گفتکو با خانواده  شهید گیلانی مدافع حرم «جمال رضی»؛

شهیدی که فرزندش مقابلِ فرزندان شهدا عمو صدایش می‌زد

۱۴۰۰/۰۶/۲۸

گروه‌ استان‌ها- شهید گیلانی مدافع حرم «جمال رضی» پیش از دیدار با خانواده‌ همرزم شهیدش به فرزندش یاد می‌داد که جلوی فرزندانِ شهید او را "عمو" صدا بزنند تا فرزندان شهید ناراحت نشوند. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، در آستانه هفته دفاع مقدس یادی کردیم از  شهدای مدافع حرم گیلانی که با گام برداشتن در راه شهدای کربلا و شهدای دفاع مقدس به جهانیان درس مقاومت، ایثار و از جان گذشتن در راه ارزش‌های والا دادند؛ شهدایی که ثابت کردند مسلمان حقیقی عزت خود را از اهل بیت(ع) گرفته است.

شهدایی که سربازان واقعی امام زمان(عج) شدند و به ندای امام‌شان لبیک گفتند و لرزه به تن دشمنانِ دین انداختند و سختی‌های دوری از  خانواده  و فرزندان را به جان خریدند تا از حریم اهل‌بیت(ع) دفاع کرده باشند و در کنار آن، اجازه ندهند دشمن وارد حریم کشورمان شود و در این مسیر شهد شیرین شهادت را نوشیدند.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی در گلزار شهدای آستانه اشرفیه با اشاره به علاقه‌مندی شهید به کارهای بسیجی و جهادی اظهار داشت: یکی از ویژگی‌های شخصیتی بارز ایشان "خدمت به مردم" بود و این خدمت را همچون عبادت می‌دانست و خدمت به خانواده، دوستان و اطرافیان برای او بسیار اهمیت داشت.

وعده وزیر ارشاد برای برگزاری جشنواره ویژه شهید سلیمانی/ معرفی فرهنگ شهدا از مأموریت‌های بنیادین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی استرئیس بنیاد شهید در مشهد: فرهنگ ایثار و شهادت اهداف فراملی و تمدن‌سازی داردروایت رزمنده 8 سال دفاع مقدس از جبهه؛ از تشییع شهدای عملیات محرم تا فرستادن کاست‌های "آهنگران" به عنوان سوغاتی‌

زینب ربیع‌پور "توکل بر خدا" در کنار "جسارت" را از جمله شاخصه‌های بارز شخصیتی شهید رضی عنوان کرد و افزود: یادمه مسئول پایگاه می‌گفت زمانی که داشتیم پایگاه را می‌ساختیم شهید رضی حدود 12 یا 13 ساله بود اما جسارت بسیار زیادی داشت و شب‌ها به تنهایی به پایگاه می‌رفت و آنجا می‌ماند و کشیک می‌داد.

وی با بیان اینکه ایشان به اصل خدمتگزاری و پیشگام شدن در هر کار و ماموریتی بسیار معتقد بود و به آن عمل می‌کرد گفت: زمانی که ایشان موذن مسجد بود، با وجود تاریکی هوا برای اذان صبح به مسجد می‌رفت؛ مسجدی که دور تا دور آن تاریک و در کنارش آرامستان واقع شده بود اما ایشان جسارت بالایی داشت و در همان تاریکی هوا به مسجد می‌رفت.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی با اشاره به مهربانی زبانزد این شهید مدافع حرم ابراز داشت: مهربانی ایشان زبانزد عام و خاص بود و همیشه لبخند به لب داشت و مانند دیگر شهدا در جمع خانواده و اطرافیان، مهربان‌ترین فرد بود و در مقابل کفار و ظالمان مثل کوهِ استوار و سخت بود.

وی افزود: شهدای مدافع حرم با توجه به عشق و اعتقاداتی که‌ دارند، سختی دوری از خانواده را در راه عشق و دفاع از حرم اهل بیت(ع) به جان خریدند؛ شهید رضی هم در وصیتنامه‌اش گفته بود "رفتم تا برای خودم ثابت شود که اگر در زمان امام حسین(ع) هم بودم زیر پرچم آن حضرت قرار می‌گرفتم."

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی بیان کرد: بسیاری از شهدای مدافع حرم همچون شهید رضی، دهه شصتی یا هفتادی بودند اما برای زنده نگه داشتن اسلام و انقلاب از خانواده خود دل کندند و راه شهدای دفاع مقدس، انقلاب و شهدای کربلا را در پیش گرفتند و این نشان می‌دهد که راه برای شهادت همچنان باز است و ادامه دارد.

