غفلت دولت روحانی از جنگ روانی علیه آمریکا 

 سهراب صلاحی
تجاوز به کودکان و نوجوانان در زندان‌های عراق، به‌خصوص زندان ابوغریب، آن‌قدر وحشتناک بوده که حتی محافل آمریکایی نیز دیگر تاب سکوت در برابر آن را نداشته و نظامیان خود را به علت این جنایت مورد بازخواست قرار دادند. در همین راستا، سیمور هرش، روزنامه‌نگار معروف آمریکایی در یک سخنرانی برای اعضای یک اتحادیه در آمریکا پرده از رفتار هولناک نظامیان آمریکایی با زندانیان برداشت. هرش با ارائه عکس‌هایی که تاکنون منتشر نشده است گفت: آمریکایی‌ها در برابر چشم زنان زندانی به کودکان پسر تجاوز کرده‌اند و نظامیان دیگری از این رفتار شنیع فیلم و عکس تهیه کرده‌اند که همه آنها نزد پنتاگون است. هرش در ادامه گفت: دونالد رامسفلد، وزیر دفاع سابق آمریکا، در جلسه پاسخگویی درباره جنایات ابوغریب گفته است: عکس‌ها و فیلم‌های هولناکی درباره شکنجه و رفتار نظامیان آمریکایی با زندانیان ابوغریب در اختیار پنتاگون است که انتشار آنها مشکلاتی اساسی برای دولت و کشور به بار خواهد آورد. هرش می‌افزاید: زن‌ها توانسته بودند نامه‌هایی را به بیرون از زندان ارسال کنند که در آن نامه‌ها نوشته بودند که بیایید اینجا ما را بکشید تا از این وضع نجات پیدا کنیم؛ پسرها مورد تجاوز قرار می‌گیرند و از همه این صحنه‌ها فیلم تهیه می‌شود. بدتر از همه صدای جیغ پسرهایی است که دولت شما [آمریکا] همه را در اختیار دارد.
آنچه در زندان ابوغریب هم‌راستا با شیوع فساد و گسترش شبکه‌های قاچاق انسان و انتقال دختران و زنان به پایگاه‌های آمریکا برای ارضای جنسی سربازان آمریکایی اتفاق افتاده است به‌مراتب بیش از مواردی است که از طریق تصاویر و فیلم‌هایی که سربازان آمریکایی برای تفریح بیشتر تهیه کرده بودند، در خارج از ابوغریب بروز یافت. طبعاً برای جلوگیری از غلیان بیشتر احساسات جهانی به‌خصوص مسلمانان علیه مسئولین و نیروهای آمریکایی، بسیاری از تصاویر و فیلم‌هایی که در اختیار نهادهای امنیتی آمریکا است به‌احتمال‌قوی دیگر انتشار نخواهد یافت و یا آنکه محو خواهند شد. به‌هرحال، آنچه در این قسمت بازگو شد تنها اندکی از موارد منتشرشده بود. این رفتار از سوی نیروهای دولتی اتفاق افتاد که مدعی بود برای‌اشاعه حقوق بشر و استقرار دموکراسی به عراق لشکر کشیده و این کشور را‌اشغال کرده است. شکنجه‌هایی که از سوی سربازان حامل دموکراسی و حقوق بشر اتفاق افتاد، زخم عمیق دیگری بر پیکر بشریت است.
