زلال بصیرت (۱۷۲) - پاسخ همه دل‌نگرانی‌ها برای آینده انقلاب ۱۳۹۷/۰۵/۲۴
زلال بصیرت
پاسخ همه دل‌نگرانی‌ها برای آینده انقلاب
۱۳۹۷/۰۵/۲۴
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند همان‌گونه که به پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) وعده شرح صدر داده، به کسانی هم که بخواهند مسئولیتی هر چند كوچك در راستای مسئولیت آن حضرت بر عهده بگیرند، وعده شرح صدر می‌دهد. زیرا با وارد شدن در راه، گذشته از مخالفت‌های دشمنان كه امری طبیعی است، گاهی انسان مورد بی‌مهری دوستان نیز قرار می‌گیرد و بدون شرح صدر از عهده انجام چنین مسئولیتی بر نخواهد آمد.
امداد خدا به صاحبان مسئولیت های الهی
خداوند با اعطای شرح صدر به انسان موجب می‌شود وی در برابر مخالفت‌های دشمنان و بی‌مهری‌های دوستان احساس سرخوردگی نکند و بتواند تمام توان خود را صرف انجام وظیفه کند و این اولین کمک خدا برای کسانی است که این مسئولیت الهی را می‌پذیرند و این كمك شامل همه مراتب آن، از نبوت و امامت تا علمای جانشین آنها می‌شود.
كاری که بر عهده پیامبر اكرم گذاشته شده بود، کمرشکن بود؛ اما خداوند آن حضرت را یاری كرد تا بتواند رسالت خود را به انجام برساند. بر همین اساس امداد دوم خداوند به کسانی که مسئولیتی الهی بر عهده دارند این است که آنها را برای اتمام مسئولیتشان یاری می‌كند.
بر اساس آیات سوره انشراح خداوند نام پیغمبر اكرم (ص) را پرآوازه کرد،این سومین عنایت خدا نسبت به آن حضرت بود؛ امروز نیز شاهدیم كه حضرت امام(ره) كه قبل از آغاز نهضت، جایگاه و شهرت خاصی در دنیا و حتی در کشور ایران و بین علما نداشت، بعد از تحمل رنج‌ها و سختی‌ها و پیروزی انقلاب به جایی رسید که معروفترین شخصیت تاریخ معاصر شد و عظمت وی حتی کفار و دشمنانش را نیز تحت تأثیر قرار داد.
همراه بودن آسانی با سختی
آیه «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»، در واقع نوعی تعلیل برای کمک‌ها و عنایت‌های خداوند متعال است. این یک قاعده کلی و سنت الهی است و چنین نیست که فقط برای پیامبر عسر و سختی، همراه با آسانی و گشایش باشد؛ بلکه برای همگان است؛ لذا این آیه با تكرار، مورد تأکید قرار گرفته است.
این آیات برای کسانی که سختی‌ها و دشواری‌های راه را می‌بینند و نگران آینده نظام هستند، بسیار امیدبخش است. در دوران دفاع مقدس مردم نگران بودند كه عاقبت جنگ چه خواهد شد؛ امروز نیز دلسوزانِ بسیاری می‌گویند عاقبت انقلاب چه خواهد شد؛ این نگرانی‌ها برای آینده کشور با فدا شدن صدها هزار شهید و تحمل مشكلات و سختی‌ها طبیعی است؛ اما پاسخ همه این دل‌نگرانی‌ها یک كلام است؛ «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»؛ همراه با سختی، آسانی است (انشراح آیه 5)
خداوند در آیات قرآن می‌فرماید كه این عالم را برای امتحان بشر آفریده و همه مراحل زندگی و مرگ انسان برای آزمودن او است تا به مقامی فراتر از ملائكه برسد؛ اما آزمون در صورتی تحقق می‌یابد كه انسان بتواند با اختیار خود راه عصیان یا اطاعت را انتخاب كند.
البته انسان با موفقیت در هر مرحله از امتحانات و رسیدن به مقام بالاتر، با امتحانات دشوارتری روبرو می‌شود تا بیشتر رشد کند. در این میان بهترین بشارت برای انسان در برابر مشكلات و سختی ها این است که روزی تمام رنج‌ها و مشقات تمام می شود و روزگار آسودگی، فراغت و پیروزی در انتظار كسی است كه با بردباری تكالیف خود را به انجام رسانده است.
