شهید مدافع حرم یدالله قنبری ۲۷ بهمن ۱۳۴۵ متولد شد. دوران نوجوانی‌اش با روزهای پیروزی انقلاب و درگرفتن جنگ تحمیلی همراه شد؛ قنبری نیز مانند خیلی دیگر از جوانان و نوجوانان باغیرت آن دوران، لباس رزم به تن کرد و به جبهه‌های حق علیه باطل پیوست و در برخی از عملیات‌های بزرگ دفاعی همچون والفجر ۸ و کربلای ۵ شرکت کرد و به مقام جانبازی رسید؛ هم از ناحیه دو پا مجروح و هم در سینه شیمیایی شد. هم در دوران دفاع مقدس و هم در سوریه، دیده‌بانی ماهر و محبوب بود. در زندگی‌نامه منتشر شده توسط خانواده شهید قنبری درباره اعزام او به سوریه نوشته شده است: «داشتن ملک و همسر و فرزند و حتی داشتن آن همه درد بر دل و روح و زخم بر تن کفایتش نمی‌کرد. تا آنجا که به محض مطلع شدن از اوضاع سوریه و دیدن حرم حضرت عمه‌جان زینب سلام‌الله علیها در محاصره کفر خواست که جان در بدن نداشته باشد تا بار دیگر حریم عمه سادات را در بند نبیند و آن هنگام که توسل کرد بر هر آنچه که خواست به دست آورد. اربعین۱۳۹۴ با دوپای مجروح و دو عصا و سینه‌ای شیمیایی از نجف تا کربلا پیاده گام برداشت تا برات سوریه بستاند از مولایش حسین‌ابن علی علیه‌السلام و در نهایت روزگار در شامگاه ۱۴/۱/۱۳۹۵ آخرین نگاهش با همسر و فرزند را برایش رقم زد و او همچون حسین در غربت در برابر دیدگاه زینب با شلیک موشک تاو در محل دیده‌بانی به شهادت رسید و آن تشییع باعظمت پیکرش در تاریخ ۲۲/۲/۱۳۹۵ برای همیشه در تاریخ جاویدان ماند.»
