روزگار تاریک و سیاهی بود، رهبر و مرجع تقلید مردم را تبعید کرده بودند، با تصویب لایحه کاپیتولاسیون بیگانگان را بر مال و جان و ناموس مردم حاکم نموده بودند، هزاران نفر از روحانیون انقلابی و مبارزان و طلاب و دانشجویان در زندان و حبس به سر می‌بردند، مردم هنوز داغ شهدای پانزده خرداد را بر دل داشتند، چکمه‌پوشان شاه همچنان به مساجد و تکایا و منابر و مکان‌های تجمع مردم حمله برده و تجمعات مذهبی را به خاک و خون می‌کشیدند که... 
... که صدای صفیر گلوله‌ای نه فقط میدان بهارستان تهران بلکه فضای سیاه و سرد ایران را روشن و گرم کرد. خبر خیلی سریع پیچید؛ حسنعلی منصور نخست‌وزیر و عامل اصلی بسیاری از آن سیاهکاری‌ها(مثل تبعید امام و لایحه کاپیتولاسیون) و عنصر مستقیم جریانات فراماسونری و استعماری با گلوله جوانی 19 ساله‌ای به نام محمد بخارایی به کیفر رسید.
محمد بخارایی، هم در بازجویی‌های اولیه و هم در دادگاه اظهار داشت که منصور را به‌خاطر فروش کشور به آمریکا و تحقیر ملت ایران به وسیله لایحه کاپیتولاسیون که مصونیت سیاسی برای مستشاران آمریکایی قائل می‌گردید و همچنین تبعید حضرت امام خمینی مرجع تقلید شیعیان‌، به سزای اعمالش رسانده‌اند.  
او در بازجویی‌ها و در پاسخ به نصیری (رئیس وقت شهربانی) که پرسیده بود چرا به گلوی منصور شلیک کردی؟ گفت: زیرا آن گلو و حنجره به مرجع تقلید من توهین کرده بود.
به همراه محمد بخارایی، چند نفر از یارانش همچون رضا صفار هرندی، صادق امانی، مرتضی نیک‌نژاد از اعضای هیئت‌های موتلفه اسلامی نیز دستگیر شدند. آنها شب قبل از عملیات خود، در شامگاه 30 دی 1343، پیامی بر روی نوار ضبط کرده و اهداف خود از عملیات مجازات منصور را بیان نمودند. این نوار به دست ساواک افتاد و با پیروزی انقلاب اسلامی، بعد از 14 سال از بایگانی ساواک بیرون آمد و در دسترس مردم قرار گرفت. در بخشی از آن وصیتنامه تاریخی آمده بود:
 «...ما با قلبی سوزان آماده شهادتیم. دیدن این تنهای برهنه، شکم‌های گرسنه و بدن‌های ناتوانی که زیر تازیانه‌های عمال استعمار آنها را به ‌پرستیدن پیکر منحوس شاه وامی‌دارند، ما و هر انسانی را رنج می‌دهد. ما برای اولین بار شلیک گلوله را روی دشمنان شما ملت ایران، طنین‌انداز می‌کنیم. باشد که شما نیز پیروی کنید. ما همانند سرور شهیدان حسین‌بن‌علی‌(ع) زندگی را عقیده و جهاد در راه آن می‌دانیم. شما ‌‌‌‌ای ملت ایران!... با قلبی مملو از ایمان بپا خیزید و این عاملان منفور استعمار و حیات کثیف حاکمه را یکباره نابود ‌سازید. ما از ورای این جهان با شما سخن می‌گوییم، نترسید، بپاخیزید و خود را به کاروان شهدا ملحق کنید.»1
آنها در پایان جلسه آن شب خود، قطعنامه‌ای را امضاء کرده که در آن اهداف خویش را به‌طور کامل برای مردم و آیندگان شرح داده بودند. در بخشی از آن قطعنامه آمده بود:
«...1- بايد با تمام قوا هر استعمارگري را به خارج از مرز ايران بیرون راند
2- بايد حكومت فردي شاه، عامل منفور استعمارگران، محو گردد
3- اين هيئت كثيف حاكمه است كه ننگ استعمار را به ملت مسلمان ايران تحميل نموده است نه آنکه ملت خود پذیرفته باشد
4- به‌ وجود آمدن حكومتی مستقل و ملی بر پايه‌هاي عدالت اجتماعي اسلام...»
در واقع یاران امام در پی رهبر و مقتدای خویش، از همان روزهای نخست نهضت، تکلیف را با شاه و اربابانش روشن ساختند که دشمن اصلی را آمریکا دانسته و شاه و همپالگی‌هایش را سگ‌های زنجیری او قلمداد می‌نمایند.