ایالات‌متحده آمریکا پس از 11 سپتامبر به بهانه مبارزه جهانی علیه تروریسم آشکارا معاهدات بین‌المللی لازم‌الاجرا در زمینه منع شکنجه و رفتار انسانی با زندانیان و اسیران جنگی مخاصمات بین‌المللی را کنار گذاشت و نیروهای نظامی و اطلاعاتی این کشور، انواع شکنجه‌ها را به‌ویژه نسبت به اسیران دربند زندان ابوغریب روا داشتند. گزارش‌ها و تحقیقات به‌عمل‌آمده از زندان ابوغریب حاکی از این است که طیف وسیعی از شکنجه‌های روحی- روانی از سوی نیروهای آمریکایی علیه اسیران دربند زندان ابوغریب به کار گرفته شد. سوء رفتارهای فیزیکی بسیاری نسبت به اسیران زندان ابوغریب توسط نیروهای پلیس نظامی و اطلاعات نظامی آمریکا گزارش شده است. بعضی از این سوء رفتارها مانند سیلی زدن، لگدزدن، دستان زندانی را به‌گونه‌ای بستن که باعث درد و رنج شود، بستن پوزبند به دهان و بینی زندانی و ایجاد اختلال در تنفس، ایراد ضربه و زخمی کردن پای زندانی، ادرار کردن بر روی زندانی، برهنه نگه‌داشتن زندانی برای مدت طولانی یا اینکه زندانی درحالی‌که بر دستان وی دستبند زده شده و کیسه بزرگی بر سر وی قرار داده شده مجبور می‌شد که مانند سگ «عوعو» نماید و مانند حیوانات بر روی شکم بخزد، پاشیدن پودر لامپ شیمیایی بر بدن زندانی و...گزارش شده است که همه این اعمال در مغایرت آشکار با مقررات بین‌المللی است. درعین‌حال شدیدترین شکنجه‌ها، اعمال تکنیک‌هایی بود که در بازجویی‌ها صورت گرفته است. تکنیک‌های اعمالی علیه اسیران ابوغریب عبارت بودند از: ایستاده نگه‌داشتن زندانی به مدت طولانی، محرومیت از خواب، استفاده نامناسب از سلول انفرادی، استفاده از سگ و غرق مصنوعی (القای حس خفگی با آب). همان‌طور که‌اشاره شد، گزارش‌ها و تحقیقات صورت‌گرفته از زندان ابوغریب بیانگر این واقعیت است که انواع خشونت جنسی و شکنجه علیه اسیران زندان ابوغریب صورت گرفته است که در چارچوب حقوق بین‌الملل کیفری برحسب اوضاع‌واحوال ارتکاب، می‌توانند به عناوین «جنایت علیه بشریت» و یا «جنایت جنگی» متصف شوند.
بدین ترتیب درصورتی‌که جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یکی از اعضای متعاهد کنوانسیون‌های ژنو 1949 نسبت به ارتکاب انواع جنایات بین‌المللی ارتکابی از سوی نیروهای آمریکایی و انگلیسی، فقط در تهاجم و‌اشغال عراق در دادگاه‌های بین‌المللی طرح دعوا نماید، قطعاً قطورترین پرونده ارتکاب جنایات بین‌المللی، اعم از جنایت علیه بشریت، جنایت نسل‌زدایی و به‌خصوص جنایت جنگی در تاریخ جهان برای آمریکایی‌ها تشکیل خواهد شد. در بحث حقوق بر جنگ نیز، اساساً تهاجم و‌اشغال عراق در 2003 از سوی آمریکا و انگلیس بدون مجوز شورای امنیت صورت گرفت و درواقع «جنایت تجاوز» نیز محقق شده است.
این مراتب در حالی بود که در دوران جنگ تحمیلی، آنگاه که خلبان قهرمان ایرانی مأمور بمباران پلی در عراق بود، با مشاهده عبور خودروی شخصی بر روی آن پل تا عبور آن از روی پل، از بمباران آن خودداری نمود. مهم‌تر اینکه به‌رغم به‌کارگیری تسلیحات شیمیایی و میکروبی از سوی رژیم صدام علیه رزمندگان و شهروندان ایرانی، همان‌طور که گذشت، امام خمینی(ره) اجازه ساخت و به‌کارگیری این تسلیحات را نداد و بلکه اعلام کرد این عمل در اسلام حرام است. رفتارهای اصولی جمهوری اسلامی ایران باعث شد که به اقرار مسئولین آمریکایی و انگلیسی، آنها (آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها) در عراق کشته و هزینه دادند و با هوشمندی و شجاعت رهبر عالی‌قدر جمهوری اسلامی ایران و فداکاری نیروهای مقاومت اسلامی، علاوه‌بر اینکه عراق ازآنچه آمریکایی‌ها در نظر داشتند که از آن به‌عنوان پایگاه عملیاتی کردن طرح خاورمیانه‌ای استفاده نمایند، خارج و درواقع از حلقوم آمریکا بیرون کشیده شد و به خط مقاومت اسلامی پیوست، بزرگترین شکست نظامی و سیاسی در پرونده آمریکا نیز ثبت شد.
