پرسش و پاسخ‌ها پیرامون امام زمان(ع)
(پرسش و پاسخ)
1- کشته شدن نفس زکیه و صیحه آسمانی
1-عبایه ابن ربعی اسدی» گوید: بر حضرت علی(ع) وارد شدیم با چهار نفر دیگر که من پنجمین و کوچک‌ترین آنها بودم... حضرت فرمودند: آیا نمی‌خواهید شما را از پایان دولت خاندان فلان باخبر سازم؟ عرض کردیم: آری یا امیرالمومنین! بفرمایید. فرمود: کشتن شخص محترمی در روزی که خدا آن را محترم دانسته در شهری محترم از قومی از قریش. سوگند به کسی که دانه را شکافت و انسان را آفرید که آنان بعد از کشتن او جز پانزده شب مهلت حکومت کردن پیدا نخواهند کرد. عرض کردیم: آیا پیش از این واقعه یا بعد از آن چیز دیگری اتفاق نخواهد افتاد؟
حضرت فرمود: شنیدن صیحه‌ای در ماه رمضان که بیداران را به وحشت اندازد و خفتگان را بیدار کند و بانوان پرده‌نشین را از پس پرده بیرون می‌کشد.(غیبت نعمانی، ص 420)
2- سرنوشت یهودیان در فلسطین
سرنوشت یهودیان در فلسطین به کجا می‌انجامد؟ روایتی در عقاید الامامیه اثنا عشره آمده که: زود است که یهود از غرب برای ایجاد کشور و دولت بیاید. پرسیدند: عرب‌ها در آن موقع کجا هستند؟ فرمود: در آن زمان عرب‌ها از ما جدا هستند و اتحاد ندارند. اما به زودی نیروهایی اهل کارزار از عراق حرکت می‌کنند و شریک می‌شوند، و همه حرکت می‌کنند برای آزادی فلسطین و میدان جنگی برپا می‌شود چه معرکه‌ای؟... تا اینکه یک یهودی هم در سرزمین فلسطین باقی نمی‌ماند.(معانی‌الاخبار، شیخ صدوق)
3- گناهان مردم در آخرالزمان یا خروج دجال
امام علی(ع) روزی برای مردم خطبه خواند و پس از حمد الهی فرمود: مردم قبل از آنکه مرا از دست بدهید آنچه را که می‌خواهید بدانید از من بپرسید و این مطلب را سه بار تکرار کرد. در این هنگام «صعصعهًْ ابن صوحان» بلند شد و پرسید: «یا اباالحسن! دجال چه وقت خروج می‌کند؟ حضرت فرمود: بنشین، خداوند کلام تو را شنید و می‌داند منظورت چه بود. در این مورد سوال، شنونده داناتر از سوال‌کننده نیست ولکن خروج دجال علامات و نشانه‌هایی دارد که این علامات پی‌درپی ظاهر می‌شوند و اگر می‌خواهی علامات آن را برای تو بگویم؟ «صعصعه» عرض کرد: بلی یا امیرالمومنین! آنگاه امام فرمود: بدان که یکی از علامات آن این است که مردم نماز را می‌میرانند و دفن می‌کنند و امانات را ضایع می‌کنند و دروغ گفتن امری عادی می‌شود و رباخواری شایع می‌شود و رشوه‌خواری رایج می‌شود و برج‌سازی رواج پیدا می‌کند و دین‌فروشی رونق می‌یابد و سفیهان حاکم می‌شوند و... صله ارحام بین اقوام و مردم نیست و هرکس دنبال هوا و هوس خویش است و قتل و خونریزی کار سهلی است... سلاطین اهل فسق و وزرا اهل ستم هستند... گناه علنا انجام می‌شود... قرآن‌ها زیور می‌شوند... و کسی دنبال وفای به عهد نیست. (بحارالانوار، ج 52، ص 193)
4- قیام در شام
«مغیرهًْ ابن سعید» از امام باقر(ع) روایت کرده که فرمود: امیرالمومنین(ع) فرمود: هنگامی که دو نیزه در شام با هم برخورد کنند، به نبرد برنخیزند مگر آنکه آیتی از آیات خداوند آشکار شود. عرض شد: یا امیرالمومنین! آن آیت چیست؟ حضرت فرمود: زلزله‌ای در شام رخ می‌دهد که بیش از صد هزار نفر در اثر آن به هلاکت می‌رسند، خدا آن را رحمتی برای مومنان و عذابی برای کافران قرار می‌دهد، چون چنین شد، به سواران مرکب‌های خاکستری بنگرید و نیز به پرچم‌های زرد که از سوی مغرب زمین هجوم می‌آورند تا به شام برسند و این به هنگام بزرگ‌ترین بی‌تابی و اندوه و مرگ سرخ است.
وقتی چنین شد، به فرو رفتن قریه‌ای از دمشق که به نام «حرستا» خوانده می‌شود بنگرید و پس از آن زاده(هند) جگرخوار از سرزمین خشک خروج کند تا بر منبر دمشق نشیند (و بر مصدر امور آنجا قرار گیرد) و چون این جریان واقع شد، منتظر قیام حضرت مهدی(عج) باشید.(غیبت نعمانی، ص 495) شایان ذکر است توصیف علائم، حوادث و وقایع آخرالزمانی فقط در حد یک چشم‌انداز کلی از روند حوادث و تحولات جهان به سوی آن دوران ظهور را دارد و در روایات ما منع شده‌ایم که زمان ظهور حضرت را تعیین کنیم «کذب الوقاتون» (کمال‌الدین، ج 2، ص 48) و دیگر اینکه نباید مصداق‌سازی کنیم و حوادث و تحولات جاری را با روایات تطبیق دهیم. (دانش‌نامه امام مهدی، ج 8، ص 150)