اصلی‌ترین عامل استعمار 
اما حسنعلی منصور عامل اصلی طرح و اجرای سیاست‌های آمریکا از جمله لایحه کاپیتولاسیون بود تا براساس آن با خیال آسوده‌تر بتوانند بر جان و مال این ملت حاکم شده و حرث و نسلش را به غارت ببرند. 
  وقتی در اوایل دهه 1340 کانون‌های جهانی صهیونیستی بر آن شدند تا در مقابل روش‌های ظاهرا اصلاح‌گرایانه کندی و دار و دسته‌اش در آمریکا‌، بار دیگر راسا وارد عمل شوند‌، این بار تحت عنوان ظاهر فریب سیاستمداران جوان‌، احزابی جدید همچون «کانون مترقی» را تشکیل دادند که رهبری آن را فراماسون‌های تازه‌نفسی مانند حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا برعهده داشتند. کانونی که مستقیما با شبکه صهیونی ویکتور روچیلد/ شاپور ریپورتر در ارتباط بود. 
حسنعلی منصور رابطه بسیار نزدیک و مریدی/ مرادی با شاپور ریپورتر داشت. در سندی که منصور عکسی از خود را تقدیم شاپور ریپورتر کرده، در ذیل آن با دستخط خود چنين نوشته است:
  «تقديم به دوست عزيز و استاد و راهنماي خودم شاپور ريپورتر- (امضا) حسنعلي منصور- تهران- 1340». 
و بهترین زمان از نظر کانون‌های استعماری صهیونی برای طرح لایحه ننگین کاپیتولاسیون، زمان صدارت حسنعلی منصور بود که نوکر حلقه به گوش‌تری به شمار می‌رفت و همو بود که در مقابل اعتراض و سخنرانی افشاگرانه حضرت امام خمینی علیه کاپیتولاسیون‌، بدون هیچ محکمه و دادگاهی‌، تنها بنا به امر و فرمان اربابانش رای بر تبعید مرجع تقلید شیعیان داد. 
ارتشبد سابق حسین فردوست، رئیس ‌دفتر اطلاعات ویژه شاه و از نزدیک‌ترین افراد به محمدرضا، در اعترافاتش ضمن تاکید بر آمریکایی بودن حسنعلی منصور، به شب تبعید امام نیز اشاره داشته و گفته است:
 «....همان طور که منصور به دستور آمریکا و با اختیارات ویژه به صدارت رسید، تبعید آیت‌الله خمینی نیز دستور مستقیم آمریکا بود. تصور من این است که شخص محمدرضا به این کار تمایلی نداشت و بهتر است بگویم از انجام آن واهمه داشت. شب قبل از تبعید آیت‌الله‌، محمدرضا در کاخ میهمانی داشت و حدود 200 نفر مدعو شرکت داشتند. منصور ‌، نخست‌وزیر نیز حضور داشت. منصور حدود نیم ساعت با محمدرضا در وسط سالن قدم می‌زد و من متوجه آنها بودم. استنباطم این بود که منصور در موضوعی پافشاری می‌کند و محمدرضا موافق نیست. یک بار نیز شنیدم که محمدرضا به منصور گفت: چه اصراری دارید؟ بالاخره محمدرضا مرا خواست و با بی‌میلی (چون با ژست‌های او آشنا بودم) گفت: ببینید نخست‌وزیر چه می‌خواهد؟ منصور مطرح کرد که باید هرچه سریع‌تر آیت‌الله خمینی به ترکیه تبعید شود. گفتم باید به پاکروان گفته شود. گفت: تلفن کنید! تلفن کردم. پاکروان گفت که آیا می‌توانم با شاه صحبت کنم؟ به محمدرضا گفتم. او به اتاق دیگری رفت و با وی صحبت کرد. دستور تبعید آیت‌الله خمینی صادر شد و همان شب مولوی‌، رئیس ‌ساواک تهران به همراه نیروهایی از هوابرد به قم رفت و ایشان را به تهران آورد و صبح روز بعد با هواپیما به ترکیه تبعید شدند...»2
نخست‌وزیری وابسته‌تر از شاه
سند افشاگرانه‌ای از لانه جاسوسی آمریکا‌، تاکیدی بر این اظهارات فردوست به نظر می‌رسد. سند‌، نامه‌ای است که در تاریخ 15 آبان 1343 (یعنی 2 روز پس از تبعید امام) توسط استوارت دبلیو راکول (وزیر مختار و رایزن سفارت ایالات متحده آمریکا) به شخصی با نام جیمز (احتمالا از دوستان نزدیک یا رابطین راکول) نوشته شده است. در این نامه که یکی از گویاترین اسناد در زمینه دخالت مستقیم آمریکا در ماجرای تبعید حضرت امام به شمار آمده‌، روشن می‌شود که حسنعلی منصور تا چه حد مجری دستورات مستقیم محافل صهیونی و آمریکایی بوده است. در نامه فوق آمده است:
