودیم که برخی از آنها در طول قرن اخیر سابقه نداشت. مجموعه تورم ۷ ساله ۹۲ تا ۹۸، ۱۴۲.۵ درصد بود و حقوق کارکنان را هم در این دوره ۱۴۲ درصد افزایش دادیم و نگذاشتیم فشار چندانی به آنها وارد شود. علاوه بر آنکه از آبان ۹۸ یارانه جدیدی را برای ۶۰ میلیون نفر مقرر کردیم.
او همچنین مدعی شده بود که با ثبتنام امثال وی در انتخابات، مردم امیدوار شدهاند.
این اظهارات با واکنش مخاطبان در رسانهها مواجه شد. از جمله مخاطبان جهان نیوز در این باره گفتهاند:
* تورو خدا تو کشور و نظامو رها کن/ تو دلت میسوزه، ما مو به تنمون سیخ میشه/جان خودت، فکر مردم نباش.
* روحانی امید جوانان را برای خرید خانه و ماشین ناامید کرد.
* ما را به خیر تو نیست امیدی/ لطفا شر مرسان.
* چرا رسانهها این موضوع را پررنگ نمیکنند که مصیبتهای امروز ما ریشه در دولت او دارد؟
* در دهه 90 شاخصهای اقتصادی منفی بود و کشور در تمام زمینهها دچار عقبماندگی شد این نتیجه عملکرد دولت قبل بود.
* مرد حسابی خونه رو برای مردم آرزو کردی/ زمان کرونا رفتی دورکاری، مردم وسط مشکلات بودن/ قرار بود تحریما سال 94 لغو بشن/ داداشت پرونده فساد داشت/ بنزین رو سه برابر کردی/ تو فکر مردمی؟؟ تو عامل بدبختی ملت ایرانی.
* از عجایب سرزمین ما این است که بانیان وضع موجود، جزو شاکیان وضع موجود شدهاند!
* اینها کاری با معیشت مردم و با مسکن مردم و خودرو و بنزین مردم و دلار کردند که حالا حالاها قابل ترمیم نیست.
* آقای روحانی هر کس از شرایط بد زندگی مردم بگوید میپذیریم، اما از تو و دولت بیتدبیرت که دلار ۳۰۰۰ را به ۳۰۰۰۰ هزار رساندید، نه.
* هنوز صفهای طویل واکسن و مرغ و روغن و قطعیهای مکرر برق در دولت روحانی را فراموش نکردهایم!.
* تخلفات دولت قبل در ارز و بورس باعث ضرر و زیان میلیونها نفر ایرانی شد. قوه قضائیه باید در اسرع وقت به پرونده اینها رسیدگی نماید.
* مشکلاتی که روحانی برای دههها برای مملکت بهجای گذاشت....رو که نیست سنگ پائه.
* کسی که با ثبتنام تو امیدوار بشه باید به عقلش شک کرد/ یادش رفته به ریش مردم خندید و گفتی منم خودم صبح جمعه فهمیدم/ یادش رفته میگفت واکسن که سوهان قم نیست/ یادش رفته میگفتن مسکن مهر مزخرف است/ یادش رفته گفت همه تحریمها لغو میشه/ یادش رفته فریدون، داداش او بوده/ یادش رفته خونه رؤیا شد، ماشین آرزو/ یادش رفته عیدا قشم.
* وضعیت مردم را از داخل ماشین زرهی تشخیص دادی یا از کاخ موزه سعد آباد؟
* امیدوار بودم که بیدار بشی. ولی کسی که خودش رو بخواب زده، بیدار شدنی نیست!
* دولت را با مشکلات مهیب و خزانه را با بدهیهای عجیب تحویل دولت رئیسی دادن و هنوز هم همه خلایق و سماوات و افلاک رو در گرفتاریهایهایی که برای ملت درست کردن دخیل میدونن، به غیر از بیتدبیری خودشون.
* مطمئن باش يه عده محدود چاپلوس اينو بهت گفتند كه؛ مردم با تو اميدوار شدند!
* فقط تو خانه باش بزرگترین خدمت رو به مردم کردی.
* دو سه سالی هست که از ادبیات توهین کردنهای تو به منتقدین مثل بیسواد وبی شناسنامه و امثالهم خلاص شدیم. دست از سر این مملکت بردار.
*کاش آقای روحانی کمی روشنتر میفرمودند آمدشان باعث امیدواری چه کسانی میشود؟!