وی با اشاره به برخی جملات شهید مدافع حرم جمال رضی خاطرنشان کرد: ما در بسیاری از مجالس مذهبی، ندای لبیک یا زینب(س) و یا حسین(ع) سر می‌دهیم؛ شهید رضی معتقد بود که باید این لبیک‌ها در عمل ثابت شود و هر چیزی که قول می‌دهیم در واقع در برابر آن متعهد می‌شویم و باید در عمل ثابت کنیم.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی افزود: ایشان معتقد بود تا زمانی که ندایی از مظلوم در هر نقطه‌ای از جهان بلند شود و هر کسی که به امام خودش لبیک گفته باید برای کمک به مظلوم به‌پا خیزد و تا روزی که جنگ در سوریه ادامه داشته باشد برای دفاع خواهیم رفت و سپس به فلسطین و یمن خواهیم رفت.

وی به توجه خاص شهید رضی به انجام واجبات و ترک محرمات اشاره کرد و گفت: ایشان همیشه به من می‌گفت "مسیری را بروید که مورد قبول و تایید خداوند باشد نه دیگران" و اگر به مجلسی دعوت می‌شد که با عرف اسلام سازگاری نداشت ایشان در آن مجلس شرکت نمی‌کرد.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی با بیان اینکه "تمام و کمال به اعتقادات و باورهای شهید رضی معتقد بوده و با او هم مسیر بودم" افزود: یک سال قبل از اعزام به سوریه نسبت به گرفتن پاسپورت اقدام کرده بود و هیجان بسیاری برای نام‌نویسی داشت.

وی بیان کرد: مطمئنم اگر شهید رضی باز می‌گشت و باز قرار بود برود با وجود تمام سختی‌ها جلوی او را نمی‌گرفتم چون اعتقادم این است که خودم هم اگر جای او بودم همین مسیر را در پیش می‌گرفتم و این به خاطر علاقه‌ای است که به این مسیر داشته و دارم.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی گفت: زمان اعزامش بهمن ماه بود در حالی‌که یک پسرم پنج ساله و دیگری 28 روزه بود و در یک روستای دورافتاده از شهر بودیم و پدر و مادرم در شهر دیگری بودند و همین شرایط را برای رفتن سخت می‌کرد با این وجود احساس می‌کردم روحم آماده‌تر از جسمم است.

وی افزود: سری دوم موقع اعزام، اضطراب بیشتری داشتیم چون پیکر بسیاری از شهدا بازگشته بود؛ شهدایی همچون شهید خوشه‌بر که از دوستان صمیمی شهید رضی بودند از طرفی شهید رضی سعی می‌کرد در ایام عید نوروز به ویژه روز طبیعت کنار ما باشد چون روز سیزده بدر بسیار برایش اهمیت داشت.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی با بیان اینکه عید سال 95 او در سوریه بود خاطرنشان کرد: آن ایام هر روز این جمله را می‌گفت " از اینکه شما تنها هستید و دید و بازدیدها را تنها می‌روید شرمنده هستم اما برمی‌گردم و جبران می‌کنم" من به او می‌گفتم "احساس می‌کنم برنمی‌گردی" و چیزی ته دلم می‌گفت این دفعه با دفعات قبل فرق می‌کند.

وی با یادآوری لحظه شنیدن خبر شهادت همسر گفت: روزهای قبل از شهادت به‌خاطر فشار دلتنگی بسیار بی‌تاب شده بودم و با شنیدن هر خبر شهادتی بی‌تاب‌تر می‌شدم و با دیدن مستند شهدای مدافع حرم گریه می‌کردم؛ یک بار در همان زمان آقا جمال تماس گرفت و متوجه بی‌تابی‌ام شد و گفت فعلاً داخل شبکه‌های مجازی نباش.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی افزود: یک شب که‌ فرزندانم خواب بودند، پدر و مادر آقا جمال به منزل ما آمدند و من همچنان بی‌خبر بودم در حالی‌که خبر شهادت آقا جمال در فضای مجازی پیچیده بود و من به دلیل اینکه‌ خودش خواسته بود فعلاً در فضای مجازی نباشم کانال‌ها را ترک کرده بودم.

