127 - جنگ سرد فرهنگی؛ سازمان سیا در عرصه فرهنگ و هنر - حرکت با گامهای منفی امّا هماهنـگ ۱۴۰۴/۰۳/۰۴
جنگ سرد فرهنگی؛ سازمان سیا در عرصه فرهنگ و هنر - 127
حرکت با گامهای منفی امّا هماهنـگ
۱۴۰۴/۰۳/۰۴
فرانسیس استونر ساندرس
ترجمه حسین باکند
جیسون اپستاین (از بنیانگذاران و ویراستار و ناشر مجموعه کتابخانه آمریکا) با لحنی صریح و بیپرده گفت: «(نظام سیاسی) اینقدر فاسد است که حتی خودش هم متوجه نیست. وقتی این افراد از
«ضد روشنفکری» صحبت میکنند، کاری که میکنند این است که یک سیستم ارزشی دروغین و فاسد ایجاد میکنند تا از هر ایدئولوژی که در آن زمان به آن متعهد هستند، حمایت کنند. تنها چیزی که واقعاً به آن متعهد هستند قدرت است و دارند همان راهبردهای تزاری- استالینیستی را در سیاست آمریکا به کار میبرند. آنها آنقدر فاسد هستند که احتمالاً حتی خودشان هم متوجه نیستند. آنها دستاندرکارانی کوچک و دروغگو هستند. افرادی که به چیزی اعتقاد ندارند و فقط میدانند «علیه» چیزی هستند، نباید به جنگ صلیبی بروند یا انقلاب راه بیندازند.»
جورج اوربان، یکی از مدیران رادیو اروپای آزاد، در مورد «رابطه متقابل بسیاری از شوالیههای فکری در جنگ سرد با کمونیسم» نتیجه گرفت که این واکنشی بود به «اجبار به بحث، جدل و جنگیدن، تقریباً بدون توجه به اهداف... اعتراضات آنها بیش از حد شدید، بدبینیشان بیش از حد آشکار و تحلیلهایشان بیش از حد بازتاب جهانی بود که فکر میکردند پشت سر گذاشتهاند. آنها با گامهای منفی، اما هماهنگ راه میرفتند.»
جوسلسون، که در این زمان در حال بهبودی از یک عمل جراحی به سر میبرد- اگرچه آشکار بود هنوز غیرفعال نشده- در حالی که روی یک صندلی تاشو نشسته بود، به سیدنی هوک نوشت «بیش از هر زمان دیگری متقاعد شدهام مرگ طبیعی کمیته فعلی [آمریکایی] بهترین اتفاقی است که میتواند برای همه افراد درگیر رخ دهد... این گروه قادر به انجام هیچ کاری در هیچ حوزهای جز حوزه مشاجرات پیشپاافتاده نیست.»
یکی از راههای اطمینان از مرگ این کمیته، قطع کمکهای مالی به آن بود و در اکتبر ۱۹۵۴ جوسلسون دقیقاً همین کار را کرد. پرداختهای ماهانه بنیاد فارفیلد به کمیته آمریکایی قبلاً در اوایل سال ۱۹۵۳ متوقف شده بود و اکنون با قطع پرداخت سالانه ۴۸۰۰ دلاری از دفتر پاریس، این گروه با ورشکستگی قریبالوقوع مواجه گردید.
سیدنی هوک، که این کمیته را پس از مشورت با سازمان سیا تأسیس کرد، از تصمیم کنگره برای قطع روابط مالی خود شوکه شد. او با نادیده گرفتن تصمیم جوسلسون برای خاموش کردن چراغ زندگی این کمیته، مستقیماً به آلن دالس مراجعه کرد و درخواست پول بیشتری نمود.
سال اشتاین (که هشدار داد «اگر روشنفکران آمریکایی به خاطر کمبود ۲۰٬۰۰۰ دلار در سال صدای خود را در غرب اروپا از دست بدهند، پس بهتر است گیبون (Gibbon) جدیدی از حالا مدادش را تیز کند») بهطور کامل از این تحول مطلع شد، همانطور که نورمن توماس، نامزد سابق سوسیالیست برای ریاستجمهوری آمریکا، که اکنون در موقعیتی اجرائی در کمیته آمریکایی قرار داشت، نیز مطلع بود.
علاوه بر این، هر دو مرد بهطور جداگانه از طریق «دوست مان دکتر لیلی»، یکی از افسران شورای برنامهریزی روانی و مشاور سازمان سیا، در حال لابی کردن با جامعه اطلاعاتی بودند. اشتاین، با توجه به این که نورمن توماس دوست و همسایه نزدیک آلن دالس بود، پیشنهاد داد که توماس با دالس تماس بگیرد و «علاقه او به کار ما را به یادش بیاورد و پیشنهاد کند که سرعت در کمک به ما ضروری است.»
توماس پاسخ داد که فکر میکند «تماس با آلن دالس بدون بهانهای ضروری، بیشتر ضرر دارد تا فایده» اما گفت که «احتمال زیادی هست که دالس این آخر هفته در حومه شهر باشد و من روز یکشنبه سعی میکنم با او تماس بگیرم.» این مربوط بهآوریل ۱۹۵۵ بود. تا ماه مه، صندوقهای کمیته با کمک مالی ۴۰۰۰ دلاری از بنیاد آسیای سازمان سیا و ۱۰۰۰۰ دلاری از بنیاد فارفیلد پر شد. جوسلسون کنار گذاشته شده بود.
آرتور شلزینگر با ناراحتی به کورد مهیر نوشت تا از شکایت خود در مورد «برخی اعضای» کمیته اجرائی خبر دهد، که با حمایت مالی تجدیدشده سازمان سیا، یک بار دیگر جای پای خود را محکم کرده بودند. مهیر در پاسخ توضیح داد که «ما قطعاً برنامهای برای کمکهای مالی بزرگ و مستمر نداریم و کمک مالی اخیر تنها در نتیجه درخواست فوری مستقیم از سیدنی هوک و غیرمستقیم از نورمن توماس ارائه شده است. امیدواریم فرصت تنفسی که این کمک فراهم میکند، توسط این آقایان، شما و سایر افراد عاقل برای بازسازی کمیته اجرائی و تدوین یک برنامه هوشمندانه استفاده شود... اگر بازسازی نقش رهبری برای کمیته امکانپذیر نباشد، آنگاه فکر میکنم باید با این ضرورت روبهرو شویم که اجازه دهیم کمیته به مرگ طبیعی خود برسد، اگرچه فکر میکنم این روند عواقب ناخوشایندی در خارج از کشور خواهد داشت.» مه یر در پایان نامه از شلزینگر به خاطر «داشتن کنترل بر حرفهای بیمورد» تشکر کرد و پیشنهاد داد که به زودی با هم ملاقات کنند تا «کل مشکل را با جزئیات بیشتری بررسی کنند.»