از لحظه پيروزي انقلاب اسلامي در ايران كه ظهور فرهنگي نوين منبعث از ارزشهاي راستين و والاي اسلامي و انساني برپايه تمدني كهن را به دنبال داشت و از آن لحظه اي كه فرهنگ التقاطي و بي‌بند وبار و وارداتي شاهنشاهي از اين ديار رخت بربست، قدرت‌هاي سلطه‌طلب بويژه دولتمردان ايالات متحده آمريكا دانستند كه تسخير ذهن و انديشه مردم اين ديار به طريق پيشين، امري محال است و بايد راه‌هاي ديگري در پيش گيرند.
پس از پايان جنگ تحميلي عراق عليه ايران، اين نكته كه مردم اين ديار تا پاي جان از دستاوردهاي انقلاب نوپاي خود پاسداري مي‌كنند، بيش از پيش براي جهانيان اثبات شد و دشمنان دريافتند كه اين نسل، نسل ديگري است كه تن به سرسپردگي استعمار نمي دهد. چراكه اين نسل، ارزشهاي برخاسته از انقلاب را مطابق فطرت راستين و انساني خود يافته است. استعمارگران چون منافع نامشروع خود را در اين سرزمين غني از دست داده و از هيچ يك از اقدامات و تهديدات نظامي مستقيم و غيرمستقيم خود نيز طرفي نبسته بودند، با ياري جستن از زبده ترين تئوريسين‌هاي خود به دنبال راهي براي حفظ منافع كلان گذشته به اين نتيجه رسيدند كه بايد اين نسل را از آن ارزشها دور كنند و به عبارتي ديگر باورهاي ديني و فرهنگي آنها را مورد تهاجم قراردهند.
با پذيرش قطعنامه 598 و پايان گرفتن تبادل آتش در جبهه‌هاي جنگ تحميلي و ناكامي دنياي غرب در به زانو درآوردن انقلاب اسلامي از طريق نظامي، دشمن به عرصه اي ديگر رو كرد و در چارچوب يك طرح و برنامه مدون و كارشناسي شده، تهاجم جديدي را عليه جمهوري اسلامي ايران آغاز نمود.
غرش توپها و خمپاره‌ها در جبهه نظامي به پايان رسيد، اما با حاكميت آرامش در فضاي جبهه‌ها، جنگي تازه عليه ملت مسلمان ايران آغاز شد. جنگي كه سربازان آن نه با «ژ3» و «آرپي جي» و «كاتيوشا» و «خمپاره»، بلكه با سلاح قلم و شعر و قصه و فيلم و نقاشي و تئاتر، يا به عبارت ساده تر، با ابزارهاي فرهنگي به ميدان آمده بودند. اگر در عرصه جنگ نظامي دشمن در صدد تسخير جسم و نابودي فيزيكي سربازان و چنگ اندازي به خاك ايران بود، آنها نبرد جديد را با هدف فتح روح و انديشه ايراني مسلمان آغاز كردند تا از اين راه به خاك و منابع غني اين سرزمين دست يابند و به زعم باطل خويش، حكومت اسلامي را واژگون سازند.
نامه سرگشاده هرمان ديفنلال سردبير «كانون بين المللي نويسندگان» كه در نشريه ضدانقلابي «شهروند» به چاپ رسيده است واقعيت يادشده را بخوبي اثبات مي كند. او در قسمتي از اين نامه مي نويسد:
«... به نظر ما كافي است كه يك سازمان، نويسندگان ايراني را شكل بدهد. بدون اينكه نويسندگان عضو الزاماً هم نظر باشند. اين شكل دادن يگانه آلترناتيو براي فعاليت فرهنگي است. اگر از دست ما در زمينه ايجاد شكل هماهنگ و فعاليت متشكل شما كاري ساخته است آماده‌ايم تا همه امكانات و توانمان را در اختيار شما بگذاريم. . . »(۱)
رييس انجمن قلم بريتانيا وابسته به «انجمن بين المللي قلم» نيز كه براي حمايت از روشنفكران وابسته در كشورهاي تحت سلطه تاسيس شده و سازمانهاي جاسوسي غربي، از جمله سازمان «سيا» از آن حمايت مي‌كنند، در بيانيه اي كه در هفته نامه «خاوران» چاپ شده، به صراحت اعلام مي كند:
«... ما در انجمن قلم بريتانيا تصميم داريم از اين پس تلاش بيشتري براي حمايت از نويسندگان و شاعران ايراني، به عمل آوريم... »(۲)
دشمن مي كوشيد تا جريان انقلاب را از درون موردهجوم قرار دهد و با ترور شخصيت رهبران ديني و روحاني انقلاب، حكومت را خلع سلاح كرده و دست بسته تحويل كساني دهد كه امكان بازگشت به نظام اجتماعي و سياسي هوادار غرب رافراهم آورند. براساس اين طرح و برنامه بود كه ايادي وابسته به جريان جهاني سلطه، به اين عرصه آمدند و ضمن انتقاد از روشهاي برخورد گذشته با ايران، تلاش كردند تا فعاليت در عرصه فرهنگ را به عنوان يك ضرورت مطرح سازند. با هدف اجراي اين برنامه، صدرالدين الهي(۳) - يكي از كارگزاران و چهره هاي سرشناس امور مطبوعاتي در روزگار محمدرضا پهلوي - يادداشت ويژه اي تهيه كرد و در هفته نامه ضدانقلابي «فوق العاده» درج نمود. او در اين يادداشت ضمن اعتراف به شكست احزاب سياسي و نيروهاي ضدانقلاب در صحنه رويارويي با انقلاب اسلامي نوشت:
«مبارزه سياسي، چيزي همتاي يك مسابقه ورزشي است. وقتي گروهي در يك مبارزه سياسي مي بازد، درست مثل يك تيم ورزشي، اولين كارشان قبول شكست است... در قضيه سياسي هم همين گونه است، بايد باخت را باور كرد و... مثل هر تيم در ميدان باخته، بايد در فكر آن باشيم كه دور بعدي مسابقه را چگونه بايد برد؟ تجربه مبارزه در غربت به ما نشان داده است كه شكل‌گيري سياسي تك ياخته اي به صورت گروهكهاي چندنفري، و بعد ائتلاف چندساعته و تلاش چند دقيقه اي آنها پاسخي براي مشكل ايران نيست. . . پس استراتژي مبارزه از اين به بعد به جاي مبارزه مسلحانه و به كار بردن واژه هاي براندازي، سرنگوني، واژگوني و يا زد و بندهاي سياسي به صورت اعلاميه و بيانيه و مصاحبه و خطابه كاربردي ندارد...»(۴)
ـــــــــــــــــــــــــــــ
۱- نشريه شهروند، چاپ خارج از كشور، شماره 14.
۲- نشريه خاوران، چاپ آمريكا، شماره 193.
۳ -صدرالدين الهي فعاليت مطبوعاتي را در سال 1331 از موسسه «كيهان» آغاز كرد و به دليل پيوند فاميلي كه با دكتر مصباح زاده مالك مؤسسه كيهان داشت، راه رشد را سريعاً پيمود. الهي در تمام زمينه‌ها از ورزش تا سياست و شعر و ادب و سينما قلم مي زد. وي از بنيانگذاران مجله «كيهان ورزشي» و نخستين سردبير آن بود. او پس از اخذ ليسانس از دانشكده ادبيات دانشگاه تهران، عازم خارج از كشور شد و با هزينه دكتر مصباح زاده تحصيلات دانشگاهي خود را تكميل كرد و موفق به اخذ درجه دكترا گرديد. زماني كه دكتر مصباح زاده باهدف تربيت نيروي متخصص و خبرنگاران آشنا به امور حرفه اي، دانشكده علوم ارتباطات را ايجاد كرد، صدرالدين الهي را در شمار مديران آن به كارگرفت. او در هنگام اوج گيري انقلاب اسلامي ايران، براي استفاده از فرصت مطالعاتي در مأموريت آمريكا بود. الهي از وضعيت انقلابي ايران بهره برداري كرد و ديگر به ايران بازنگشت و ضمن اقامت در امريكا به فعاليتهاي ضدانقلابي عليه ايران اسلامي مشغول شد. وي اينك در شمار همكاران راديوهاي ضدانقلابي در لس آنجلس است. راديوهايي كه هزينه‌هاي آن را صهيونيست هاي ايراني مقيم لس آنجلس پرداخت مي نمايند. از چند سال پيش كه زمينه هاي لازم براي چاپ نوشته هاي صدرالدين الهي در داخل كشور آغاز گرديد، عده اي از شاگردان او به سركردگي يكي از عناصر بدسابقه مطبوعات به نام هوشنگ اسدي كه سابقه همكاري با ساواك را داشت و سالها به عنوان يكي از كارگزاران حزب توده در عرصه مطبوعات ايران بويژه در شوراي سردبيري روزنامه كيهان به فعاليت مشغول بود، كوشيد تا در مجله «گزارش فيلم» بارديگر نام صدرالدين الهي را مطرح نمايد. اين تلاش نامبارك در شرايطي انجام گرديد كه صدرالدين الهي همچنان بر مواضع معاندانه خود عليه انقلاب اسلامي پاي مي فشارد و در يكي از آخرين نوشته هايش در هفته نامه «كيهان چاپ لندن» حضرت امام خميني(ره) را آماج ناجوانمردانه‌ترين حملات قرار مي دهد و در بي‌حرمتي به حضرت امام حد و مرزي نمي‌شناسد و در هفته نامه كيهان، چاپ لندن، مورخه ۱۸/۱/۱۳۷۹ مي نويسد:
 «... اين رهبر شيعي(امام خميني)... در طول مدت حكومت خود هرگز به زيارت «قبرامام هشتم  سلطان دين رضا» نشتافت و هرجا كه رسيد، به تعريض زبان جسارت به امام غريب گشود... »
۴- هفته نامه فوق العاده، چاپ آمريكا، شماره 382، مورخه 1368/5/15، به نقل از «رويدادها» نشريه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، شماره258 مورخه 1368/6/18