پس از آنکه آدمی در نتیجه تحمل سختی‌ها، به کامیابی رسید و برخی تکالیف اجتماعی از عهده‌اش برداشته شد، اما حركت در مسیر قرب الهی و سعادت متوقف نخواهد شد؛ بلکه در این مرحله زمینه ترقی و رشد شدت می‌یابد و انسان می‌تواند تمام توجه خود را معطوف به ساحت قرب الهی کند وسبکبال به سوی او پرواز كند؛ لذا در پایان سوره انشراح می‌فرماید: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ؛ وَ إِلی رَبِّکَ فأرْغَبْ»؛ پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مىشوى به مهم دیگرى بپرداز و به سوى پروردگارت توجه كن!
احتمال تحول انسان در هر دوره‌ای از زندگی
گاهی ممکن است انسان تحمل بار سنگینی را عهده‌دار شده و آن را به منزل برساند، اما در پایان دچار شک و تردید شود که آیا کارش درست بوده یا نه؛ آیا تحمل همه سختی‌ها بی‌فایده نبود؛ آیا نمی‌شد راهی را انتخابی کرد که هم خداپسند باشد، هم تبعات کمتری داشته باشد؟
به عنوان مثال امام راحل(ره) 55 سال پیش حرکتی را شروع کرد که تبعات سنگینی را به همراه داشت؛ و چه بسا خود ایشان هم در ابتدای راه باور نمی‌کرد صدها هزار جوان برومند در این راه فدا شوند! حال، آیا راه دیگری نبود که ایشان وظیفه‌اش را انجام می‌داد، اما این همه تبعات و مشکلات پیش نمی‌آمد و این همه کشته و ویرانی حاصل نمی‌شد؟ چنین شک و تردیدی ممکن است برای هر کسی پیش بیاید و سبب تحول و انحراف از مسیر انجام وظیفه شود.
انسان تا زمانی که در این دنیا نفس می‌کشد، در معرض سقوط است و احتمال انحراف و انحطاط برای او وجود دارد؛نمونه آن بلعم باعورا و سقوط او پس از سال‌ها عبادت و ریاضت، بر اثر دلبستگی به دنیا است، لذا همواره باید نگران عاقبت خود باشیم و مراقب باشیم كه سقوط نکنیم. چه بسیار كسانی که پس از سال‌ها انجام تکلیف، تحمل شکنجه، زندان و جهاد در راه خدا، از راه منحرف شده و به پایین‌ترین مراتب انسانی سقوط كردند! به یاد داشته باشیم که هیچ كس از انحراف مصون نیست و همه ما تا آخرین لحظات زندگی مورد امتحان الهی قرار می‌گیریم؛ لذا دائماً باید در پی خودسازی و مراقبت از نفس باشیم. باید به خدا پناه ببریم و صادقانه به اولیاء او توسل داشته باشیم كه ما را از افتادن در مسیر سقوط حفظ كنند.
ارزش کار خالصانه
ثواب و عقاب الهی، حساب و کتاب مشخصی دارد كه ما فرمول آن را نمی‌دانیم؛گاهی یک ضربه شمشیر از عبادت همه جن و انس، بالاتر و برتر است؛ گاهی نیز کار كوچكی که برای شادی یک محب امیرالمؤمنین (ع) انجام می‌شود، موجب آمرزش گناهان چندین ساله می‌شود؛ یک سلام صادقانه به امام حسین (ع)بلاهای زیادی را از انسان دور می‌کند و کوه‌های گناه با یک قطره اشک خالصانه برای ابی‌عبدالله از بین می‌رود؛ آری، لطف خدا زیاد است و همه کارهایش حساب و کتاب دارد، هر چند ما درک نکنیم. لذا نباید هیچ عبادت و کار خیری را کوچک شمرد.
این کار خالصانه است كه ارزشمند است،اخلاص و کار برای خدا مراتبی دارد؛ عبادت از ترس عذاب الهی و عبادت برای رسیدن به بهشت، هر دو عبادت خداست؛ اما هیچ یك با عبادت خالصانه‌ای که در آن چیزی جز رضای الهی طلب نمی‌شود، قابل مقایسه نیست.
مهم این است که ما در مقابل خدا روحیه بندگی داشته باشیم و هر چه او فرمان داد، بگوییم چشم! اگر این روحیه در ما پیدا شد، کارهای کوچک، عظمت می‌یابند. بدانیم معامله با خدا آسان است و او دریا، دریا رحمت می‌دهد؛ اما چنین معامله‌ای یک شرط دارد و آن، این است که کار نه به خاطر دل خودم، به خاطر رضایت مردم، یا تشویق دیگران، بلکه فقط برای رضای خدا باشد؛ در این صورت یک قطره اشک، کوه گناه را از بین می‌برد و هر لحظه از عمر آدمی ارزش هزاران سال عبادت را پیدا می‌کند.
