۶۱۴ - فرازی از وصیت نامه وصیت سرباز شهید علی‌جمعه نامداری: اسلحه افتاده من را بردارید! ۱۴۰۲/۰۶/۱۰
فرازی از وصیت نامه وصیت سرباز شهید علی‌جمعه نامداری:
اسلحه افتاده من را بردارید!
۱۴۰۲/۰۶/۱۰
فرازی از وصیت نامه وصیت سرباز شهید علی‌جمعه نامداری: «ای مادر مهربانم که تمام آسایشت را صرف بزرگ کردن من کردی، از جانم بیشتر دوستت داشتم و دارم. اگر اولاد حقیرت سعادت به شهادت داشت به هیچ وجه آزرده خاطر نباش و افتخار کن که چنین فرزندی تحویل این جامعه داده‌ای که مردانه در مقابل تجاوز بعثیون مشرک و متجاوز ایستادگی کرد و در این راه از تقدیم جانش هیچ باکی نداشت. آخر مادر جان، مگر خون من از خون شهیدانی چون بهشتی و باهنر و رجایی و ده‌ها هزار شهید میهن عزیزمان ایران رنگین‌تر است؟ و شما برادرانم اگر می‌خواهید که روح من از شما راضی باشد مرا ببخشید و زحماتی را که برایم کشیده‌اید حلالم کنید و از شهادتم ناراحت نشوید، زیرا راه خود را چون فرزند علی(ع) شناخته و آگاهانه پیموده‌ام و چون حضرت علی(ع) فرمود: شهادت دری است از درهای بهشت که فقط به روی اولیای خاص خدا باز می‌شود. و در آخر وصیتم چند چیز از شما می‌خواهم، آنها عبارتند از این که حال لشکر اسلام به رهبری امام خمینی به سوی آزادی کربلا پیش می‌رود اسلحه افتاده مرا بردارید و در هر زمینه‌ای که می‌توانید در راه پیروزی اسلام قدم بردارید.»
