۴۹ - فصیح‌الزمان شیرازی (رضوانی) : سر خم می سلامت ۱۳۹۹/۰۶/۱۲
سر خم می سلامت
۱۳۹۹/۰۶/۱۲
سر خم می سلامت
همه هست آرزویم كه ببینم از تو رویی
چه زیان تو را كه من هم برسم به آرزویی
به كسی جمال خود را ننموده‌ای و بینم
همه جا به هر زبانی بود از تو گفت‌وگویی
غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم
تو بِبُر سر از تن من بِبَر از میانه گویی
به ره تو بس كه نالم، ز غم تو بس كه مویم
شده‌ام ز ناله نایی، شده‌ام ز مویه مویی
همه خوشدل اینكه مطرب بزند به تار چنگی
من از آن خوشم كه چنگی بزنم به تار مویی
چه شود كه راه یابد سوی آب تشنه‌كامی؟
چه شود كه كام جوید ز لب تو كامجویی؟
شود این كه از ترحم دمی ای سحاب رحمت
من خشك‌لب هم آخر ز تو تر كنم گلویی
بشكست اگر دل من به فدای چشم مستت
سر خم می سلامت شكند اگر سبویی
همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نِه بنشین كنار جویی
نه به باغ ره دهندم كه گلی به‌كام بویم
نه دماغ اینكه از گل شنوم به كام بویی
ز چه شیخ پاكدامن سوی مسجدم بخواند
رخ شیخ و سجده‌گاهی سر ما و خاك كویی
نه وطن‌پرستی از من به وطن نموده یاری
نه ز من كسی به غربت بنموده جست‌وجویی
بنموده تیره‌روزم، ستم سیاه‌چشمی
بنموده مو سپیدم، صنم سپیدرویی
نظری به‌سوی (رضوانی) دردمند مسكین
كه بجز درت امیدش نبود به هیچ سویی
فصیح‌الزمان شیرازی (رضوانی)
همه هست آرزویم كه ببینم از تو رویی
چه زیان تو را كه من هم برسم به آرزویی
به كسی جمال خود را ننموده‌ای و بینم
همه جا به هر زبانی بود از تو گفت‌وگویی
غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم
تو بِبُر سر از تن من بِبَر از میانه گویی
به ره تو بس كه نالم، ز غم تو بس كه مویم
شده‌ام ز ناله نایی، شده‌ام ز مویه مویی
همه خوشدل اینكه مطرب بزند به تار چنگی
من از آن خوشم كه چنگی بزنم به تار مویی
چه شود كه راه یابد سوی آب تشنه‌كامی؟
چه شود كه كام جوید ز لب تو كامجویی؟
شود این كه از ترحم دمی ای سحاب رحمت
من خشك‌لب هم آخر ز تو تر كنم گلویی
بشكست اگر دل من به فدای چشم مستت
سر خم می سلامت شكند اگر سبویی
همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نِه بنشین كنار جویی
نه به باغ ره دهندم كه گلی به‌كام بویم
نه دماغ اینكه از گل شنوم به كام بویی
ز چه شیخ پاكدامن سوی مسجدم بخواند
رخ شیخ و سجده‌گاهی سر ما و خاك كویی
نه وطن‌پرستی از من به وطن نموده یاری
نه ز من كسی به غربت بنموده جست‌وجویی
بنموده تیره‌روزم، ستم سیاه‌چشمی
بنموده مو سپیدم، صنم سپیدرویی
نظری به‌سوی (رضوانی) دردمند مسكین
كه بجز درت امیدش نبود به هیچ سویی
فصیح‌الزمان شیرازی (رضوانی)