سخنرانی آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله) در جمع اساتید
و خادمین «طرح ولایت»، طلاب و خانواده‌های آنان ؛ مشهد ؛20 / 4 / 1397 .
خداوند با اعطای شرح صدر به انسان موجب می‌شود وی در برابر مخالفت‌های دشمنان و بی‌مهری‌های دوستان احساس سرخوردگی نکند و بتواند تمام توان خود را صرف انجام وظیفه کند و این اولین کمک خدا برای کسانی است که این مسئولیت الهی را می‌پذیرند و این كمك شامل همه مراتب آن، از نبوت و امامت تا علمای جانشین آنها می‌شود.
كاری که بر عهده پیامبر اكرم گذاشته شده بود، کمرشکن بود؛ اما خداوند آن حضرت را یاری كرد تا بتواند رسالت خود را به انجام برساند. بر همین اساس امداد دوم خداوند به کسانی که مسئولیتی الهی بر عهده دارند این است که آنها را برای اتمام مسئولیتشان یاری می‌كند.
بر اساس آیات سوره انشراح خداوند نام پیغمبر اكرم (ص) را پرآوازه کرد،این سومین عنایت خدا نسبت به آن حضرت بود؛ امروز نیز شاهدیم كه حضرت امام(ره) كه قبل از آغاز نهضت، جایگاه و شهرت خاصی در دنیا و حتی در کشور ایران و بین علما نداشت، بعد از تحمل رنج‌ها و سختی‌ها و پیروزی انقلاب به جایی رسید که معروفترین شخصیت تاریخ معاصر شد و عظمت وی حتی کفار و دشمنانش را نیز تحت تأثیر قرار داد.
همراه بودن آسانی با سختی
آیه «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»، در واقع نوعی تعلیل برای کمک‌ها و عنایت‌های خداوند متعال است. این یک قاعده کلی و سنت الهی است و چنین نیست که فقط برای پیامبر عسر و سختی، همراه با آسانی و گشایش باشد؛ بلکه برای همگان است؛ لذا این آیه با تكرار، مورد تأکید قرار گرفته است.
این آیات برای کسانی که سختی‌ها و دشواری‌های راه را می‌بینند و نگران آینده نظام هستند، بسیار امیدبخش است. در دوران دفاع مقدس مردم نگران بودند كه عاقبت جنگ چه خواهد شد؛ امروز نیز دلسوزانِ بسیاری می‌گویند عاقبت انقلاب چه خواهد شد؛ این نگرانی‌ها برای آینده کشور با فدا شدن صدها هزار شهید و تحمل مشكلات و سختی‌ها طبیعی است؛ اما پاسخ همه این دل‌نگرانی‌ها یک كلام است؛ «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»؛ همراه با سختی، آسانی است (انشراح آیه 5)
خداوند در آیات قرآن می‌فرماید كه این عالم را برای امتحان بشر آفریده و همه مراحل زندگی و مرگ انسان برای آزمودن او است تا به مقامی فراتر از ملائكه برسد؛ اما آزمون در صورتی تحقق می‌یابد كه انسان بتواند با اختیار خود راه عصیان یا اطاعت را انتخاب كند.
البته انسان با موفقیت در هر مرحله از امتحانات و رسیدن به مقام بالاتر، با امتحانات دشوارتری روبرو می‌شود تا بیشتر رشد کند. در این میان بهترین بشارت برای انسان در برابر مشكلات و سختی ها این است که روزی تمام رنج‌ها و مشقات تمام می شود و روزگار آسودگی، فراغت و پیروزی در انتظار كسی است كه با بردباری تكالیف خود را به انجام رسانده است.
پس از آنکه آدمی در نتیجه تحمل سختی‌ها، به کامیابی رسید و برخی تکالیف اجتماعی از عهده‌اش برداشته شد، اما حركت در مسیر قرب الهی و سعادت متوقف نخواهد شد؛ بلکه در این مرحله زمینه ترقی و رشد شدت می‌یابد و انسان می‌تواند تمام توجه خود را معطوف به ساحت قرب الهی کند وسبکبال به سوی او پرواز كند؛ لذا در پایان سوره انشراح می‌فرماید: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ؛ وَ إِلی رَبِّکَ فأرْغَبْ»؛ پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مىشوى به مهم دیگرى بپرداز و به سوى پروردگارت توجه كن!