با این توصیف سؤالی که باقی می‌ماند این است که آیا روحانی و ظریف مطابق اعتقادات اسلامی و وظایفی که در قانون اساسی برای آنها مقرر شده است که به‌صراحت و با افتخار دفاع و حمایت از محرومان و مستضعفان و مقابله با ظلم و جنایت در جهان به‌خصوص نسبت به مسلمانان را وظیفه مسئولین نظام اسلامی می‌داند، برای خود از این حیث مسئولیتی قائل هستند یا نه؟ اگر هستند چرا در موضع انفعالی قرار گرفته‌اند؟ دولت و به‌خصوص وزیر خارجه آن‌هم به جهت وظیفه اسلامی و انسانی و هم به جهت فشار بر دولت‌های غربی که همیشه درصدد هستند تا با جنگ روانی، طرف خود را در موضع انفعال قرار دهند، بایستی با استفاده از نیروهای متخصص به‌خصوص در زمینه حقوق در ایران و عراق و سایر کشورها، ده‌ها و بلکه صدها پرونده کیفری در مقابل چشم نهادهای بین‌المللی و دادگاه‌های صالح قضایی از جنایات گوناگون آمریکا و انگلیس می‌گشود، نه اینکه در حالت تدافعی قرار گرفته و وعده دهد که حاضر است پیرامون سؤالات حقوق بشری غرب در رابطه با ایران اسلامی به مذاکره بپردازد. حتی نسبت به اقدامات گذشته آنها به‌خصوص انگلیسی‌ها در منطقه، از توطئه و طراحی‌اشغال کشور فلسطین و تشکیل پادگان صهیونیست‌ها برای تضییع حق مسلمانان و قلع و قمع آنها در حوادث مختلف تا طراحی و راه‌اندازی فرقه‌های بهاییت و وهابیت برای مسخ اسلام راستین که از منظر حقوق بین‌الملل کیفری، درواقع «جنایت نسل زدایی» و یکی از اقسام چهارگانه جنایات بین‌المللی به شمار می‌رود، امروز بیش از هرکسی، وظیفه دولت جمهوری اسلامی ایران است که به‌عنوان مدعی در نهادها و مراجع حقوقی و کیفری بین‌المللی در چارچوب حقوق بین‌الملل متعارف به طرح دعوا بپردازد تا علاوه‌بر پیگیری قضایی حق‌وحقوق مسلمانان نسبت به نقض گسترده حقوق بین‌الملل، آنها را در موضع دفاعی قرار دهد. ازنظر سیاسی نیز غرب را به جهت رفتارهای خلاف عرف و موازین بین‌المللی در مقابل مسلمانان به‌خصوص راه‌اندازی کودتاهایی که در بسیاری از کشورهای اسلامی و ازجمله ایران در دو مقطع 1299 و 1332 مبادرت نموده بدهکار تاریخ است و لازم است در این زمینه نیز دولت جمهوری اسلامی ایران، با طرح دعوی در مراجع صالحه بین‌المللی، ضمن تلاش برای استیفای حقوق مسلمانان، غربی‌ها را در موضع دفاعی قرار دهد.
درهرحال نتیجه غفلت‌هایی که تا حدودی بعضی از آنها در مباحث گذشته تبیین شد، این واقعیت تلخ بود که دولت و تیم مذاکره‌کننده از دستیابی به بسیاری از خطوط قرمز نظام درنتیجه مذاکره که برجام بود، ناکام ماندند.