6648 - روزی نامه های غرب گدای ... ۱۴۰۴/۰۳/۲۱
روزی نامه های غرب گدای ...
۱۴۰۴/۰۳/۲۱
روزنامه حامی مذاکره: به هیچ قیمتی نباید طرح کنسرسیوم را پذیرفت
«پیشنهاد تشکیل کنسرسیوم و خارج کردن صنعت غنی‌سازی از ایران، هیچ تفاوتی با محروم شدن ایران از صنعت هسته‌ای و تعطیلی غنی‌سازی ندارد.»
این تحلیل را روزنامه جمهوری اسلامی، از روزنامه‌های حامی مذاکره عنوان کرد و در یادداشتی با عنوان «فریب کنسرسیوم را نخورید»، نوشت: حق قانونی غنی‌سازی و استفاده از فناوری هسته‌ای در عرصه غیرنظامی چیزی نیست که ایران از آن بگذرد. آحاد مردم ایران بر حفاظت از حق استفاده صلح‌آمیز از فناوری هسته‌ای نظر دارند و این موضوع مورد اتفاق نظر همگان است. با این همبستگی ملی نمی‌توان مقابله کرد و رئیس‌جمهور آمریکا باید بداند که در این زمینه اگر بخواهد سرسختی نشان بدهد، با اراده خلل‌ناپذیر ۹۰ میلیون ایرانی مواجه خواهد شد. روشن است که چنین مواجهه‌ای اقدامی دور از عقل و درایت است و نتیجه‌ای غیر از شکست برای آمریکا نخواهد داشت.
آمریکا حق ندارد به هیچ کشوری بگوید شما نمی‌توانید از فلان صنعت استفاده کنید و این حرف ترامپ که به ایران اجازه نمی‌دهیم فعالیت هسته‌ای داشته باشد، بی‌مبناترین سخنی است که می‌توانست مطرح کند. طبق مقررات پیمان منع گسترش سلاح اتمی، ایران به عنوان عضو این پیمان حق استفاده صلح‌آمیز از فناوری هسته‌ای را دارد و دولت آمریکا حق ندارد برخلاف مقررات آژانس و پیمان «ان.پی.تی» اظهار نظر کند.
پیشنهاد تشکیل کنسرسیوم و خارج کردن صنعت غنی‌سازی از ایران، هیچ تفاوتی با محروم شدن از صنعت هسته‌ای و تعطیلی غنی‌سازی ندارد. این، تجربه‌ای تلخ و شکست خورده است که قبل از انقلاب اسلامی با مرکزیت فرانسه شروع شد و غربی‌ها به هیچ یک از تعهداتشان عمل نکردند. بنابراین، هیچ پیشنهادی که دربردارنده انجام غنی‌سازی در داخل ایران نباشد، قابل قبول نیست و باید آن را نوعی فریب دانست.
روزنامه جمهوری اسلامی همچنین به قلم رضا امراللهی، رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی، نوشت: شاید همه مردم عزیز ایران به ویژه جوانان به یاد نیاورند که ایران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با فرانسه و چهار کشور اروپایی، کنسرسیومی را در فرانسه بنا نهادند که به کارخانه غنی‌سازی اردیف مشهور شد و در سال 1354 برای عضویت در کارخانه اردیف به فرانسه دو میلیارد دلار وام داد. قرار بود ایران بتواند برای ده نیروگاه اتمی حق برداشت سوخت از این کارخانه را داشته باشد. پس از پیروزی انقلاب بدون هیچ دلیلی فرانسه ساخت نیروگاه اتمی در حال ساخت در دارخوین را رها کرد و رفت. مدیران شرکت کنسرسیوم اردیف و مقامات فرانسه به اینجانب که نماینده و صاحب سهام ایران در آن کارخانه بودم اعلام کردند که علی‌رغم قرداد موجود و پول پرداخت شده برای سوخت نیروگاه اتمی، اورانیومی تحویل نخواهد داد.
فرانسه توجیه می‌کرد شما که نفت دارید، برای چه نیروگاه اتمی می‌خواهید در حالی که 3 سال بود که در کنار رود کارون مشغول ساخت نیروگاه اتمی بود و درست در همان زمان بیش از نود درصد برق فرانسه از نیروگاه‌های اتمی گرفته می‌شد. در پاسخ ما که چرا قبل از شراکت و پول گرفتن از ایران و شروع به همکاری و ساخت کارخانه این حرف‌ها را نگفتید و بعد از 5 سال و این همه خسارت این حرف‌ها را می‌زنید سکوت کرده و پاسخی نداشتند. این‌جا بود که ایران معنی کنسرسیوم غنی‌سازی آن هم در خارج کشور را فهمید و متوجه شد که آزموده را آزمودن خطاست.
