۲۶۳ - علی اکبری: هنر تهدید ۱۳۹۸/۰۲/۲۱
هنر تهدید
۱۳۹۸/۰۲/۲۱
علی اکبری
در تقابل سپاه امیرالمؤمنین علیه‌السلام با سپاه معاویه در نبرد صفین، شامیان با در اختیار گرفتن محل برداشت آب شرب سپاه امیرالمؤمنین، تلاش کردند با تحریم، حضرت را مجبور به امتیازدهی نمایند. در آن معرکه، حضرت سپاهیان خود را با خطبه‌ای آماده حمله و فتح آن نقطه حساس نمودند. پس از فتح این نقطه، معاویه نگران بود که سپاه حضرت مشابه اقدام او را انجام داده و آب را بر سپاه شامیان ببندد. برخی سپاهیان امیرالمؤمنین نیز با اشاره به اصل مقابله‌به‌مثل، همین درخواست را مطرح می‌کردند اما عمروعاص به معاویه اطمینان داد توجهی به گفته‌های برخی افراد که حتی ممکن است در داخل اردوگاه و سپاه امیرالمؤمنین نیز باشند نکند چراکه این تهدید عملی نخواهد شد و علی‌ابن‌ابیطالب علیه‌السلام فردی نیست که برخلاف چارچوب و قواعد اسلام حقیقی و راستین، تصمیمی اتخاذ کند.
جناب آقای عراقچی در گفت‌وگوی ویژه خبری با اشاره به وضعیت کنونی برجام و بدون آنکه به دلایل واقعی و حقیقی این موضوع اشاره نماید، اعلام داشت: «وقتی تحریم‌های آمریکا اثر کند و منابع مالی ایران محدود شود و فروش نفت به صفر برسد، درآمدهای نفتی ما کم شود- البته موفق نخواهند شد و فروش نفت ما به صفر نخواهد رسید - به همین خاطر ایران مجبور است سیاست‌های ویژه‌ای را اتخاذ کند و ممکن است به نقطه‌ای برسیم که نتوانیم هزینه‌ها را تأمین کنیم و از برادران افغان بخواهیم که کشور را ترک کنند. نمی‌خواهم تنش یا نگرانی در بین اتباع افغان ایجاد کنم ولی می‌خواهم صحنه را ترسیم کنم. اگر آمریکا بخواهد به سیاست تحریم ادامه دهد اگر مجبور شویم، مسئولیت آن به عهده آمریکا خواهد بود. بحران در افغانستان را آمریکا ایجاد کرد نه ما و خودشان باید هزینه‌ها را متقبل شوند نه ایران.» جناب ایشان بدون آنکه اشاره‌ای به نابودسازی ابزار چانه‌زنی ایران در هنگام انعقاد قرارداد برجام کند و بدون آنکه به موضوع بی‌توجهی دولتمردان به تذکرات ناصحان برای انجام تعهدات به صورت گام‌به‌گام و متقابل با اقدام طرف مقابل، بپردازد؛ برای تهدید کردن دشمن، موضوعی را دست‌مایه قرار می‌دهد که بیش از آنکه باعث تهدید دشمن باشد، باعث اختلاف‌افکنی در اردوگاه داخلی خواهد شد. ایران که در زمان جنگ تحمیلی از حمایت از برادران افغان در مقابل شوروی سابق کوتاه نیامده بود اکنون که هیچ اتفاقی نیفتاده است، سخن از اخراج آنان می‌گوید؟ کدام دولتمرد اروپایی یا آمریکایی این سخن را باور می‌کند که ایران با این سابقه در حمایت از مظلومان عالم، چنین اقدامی را انجام دهد؟ آنها نیز می‌دانند که هرچند این سخن از داخل اردوگاه ایران اسلامی شنیده شده لیکن این حرف یک حرف و سخن شخصی است که قابلیت اجرایی شدن ندارد و امیر قافله انقلاب اجازه چنین کاری را نخواهد داد لیکن این سخن باعث دلسردی حامیان ایران اسلامی در سراسر جهان خواهد شد که ایران اسلامی، از شعارها و آرمان‌های خود دست کشیده است. در آن صورت تفاوت ایران با کشوری چون لیبی و دولتمردی چونان قذافی چیست که برای تهدید اروپا، از موج مهاجران سخن می‌گفت؟ با توجه به تبعات منفی این سخن جناب آقای عراقچی، از همان ابتدا جریانی که بهترین تعبیر برای آن، «آتش به اختیار فرهنگی» است تلاش نمود تبعات این سخن را از بین برده و مانع از انشقاق در صف مدافعان انقلاب اسلامی‌شود. هشتگ‌هایی با مضمون عذرخواهی از برادران افغان و نیز تقبیح سخن آقای عراقچی ایجاد شد و البته تلاش شد که بیان شود رفتار و سخن یک شخص نباید به پای سخن انقلاب نوشته شود.