 «جیمز عزیزم ...وقایع اخیر که شما راجع به آنها در گزارش رسمی مطلع خواهید شد، موجب خوشوقتی قلبی من شده است. بالاخره ما توانستیم از شر آن پیرمردی که چوب لای چرخ ما می‌گذاشت، راحت شویم. شخصیت مهم محلی دستور اخراج او را داده است. در حال حاضر او در یکی از هتل‌های درجه دو ترکیه زندگی می‌کند...»3 
به این ترتیب میزان سرسپردگی حسنعلی منصور به محافل آمریکایی تا آنجا معلوم می‌شود که گویا حتی شاه نیز علی‌رغم همه وابستگی و نوکری نسبت به آمریکاییان و محافل صهیونیستی اما براساس همین اسناد توسط شخصی همچون منصور کنترل و هدایت می‌شده است. 
حسنعلی منصور براساس اسناد معتبر ‌، از اعضای ارشد تشکیلات مخوف فراماسونری در ایران بود که محوری‌ترین کانون اجرای سیاست‌های جهانی فرادولتی در طول تاریخ ایران به شمار رفته و در این زمینه کارنامه سیاه و تاریکی دارد.   بنابراین به نظر می‌رسد مجازات حسنعلی منصور در واقع از یکسوی حذف یکی از مجریان و قطع کردن شریان‌های اصلی کانون‌های استعماری جهان وطن بود و از دیگر سوی پیروی از رهبری نهضت در مشخص نمودن دشمن اصلی و تاکید بر این واقعیت که نهضت امام با سرنگونی و سقوط شاه به هدف سیاسی خود نخواهد رسید‌، بلکه چشم‌انداز و مقصد، قطع دستان آمریکا و استعمار است. 
حمایت علمای شهرها از جوانان مؤتلفه
در بیدادگاه فرمایشی شاه، محمد بخارایی، مرتضی نیک‌نژاد، صادق امانی، رضا صفار هرندی، مهدی عراقی و ‌هاشم امانی به اعدام محکوم شده و بیش از صد نفر دیگر از اعضای مؤتلفه به حبس‌های گوناگون محکوم گردیدند.
آیات عظام سید محسن حکیم و سید عبدالله شیرازی برای لغو حکم اعدام جوانان مؤتلفه به هیئت حاکمه ایران اخطار کردند و مدرسین انقلابی حوزه علمیه قم از 11 خرداد 1344 در گروه‌های 15 تا 20 نفری در منازل علمای طراز اول قم، دست به تحصن زدند. روحانیون پیرو امام در سایر شهرها نیز در منازل علمای شهر خود به اعتصاب نشسته و موجی عظیم از اعتراض در محافل دینی سراسر کشور پدید آوردند. اما این اعتراضات تنها حکم اعدام مهدی عراقی و ‌‌هاشم امانی را به حبس ابد تبدیل کرد.4
در سحرگاه 26 خرداد 1344، چهار جوان رشید اسلام که در زندگی خود حتی مرتکب یک عمل «ترک اولی» هم نشده بودند، پس از اقامه نماز صبح، با چشمانی باز و دوخته شده به افق پیروزی انقلاب و اسلام، در حالی که صوت قرآن آنها به گوش می‌رسید و فریاد الله‌اکبر سر داده بودند، تیرباران شده و به شهادت رسیدند.
_______________________________
1-آشنایی با جمعیت موتلفه اسلامی – اسدالله بادامچیان – بی‌نا- بی‌جا    2-خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست- ظهور و سقوط سلطنت پهلوی- جلد اول- مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی- چاپ بیست و یکم- صفحات 516 و 517   3- اسناد لانه جاسوسی- کتاب هفتم- کتاب هفتاد و یکم- مستشاری نظامی آمریکا در ایران (2)- تبعید حضرت امام(ره)به ترکیه- مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی- صفحه 728   4-نهضت امام خمینی- جلد اول- پیشین- صفحه‌های1120 تا 1141