وی تصریح کرد: همان شب که پدر و مادر آقا جمال بودند، یکی از دوستانم تماس گرفت چون اسم شهید رضی را در یکی از کانال‌ها دیده بود و همه دوستان و آشنایان از شهادتش اطلاع داشتند همان موقع بود که دستم را روی سرم گرفتم و روی زمین نشستم؛ پدر و مادر آقا جمال هم متوجه شهادت فرزندشان شدند.

همسر شهید مدافع حرم جمال رضی گفت: من و آقا جمال خیلی اهل قدم زدن در خیابان بودیم و وقتی پیکرش آوردند و می‌خواستند در یک مسیر حدود 2 کیلومتری او را تشییع کنند؛ از من خواستند سوار ماشین شوم و من خطاب به او می‌گفتم "این آخرین باری است که ما با هم تا گلزار شهدا قدم می‌زنیم.

پدر شهید گیلانی مدافع حرم جمال رضی نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: آقا جمال در مسجد بسیار فعال بود و مکبر و موذن مسجد بود و وقتی وارد سپاه شد باز همیشه به ما سر می‌زد و قبل از اعزام به سوریه هم معمولاً به ما سر می‌زد و از ما رضایت می‌گرفت.

وی با بیان اینکه پسرم حدود 13 سال در سپاه سابقه خدمت داشت خاطرنشان کرد: زمانی که ماجرای داعش به وجود آمد و ایشان به سوریه اعزام شد و در آن زمان مسئولیت اطلاعات عملیات گردان را در سوریه برعهده داشت و ما بعد از شهادتش متوجه شدیم که در آنجا مسئولیتی داشته است.

پدر شهید گیلانی مدافع حرم جمال رضی خانواده‌دوست بودن، علاقه به فرزندان و خوش اخلاقی را از جمله خصوصیات بارز فرزندش عنوان کرد و افزود: پس از مدتی که از سوریه بازگشته بود دیدیم باز بی‌قرار است و دوباره به نزد ما آمد و گفت که می‌خواهم اعزام شوم و از ما اجازه گرفت‌.

وی با اشاره به خاطره دیدار با حاج قاسم سلیمانی در حاشیه کنگره هشت هزار شهید گیلان اظهار داشت: در حاشیه این مراسم به همراه دیگر خانواده‌های شهدا به حسینیه سپاه قدس گیلان دعوت شده بودیم و حاج قاسم سلیمانی، سردار عبدالله‌پور و دیگر خانواده‌های شهدا هم آنجا حضور داشتند.

پدر شهید مدافع حرم با اشاره به سخنان سردار سلیمانی در این دیدار گفت: پس از تقدیر از خانواده‌های معزز شهدا و دریافت لوح تقدیر از دست حاج قاسم، ایشان با ما روبوسی کرد و موقع روبوسی در گوشم گفت که "حاج آقا دعا کنید که من هم مانند آقا جمالِ شما در راه دفاع از حرم به شهادت برسم."

مادر شهید گیلانی مدافع حرم جمال رضی نیز با اشاره به خاطره دیدار با سردار شهید سلیمانی گفت: وقتی به حسینیه سپاه رسیدیم چند خانواده شهدا رسیده بودند و دیدیم که سردار سلیمانی در محوطه ساختمان با چند نفر قدم می‌زند وقتی علتش را پرسیدیم گفتند که ایشان منتظر هستند تا همه خانواده‌های شهدا برسند‌.

وی افزود: پسرم معمولاً به دیدار خانواده‌های شهدا می‌رفت و می‌گفت ما مدیون شهدا هستیم و زمانی که به منزل شهید خوشه‌بر می‌رفتیم به نوه‌ام که فرزندش بود یاد می‌داد که جلوی فرزندان شهید خوشه‌بر او را بابا صدا نزنند بلکه عمو صدا بزنند تا فرزندان شهید خوشه‌بر ناراحت نشوند.

به گزارش تسنیم، شهید مدافع حرم جمال رضی در 19 اسفند ماه سال 1360 در تهران به دنیا آمد و در 7 سالگی به همراه خانواده برای زندگی به یکی از روستاهای آستانه اشرفیه عزیمت کردند.

وی در آذرماه سال 1393 که تنها 28 روز از به دنیا آمدن پسر دومش می‌گذشت به سوریه اعزام شد و سرانجام در چهاردهم بهار سال 1395 در سن 35 سالگی به درجه رفیع شهادت نایل گشت و امروز مزارش در حرم مطهر شهدای آستانه اشرفیه قرار دارد.