احتمال تحول انسان در هر دوره‌ای از زندگی
گاهی ممکن است انسان تحمل بار سنگینی را عهده‌دار شده و آن را به منزل برساند، اما در پایان دچار شک و تردید شود که آیا کارش درست بوده یا نه؛ آیا تحمل همه سختی‌ها بی‌فایده نبود؛ آیا نمی‌شد راهی را انتخابی کرد که هم خداپسند باشد، هم تبعات کمتری داشته باشد؟
به عنوان مثال امام راحل(ره) 55 سال پیش حرکتی را شروع کرد که تبعات سنگینی را به همراه داشت؛ و چه بسا خود ایشان هم در ابتدای راه باور نمی‌کرد صدها هزار جوان برومند در این راه فدا شوند! حال، آیا راه دیگری نبود که ایشان وظیفه‌اش را انجام می‌داد، اما این همه تبعات و مشکلات پیش نمی‌آمد و این همه کشته و ویرانی حاصل نمی‌شد؟ چنین شک و تردیدی ممکن است برای هر کسی پیش بیاید و سبب تحول و انحراف از مسیر انجام وظیفه شود.
انسان تا زمانی که در این دنیا نفس می‌کشد، در معرض سقوط است و احتمال انحراف و انحطاط برای او وجود دارد؛نمونه آن بلعم باعورا و سقوط او پس از سال‌ها عبادت و ریاضت، بر اثر دلبستگی به دنیا است، لذا همواره باید نگران عاقبت خود باشیم و مراقب باشیم كه سقوط نکنیم. چه بسیار كسانی که پس از سال‌ها انجام تکلیف، تحمل شکنجه، زندان و جهاد در راه خدا، از راه منحرف شده و به پایین‌ترین مراتب انسانی سقوط كردند! به یاد داشته باشیم که هیچ كس از انحراف مصون نیست و همه ما تا آخرین لحظات زندگی مورد امتحان الهی قرار می‌گیریم؛ لذا دائماً باید در پی خودسازی و مراقبت از نفس باشیم. باید به خدا پناه ببریم و صادقانه به اولیاء او توسل داشته باشیم كه ما را از افتادن در مسیر سقوط حفظ كنند.
ارزش کار خالصانه
ثواب و عقاب الهی، حساب و کتاب مشخصی دارد كه ما فرمول آن را نمی‌دانیم؛گاهی یک ضربه شمشیر از عبادت همه جن و انس، بالاتر و برتر است؛ گاهی نیز کار كوچكی که برای شادی یک محب امیرالمؤمنین (ع) انجام می‌شود، موجب آمرزش گناهان چندین ساله می‌شود؛ یک سلام صادقانه به امام حسین (ع)بلاهای زیادی را از انسان دور می‌کند و کوه‌های گناه با یک قطره اشک خالصانه برای ابی‌عبدالله از بین می‌رود؛ آری، لطف خدا زیاد است و همه کارهایش حساب و کتاب دارد، هر چند ما درک نکنیم. لذا نباید هیچ عبادت و کار خیری را کوچک شمرد.
این کار خالصانه است كه ارزشمند است،اخلاص و کار برای خدا مراتبی دارد؛ عبادت از ترس عذاب الهی و عبادت برای رسیدن به بهشت، هر دو عبادت خداست؛ اما هیچ یك با عبادت خالصانه‌ای که در آن چیزی جز رضای الهی طلب نمی‌شود، قابل مقایسه نیست.
مهم این است که ما در مقابل خدا روحیه بندگی داشته باشیم و هر چه او فرمان داد، بگوییم چشم! اگر این روحیه در ما پیدا شد، کارهای کوچک، عظمت می‌یابند. بدانیم معامله با خدا آسان است و او دریا، دریا رحمت می‌دهد؛ اما چنین معامله‌ای یک شرط دارد و آن، این است که کار نه به خاطر دل خودم، به خاطر رضایت مردم، یا تشویق دیگران، بلکه فقط برای رضای خدا باشد؛ در این صورت یک قطره اشک، کوه گناه را از بین می‌برد و هر لحظه از عمر آدمی ارزش هزاران سال عبادت را پیدا می‌کند.
سخنرانی آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله) در جمع اساتید
و خادمین «طرح ولایت»، طلاب و خانواده‌های آنان ؛ مشهد ؛20 / 4 / 1397 .