البته این وادادگی و ترس از تهدیدات دشمن محدود به جناب آقای عراقچی نمی‌شود. یکی دیگر از دولتمردان نیز اظهار داشته بود که آمریکا با یک بمب می‌تواند زیرساخت‌های دفاعی کشور را نابود سازد و برای این‌که آن آقا متوجه شود که گفته وی تا چه اندازه اشتباه و خام است او را به بازدید از زیرساخت‌های دفاعی و نظامی کشور بردند. همین ترس است که باعث می‌شود جناب عراقچی نیز برخلاف اطمینانی که رهبری معظم انقلاب مبنی توانایی ایران برای فروش نفت به میزان موردنظر، داده است؛ به این باور برسد که آمریکا می‌تواند فروش نفت ایران را به صفر برساند.
باید به این دوستان و برادرانی که در خیمه انقلاب حضور دارند گفت برای این‌که آمریکا را تهدید کنید، نیازی به این بازی‌ها و ابزارها نیست. به داخل برگردید و بر بازوی خویش و توان داخلی تکیه کنید. نظام تحریم‌ها به گفته آن رئیس‌جمهور قبلی که برخلاف رئیس‌جمهور کنونی آمریکا، از منظر جناب آقای روحانی، چاقوکش و قداره‌بند و قلدر نبود بلکه مؤدب و باهوش بود، در حال فروپاشی بود و این سیاست برد – برد برخی آقایان بود که باعث شد وضعیت به اینجا کشیده شود. اکنون بازگشت به همان نقطه سابق، می‌تواند بزرگ‌ترین تهدید برای آمریکا باشد. ممکن است موضوع هسته‌ای ایران برای اروپا و آمریکا یک موضوع امنیتی باشد اما برای ایران، یک موضوع امنیتی نبوده و نباید باشد. ما می‌خواهیم از منافع اقتصادی صنعت هسته‌ای برخوردار باشیم و اگر قرار باشد این مهم فراهم نشود، چرا به توافقی پایبند باشیم که این منافع را برای ما تضمین نمی‌کند؟ رئیس‌جمهور آمریکا همان کسی است که برخلاف قمپزهایی که درمی‌کند، مجبور است علی‌رغم هزینه هفت هزار میلیارد دلاری در منطقه، شبانه و با ترس و لرز در منطقه قدم بگذارد و با چراغ‌قوه همانند دزدان شب‌رو، قدم از قدم بردارد. ناوهای آمریکایی در خلیج‌فارس مجبورند به زبان فارسی و با خواهش و استدعای از سپاهیان انقلاب اجازه ورود بگیرند. رژیم صهیونیستی - سگ پاچه‌گیر آمریکا در منطقه – در مقابل مجاهدانی که در یک منطقه محاصره‌شده و کوچک، با توکل به خدا و حمایت ایران اسلامی، راهبرد مقاومت را به‌جای مذاکره و تسلیم اختیار و انتخاب کرده‌اند، مجبور به تمکین از خواسته‌های ایشان است و از جنگ‌های شش‌روزه که با برتری مقابل چندین کشور اسلامی و ارتش‌های مجهز توأم بوده است به جنگ دوروزه توأم با شکست و خفت و خواری و التماس برای آتش‌بس رسیده است. آیا چنین اردوگاهی توانایی راه‌اندازی نبرد نظامی با ایران اسلامی را دارد؟ خوب است این آقایان که از چرخش همزمان سانتریفیوژها و چرخ اقتصاد سخن می‌گفتند نگاهی به دستاورد خود انداخته و از آن عبرت بگیرند و با بازگشت به مدیریت جهادی، کاری کنند که دشمن از تهدید دست بردارد. تهدید اقتصادی زمانی برداشته خواهد شد که کشور در حوزه اقتصاد و مالی نیز همانند حوزه نظامی و امنیتی به توانمندی برسد. این وظیفه دولت است و قطعاً مردم نیز با این مسیر همراهی خواهند کرد.