۱۹۶۵- در مکتب امام (ره) : مقدمات ورود به ضیافـت‌الله ۱۴۰۳/۱۲/۱۱
در مکتب امام (ره) :
مقدمات ورود به ضیافـت‌الله
ماه مبارک رمضان از راه می‌رسد و گرچه همه روزها و همه زمان‌ها از آن خداوند است و در قبضه قدرت و در ساحت رحمت آن باری‌تعالی، اما این قطعه از زمان را فضیلت و شرافت دیگری است تا آنجا که «شهرالله- ماه خدا» نامگذاری شده و از برکات آن همین بس که «دعیتم فیه الی ضیافهًْ الله». اما از منظر امام خمینی(س) ماه‌های رجب و شعبان و ایام با فضیلت و ادعیه نورانی وارد شده در آن همگی- مقدمه ورود به این ضیافت و مهمانی ویژه و حضور در سفره گسترده قرآن مجید و درک موقعیت لیلهًْ‌القدر است- این ضیافت با ابزار روزه، که خود دعوت به ترک و پرهیز از نفسانیات و شهوات می‌باشد و بهره‌گیری از قرآن مجید و ادعیه وارده بر تعلیم و تنزیه و انسان‌سازی تأکید دارد، از ظلمت به نور رهنمون می‌سازد و با نشان دادن راه راست انسان را از سرگردانی نجات می‌دهد، انسان را از جهات حیوانی به جهت واقعی انسانی تحول می‌بخشد. رمضان ماه دعا و خواندن و تذکر نعمت‌های خداوند و شکرگزاری نسبت به آن می‌باشد، ماه بصیرت، آگاهی و فرقان و هوشیاری در برابر توطئه‌ها و ترفندهائی است که می‌خواهند به سلامت جامعه لطمه بزند و خلاصه ماه تهذیب نفس و اصلاح انسان و سلامت جامعه است. در ادامه شمه‌ای از ابعاد معنوی این ضیافت الهی را که خود شامل درسهای آموزنده و مفید است، جهت مزید بهره‌وری از زبان امام خمینی، آن انسان الهی تقدیم می‌کنیم:
«چیزی که من می‌خواهم عرض کنم، راجع به یک فقره از این خطبه‌ای است که رسول‌اکرم در ماه رمضان فرموده‌اند. یک جمله از او این است که خداوند شماها را مهمان کرده است، دعوت کرده است شما را به ضیافت، شماها در ماه مبارک مهمان خدا هستید؛ مهماندار، خداست و مخلوق، مهمان او است.
البته این ضیافت نسبت به اولیاء کمّل الهی به آن نحوی نیست که ما تخیل کنیم، یا دست ما به او برسد. ما باید حساب کنیم ببینیم که این ضیافت چه بوده است و ما چقدر راه یافتیم به این ضیافت. در عین حالی که همه عالم تحت رحمت الهی است و هرچه هست رحمت اوست و رحمت او به هرچیز واسع است، لکن باب ضیافت، یک باب دیگر است، دعوت به ضیافت یک مسئله دیگری است.
ویژگی ضیافت‌الله
این ضیافت، همه‌اش ترک است؛ ترک شهوات از قبیل خوردنی‌ها، نوشیدنی‌ها و جهات دیگری که شهوات انسان اقتضا می‌کند. خداوند دعوت کرده است ما را به اینکه شما باید وارد بشوید در این مهمانخانه و این ضیافت هم جز ترک، چیزی نیست؛ ترک هواها، ترک خودی‌ها، ترک منی‌ها، منیت‌ها. اینها همه در این مهمانخانه است و ما باید حساب کنیم ببینیم که آیا وارد شدیم در این مهمانخانه یا اصلاً وارد نشدیم، راه‌مان دادند به این ضیافتخانه یا نه، استفاده کردیم از این ضیافت الهی یا نه. البته حساب امثال من با کرام‌الکاتبین است. اما من به شما آقایان و به هرکس که این کلمات می‌رسد و خصوصاً، طبقه جوان عرض می‌کنم که آیا در این مهمانخانه رفتید؟ استفاده کردید؟ از شهوات خصوصاً شهوات معنوی چشم پوشیدید؟ یا اینکه مثل من هستید؟
جوان‌ها متوجه باشند که در جوانی می‌شود اصلاح کند انسان خودش را. هر مقداری انسان سنش زیادتر می‌شود، اقبالش به دنیا بیشتر می‌شود. جوان‌ها نزدیک‌ترند به ملکوت. پیرها هر چه می‌گذرد، هرچه بر عمرشان می‌گذرد، هی اضافه می‌شود یک چیزهایی که آنها را از خدا دور می‌کند. شماها در فکر باشید که اگر از این ضیافت درست بیرون آمدید آن وقت عید دارید. عید مال کسی است که در این ضیافت راه یافته باشد استفاده کرده باشد از این ضیافت. همان‌طوری که شهوات ظاهری را باید ترک بکند، از شهوات باطنی که بالاترین سد راه است برای انسان، باید از اینها جلوگیری کند. تمام این مفاسدی که در عالم حاصل می‌شود، برای این است که در این ضیافت وارد نشده‌اند یا اگر وارد شده‌اند استفاده نکرده‌اند. خطاب به همه مردم است، همه دعوت شدید به ضیافت‌الله، همه مهمان خدا هستید و مهمانی به ترک است. اگر ذره‌ای هوای نفس در انسان باشد، این به مهمانی وارد نشده است یا اگر وارد شده است استفاده نکرده است. تمام این جار و جنجال‌هایی که در دنیا می‌بینید برای این است که استفاده از این ضیافت نکرده‌اند، در این مهمانی وارد نشده‌اند، دعوت خدا را قبول نکرده‌اند. کوشش کنید که این دعوت را لبیک بگویید، راه به شما بدهند در این‌جا و اگر چنانچه راه یافتید مسائل حل است. اینکه مسائل ما حل نمی‌شود، برای این است که در ضیافت خدا وارد نشده‌ایم.
در ماه رمضان اصلًا، وارد نشده‌ایم؛ یک ترک اکل و شربی کردیم، لکن آن که باید بشود نشده است. اگر هواهای نفسانی بگذارد، انسان به حسب فطرت الهی است، فطرت، فطرت‌الله است، همه هم توجه دارند به او، لکن این توجه به دنیا که توجه ثانوی است و اعوجاجی است، این جلوگیری می‌کند از آن مسائلی که باید باشد.
اگر می‌بینید در دنیا جنگ و جدال است و در بین شما هم- خدای نخواسته- نمونه‌اش هست، بدانید که در این ضیافت وارد نشدید، ماه رمضان را ادراک نکردید. اقبال کرده است به شما ماه رمضان: اقْبَلَ عَلیکمْ شَهْرُ الله اما شما او را ردش کردید، پس زدید.» (صحیفه امام؛ ج 21، ص 44- 46)
از: پرتال امام خمینی(ره)