خبر هائی از اسلام ستیزان جنایتکار

 ۱۴۰۲/۰۸/۲۱

 

نتانیاهو: مقامات غربی ساکت شوند لازم باشد مقابل جهان می‌ایستیم(!)

بنیامین نتانیاهو به یک شکست بزرگ دیگر و این‌بار در عرصه بین‌المللی اعتراف کرد.
در حالی که رژیم صهیونیستی در طول چند سال اخیر با انواع ترفند‌ها سعی کرده جامعه جهانی را همراه یا دست‌کم منفعل در قبال اشغالگری خود نشان دهد، نخست‌وزیر سرسخت اسرائیل دیروز در کنفرانس مطبوعاتی، به سرزنش انتقادات بین‌المللی پرداخت، به گزارش روزنامه تایمز اسرائیل، نتانیاهو همراه گالانت و بنی گانتز اعلام کردند حمله نظامی را با قدرت ادامه دهند و مقابل با فشار بین‌المللی برای کاهش شتاب یا توقف جنگ می‌ایستند و اگر لازم باشد، قاطعانه در مقابل جهانیان می‌ایستند.
تایمز اسرائیل نوشت: بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر، یوآو گالانت وزیر دفاع، بنی گانتز وزیر کابینه اسرائيل، در مقابل انتقادات روزافزون بین‌المللی بر سر تلفات غیرنظامی جنگ ایستادگی کردند، و از رهبران غربی خواستند حمایت خود را شامل کشور یهود کنند. نتانیاهو آشکارا امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه را بر سر سخنانی که روز پیش از آن اظهار داشت، کوبید، و گفت اسرائیل با بازگشت تشکیلات خودگردان فلسطینیان به غزه در پایان جنگ- که ظاهرا از اهداف واشنگتن است- مخالف است. شماری از کشورها از وضعیت انسانی
رو به وخامت در غزه در روزهای آخر هفته، و تلفات غیرنظامیان در نوار ابراز نگرانی کرده‌اند. آنتونی بلینکن وزیر خارجه ایالات متحده خواهان اقدامات بیشتر از محافظت غیرنظامیان غزه شد، و خواهان تضمین رسیدن کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان شد و گفت در این جنگ «شمار بسیار بسیار زیادی از فلسطینیان کشته شده‌اند.» روز جمعه نیز امانوئل مکرون گفت بمباران «این کودکان، این بانوان، این مردمان پیر» از سوی اسرائیل «هیچ توجیه» ندارد، و بار دیگر خواهان آتش‌بس در غزه شد.
نتانیاهو همچنین رهبران کشورهای غربی را تهدید کرد و خطاب به آنها گفت: اگر می‌خواهید بر کرسی قدرت باقی بمانید ساکت بمانید.

عضو سابق سازمان سیا و استاد دانشگاه جرج تاون معتقد است حماس چون یک جنبش مردمی است و نه فقط یک سازمان نظامی محض، بنابراین قابل نابودی نیست و به همین دلیل، اسرائیل در سردرگمی ناشی از نقشه به سر می‌برد.
پل پیلار، در تحلیلی که برای اندیشکده کوئینسی نوشته و از سوی نشریه ریسپانسیبل استیت کرفت منتشر شده، درباره جنگ فعلی غزه و سرانجام آن نوشت: اسرائیل غیر از بمباران و ویران کردن غزه، هیچ نقشه‌ای در پیش‌رو ندارد. فقدان هرگونه نقشه قابل اجرا برای اداره نوار غزه پس از ویران کردن آن توسط ارتش اسرائیل، مورد توجه تحلیلگران در ایالات متحده و بیرون از آن قرار گرفته است. فقدان چنین نقشه‌ای، هنگامی بیشتر مورد توجه مضاعف قرار می‌گیرد که نگاهی به گستردگی حمله اسرائیل و قتل‌عام ناشی از آن بیندازیم.
به نظر می‌رسد دولت جو بایدن، تقریباً تمام زمان و توجه خود را صرف این بحران کرده است اما سؤالات اساسی بی‌پاسخ مانده است. بلینکن گفت که غزه باید با کرانه باختری تحت رهبری تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) متحد شود. این چشم‌انداز به دلایل متعددی غیرممکن است، که مهم‌ترین آنها این است که تشکیلات خودگردان، در میان فلسطینی‌ها منفور است. فتح، که کنترل تشکیلات خودگردان را در دست دارد، در آخرین انتخابات فلسطین در سال 2006 به حماس شکست خورد. از آن زمان، تشکیلات خودگردان به عنوان چیزی بیش از یک کمک امنیتی برای اشغالگری اسرائیل نیست. از سوی دیگر اگر قرار باشد تشکیلات خودگردان سوار بر ‌تانک‌های اسرائیلی به غزه بیایند چیزی بیش از بدنامی نصیب آنها نخواهد شد.
فقدان یک طرح عملی و مشخص پس از جنگ برای نوار غزه برای خود اسرائیل حتی کمتر از ایالات متحده قابل توجیه است، با توجه به اینکه اسرائیل عامل ویرانی فعلی است. 
این تصور که «نابودی حماس» باید اولویت اصلی باشد و قبل از هرگونه آتش‌بس یا حتی برنامه‌ریزی جدی در مورد آنچه پس از آن اتفاق می‌افتد، انجام شود، منبع هرگونه تهدید امنیتی آینده برای شهروندان اسرائیلی را که از غزه سرچشمه می‌گیرد، اشتباه تفسیر می‌کند. این همچنین نسخه‌ای برای جنگ بی‌پایان است.
حماس بسیار فراتر از شاخه نظامی است که ماجرای 7 اکتبر را مرتکب شد. حماس هم اداره قلمروی دو میلیون نفری در غزه را برعهده دارد و هم یک جنبش ملی است که هدف آن همیشه ایجاد کشور فلسطینی بوده است. نابودی جنبش حماس غیرممکن است. 
هرگونه حضور ایالات متحده یا غرب، به ویژه با توجه به سیاست‌های غرب در حمایت از جنگ اسرائیل، از نظر بسیاری به عنوان شکل دیگری از اشغال خارجی تلقی می‌شود. مهم نیست که اسرائیل چقدر تلاش می‌کند تا حماس را ویران کند، اسرائیلی‌ها از خشونت‌های مرتبط با غزه در امان نخواهند بود مگر اینکه اسرائیل، استقلال غزه را به رسمیت بشناسد. مهم نیست که چقدر اقدام حماس در 7 اکتبر را محکوم کنیم چرا که آنچه که انجام شد ناگهان از خلأ بیرون نیامد بلکه فوران خشمی بود که ناشی از دهه‌ها اشغال طولانی‌مدت و محاصره و تحقیر یک ملت توسط دیگری است. به آن خشم طولانی‌مدت، خشم ناشی از خشونت اسرائیل در یک ماه گذشته را هم اضافه کنید. اگر حماس به شکل کنونی‌اش به نحوی نابود شود، تظاهرات خشونت‌آمیز ناشی از این خشم در آینده در شکل دیگری از سوی گروه‌ها یا افراد دیگری بروز داده خواهد شد. دانیل کورتزر، سفیر سابق ایالات متحده در اسرائیل به درستی می‌گوید «از آنجا که حماس یک جنبش است، نه یک ارتش‌، می‌داند که به‌ازای هر جنگجو و هر غیرنظامی کشته‌شده، می‌تواند هواداران جدیدی را جذب کند.»