بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند متعال، می‌خواهد بندگانش شاکر نعمت‌ها باشند و البته اولین اثر شکر، افزایش نعمت‌ها برای خود شاکران است؛ یک‌سری برکاتی هستند که همگان می‌توانند آن را درک کنند؛ از این رو مقایسه‌ای کوتاه بین شرایط حال حاضر و قبل از انقلاب، به خوبی این برکات را یادآوری می‌کند؛ زمانی حتی برای تعمیر جنس‌های خریداری شده از آمریکا، نیازمند آمریکایی‌ها بودیم و مبلغی شبیه اصل آن باید هزینه می‌شد تا آن جنس تعمیر شود، اما امروز در زمینه‌های متعددی پیشرفت داشتیم که حتی می‌توانیم در تولید آنها به دیگران هم کمک کنیم.
برکات پیدا و پنهان انقلاب اسلامی
همچنین نعمتی مانند امنیت قابل درک برای همگان است؛ زمانی حتی در برخی خانواده‌ها، فرد از برادر خود نیز احساس خطر می‌کرد و احتمال می‌داد ساواکی باشد؛ چه رسد به دوست و همسایه و دیگران. اما امروز براحتی در بین محافل از شخصیت‌های مهم کشور انتقاد می‌شود.
اما برکات انقلاب، محدود به همین امور نمی‌شود؛ درک برخی نعمت‌ها سخت‌تر است و عموم افراد آن را درک نمی‌کنند؛ به عنوان نمونه اگر کسی بگوید وقتی مؤمنانی جمع می‌شوند و خدا و اهل بیت‌(علیهم‌السلام) را یاد می‌کنند، گروهی از فرشتگان در این فضا رفت و آمد کرده و برایشان دعا می‌کنند، شاید به خوبی برای ما قابل درک نباشند، اما این برکات وجود دارند و روایات متعددی بر این امر تصریح کرده‌اند. در سایه انقلاب اسلامی نیز برکاتی از همین سنخ برای کشور حاصل شده است که ما قادر به درک آن نیستیم.
امام، مصداق کامل بندگی خدا
آنچه سبب شد تا این همه برکات شامل امام(ره) شود، این بود که امام(ره) به دنبال «بندگی خدا» بود؛ بنده صرف خداوند که هر چه خداوند گفت باید انجام دهد؛ لذا سعی کرد ببیند خدا از او چه می‌خواهد؛ البته برای بندگی نیز دو رکن لازم است؛ اول تلاش برای شناخت وظیفه و دوم اخلاص در عمل. امام(ره) سال‌ها در حوزه زحمت کشید تا وظیفه خودش را در هر شرایطی بشناسد و از طرف دیگر نیز با اخلاص تمام به وظیفه‌اش عمل کرد؛ برای او تفاوتی نمی‌کرد که مردم بگویند زنده باد خمینی(ره) یا – خدای ناکرده – عکس آن را بگویند؛ او به دنبال بندگی و رضای الهی بود.
گاهی اوقات نزدیکترین افراد به ایشان، نظر دیگری داشتند، اما ایشان وظیفه خود را امر دیگری تشخیص می‌داد؛ از این‌رو سرزنش‌های صریح و غیر صریح را تحمل می‌کرد، ولی وظیفه‌اش را ترک نمی‌کرد؛ خواه دیگران خوششان بیاید یا بدشان بیاید.
نتیجه بندگی خداوند، این بود که هیچ وقت از هیچ چیزی نمی‌ترسید؛ لذا خطرهایی که می‌توانست هر کسی را متزلزل کند، نتوانست کوچک‌ترین خللی در اراده و انجام وظیفه امام(ره) به وجود آورد.
او زمانی قیام کرد که ایران حیاط خلوت آمریکا و همچون ابزاری در خدمت اهداف آنها بود؛ اما امروز به برکت همان حرکت، ایران به رقیب آمریکا تبدیل شده است به گونه‌ای که رئیس‌جمهور آمریکا وقتی می‌خواهد دشمنش را معرفی کند، ایران را نام می‌برد و نه حتی کشورهای بزرگی مانند چین و روسیه! ایران به اینجا نرسید، مگر به واسطه یک آخوندی که چیزی جز بندگی خدا نداشت. آیا این برای ما درس نیست؟!
امام(ره) به ما یاد داد تا بندگی کنیم؛ شاگردی که خوب از او درس گرفت، همانی است که امروز جای او نشسته است؛ هیچ کس مانند خداوند نمی‌دانست چه کسی بهترین گزینه برای این سمت است؛ البته شخص رهبری نیز دنبال پست و مقامی نبود و تلاش می‌کرد که این مسئولیت سنگین بر عهده‌اش نیاید، اما خدا می‌دانست او برای این کار مناسب‌تر است؛ چون به بهترین وجه درس بندگی را از استاد آموخته بود.
نعمت بی‌بدیل رهبری و لزوم شکر آن
 باید از راه امام و رهبری درس بگیریم. اگر در همه کارها، بندگی خدا را سرلوحه همه کارهایمان قرار دادیم، از امام درس‌گرفته‌ایم؛ اما اگر در هر کاری اول به فکر بودیم که چه چیز عاید ما می‌شود و چه منافعی برای خانواده و هم حزبی‌هایمان دارد، نمی‌توانیم ادعای پیروی راه امام را بکنیم.
اول باید دنبال این باشیم که وظیفه ما چیست و خداوند در هر شرایطی از ما چه می‌خواهد.بزرگ‌ترین نعمتی که خداوند به ما داده است، وجود رهبری است که به بهترین شیوه، وظیفه ما در شرایط مختلف را برایمان بیان می‌کند؛ چه بسا پزشکان حاذقی که در طول دوره طبابت خود، در موارد متعددی‌اشتباه کرده‌اند و البته جای تعجب هم نیست، اما اینکه فردی به مدت 30 سال در مسندی بنشیند و با پیچیده‌ترین مسائل اجتماعی روز مواجه باشد و نتوان یک نمونه بیان کرد که ایشان‌اشتباهی داشته باشد، جای تعجب است. آن هم در دنیایی که رهبران عالم روزانه‌اشتباهات متعددی دارند.
چنین رهبری را مقایسه کنید با رئیس‌جمهور قدرتمندترین کشور دنیا که رئیس‌کنگره آمریکا در مورد او می‌گوید ترامپ حتی ارزش این را ندارد که او را استیضاح کنیم! بنده چنین تعبیری را از هیچ سیاستمداری نشنیده بودم. اما در مورد رهبر ایران، بزرگ‌ترین شخصیت‌های سیاسی دنیا می‌گویند تا ایران چنین رهبری دارد، شکست نمی‌خورد. این چه نعمت عظیمی است که خداوند به کشور ما داده است؛ از خداوند متعال باید عاجزانه درخواست کنیم که توفیق شکر این نعمت‌ها را به ما بدهد. چنین انسانی، فرشتگان در مقابلش خضوع می‌کنند.
سجده فرشتگان در برابر حضرت آدم (ع) نمادی از این بود که این آفریده خداوند عزتی نزد خداوند دارد و می‌تواند به مقامی برسد که فرشتگان باید در مقابلش به خاک بیفتند. این ویژگی را خداوند در وجود همه ما قرار داده است؛ اگر به دنبال بندگی خداوند بودیم، به همان میزان می‌توانیم به رسیدن به مراتبی از آن امیدوار باشیم.
بیانات آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله)  در جمع مدیران ارشد هلدینگ فدک (بزرگ‌ترین مجموعه فعال در زمینه حمل‌ونقل ریلی کشور)؛ قم؛25 / 12 / 1397 .