تجربه کنسرسیوم شاه، به ما نشان داد مشارکت در کنسرسیوم غنی‌سازی به ویژه در خارج از ایران، تهیه سوخت نیروگاه‌های اتمی در موقع نیاز را توجیه نمی‌کنند یا به بیان دیگر عضویت در کنسرسیوم ضامن Assurance of supply سوخت در موقع نیاز نیست. امروز و پس از سی و چند سال می‌گویم همین تجربه گرانبها بود که ما را به ساخت صنعت غنی‌سازی در کشور رهنمون شد. در یک کلام آزموده را آزمودن خطاست.
شرق بالاخره بیدار شد؟ آمریکا نمی‌خواهد تحریم را بردارد
با فرونشستن هیجان مذاکره و در حالی که طرف آمریکایی با بی‌منطقی مطلق و طلبکارانه حرف می‌زند، روزنامه شرق نوشت: چرا آمریکا هیچ حرفی از رفع تحریم در برابر خودداری ایران از غنی‌سازی نمی‌زند؟
این روزنامه که نقش گسترده‌ای در بزک‌کردن برجام داشت و در دوره اخیر هم به شکل هیجانی خواستار مذاکره بود، در یادداشتی نوشت: در حالی که آمریکا مصراً از توقف غنی‌سازی در ایران سخن می‌گوید، به نظر می‌رسد تاکنون مشخص نکرده است در قبال این امتیازی که مطالبه می‌کند، دادن چه امتیازی را در نظر دارد.
از سخنان مقامات ایرانی و واکنش آنها به طرح اخیر آمریکا چنین برمی‌آید که طرف آمریکایی در پنج دور مذاکره با طرف ایرانی و نیز در طرح ارائه‌شده، پیشنهادی درباره نحوه و زمان‌بندی رفع تحریم‌ها علیه ایران مطرح نکرده است. آقای قالیباف در نطق پیش از دستور خود در یکشنبه گذشته گفت: «همین که در طرح آمریکا حتی اشاره‌ای به رفع تحریم نشده است، به روشنی نشان می‌دهد رفتار ایالات‌‌متحده در مذاکرات غیرمستقیم هسته‌ای، متناقض و فاقد صداقت است». این نشانه‌ها این حدس را تقویت می‌کند که گویا اساساً در جریان پنج دور مذاکره انجام‌شده، طرف آمریکایی مایل به واردشدن در بحث مربوط به نحوه رفع تحریم‌ها به موازات انجام اقداماتی توسط ایران در حوزه غنی‌سازی نبوده است.
مقامات آمریکایی در اظهارات علنی خود نیز تاکنون مطلبی راجع به تحریم‌ها و چگونگی رفع آنها مطرح نکرده‌اند. در مقابل، بر پایه برخی اشارات آنها می‌توان این احتمال را داد که آنها در قبال دریافت امتیاز در حوزه غنی‌سازی تنها مابازایی امنیتی در حد رفع تهدیدهای نظامی و حداکثر سختگیری نکردن در صدور نفت ایران را در نظر دارند. به عبارت دیگر، بعید نیست که آمریکا در فکر حفظ ساختار تحریم تا حداکثر ممکن و تنها خودداری از اعمال سختگیرانه تحریم‌ها به شکلی که در مورد کره‌شمالی بعد از دو ملاقات ترامپ با کیم جونگ اون در ۲۰۱۸ انجام شد، باشد.
نشانه دیگری در این رابطه یکی از معدود مصاحبه‌های تفصیلی ویتکاف با سایت خبری بریت‌بارت است. او در این مصاحبه گفت: «قبل از هر چیز ما هرگز کاری را که در برجام انجام شد، به این شکل که تحریم‌ها رفع شد و سررسیدهایی برای تعهدات ایران در نظر گرفته شد، انجام نخواهیم داد. برجام بندهای غروب داشت که تعهدات آنها را منتفی کرد و تحریم‌ها را برداشت. در توافق جدید هرگز چنین کاری نخواهیم کرد». ویتکاف همچنین گفت «آمریکا در نظر دارد در مراحل بعدی ایران را برای توقف کمک‌های مالی و تسلیحاتی به گروه‌هایی شبیه حماس و حزب‌الله و حوثی‌ها تحت فشار بگذارد».
این سخن نیز می‌تواند قرینه‌ای برای حفظ تحریم‌ها با هدف تحت فشار قراردادن ایران در مراحل بعدی باشد. این در حالی است که طرف ایرانی طبعاً تمرکز خود را از ابتدا بر رفع تحریم‌ها قرار داده است.