اگر از ورزش به نيكي نام مي‌برند براي آن است كه انسان بدنش سالم باشد و اگر روح، سالم نباشد آن روح، اين بدن سالم را هم تباه مي‌كند.
تداوم حیات انسان، پس از مرگ
همه ما چه ورزشكار، چه غير ورزشكار عمر مشخصي داريم كه در پايان عمر به فرتوتي و كهنسالي و ویلچر و اينها مبتلا می‌شويم. سن وقتي بالا آمد ديگر انسان به دوران ضعف بر مي‌گردد. ما همين چند صباحي كه فرصت هست براي سرمايه‌گذاري بايد عنايت كنيم. ما به جايي مي‌رويم كه هم جان ما هست هم بدن ما؛ اين اصل اول، يعني مرگ پوسيدن نيست از پوست به در آمدن است. انسان كه مي‌ميرد اين‌طور نيست كه بپوسد بلكه مرغي است كه از قفس طبيعت آزاد مي‌شود .اگر آن بزرگوار گفت «مرغ باغ ملكوتم نِيَم از عالم خاك» براي آن است كه به ما بفهماند مرگ از پوست به در آمدن است نه پوسيدن اين اصل اول، پس ما هستيم كه هستيم وهرگز از بين نمي‌رويم. اصل دوّم آن است كه اكنون كه ما زنده‌ايم، بدن داريم و روح داريم، نيازي داريم، به مسكن نيازمنديم، به پوشاك نيازمنديم، به خوراك نيازمنديم همان‌طوري كه الان نيازمنديم. اصل سوم آن است كه ما در دنيا نيازهاي خود را يا با ضوابط حل مي‌كنيم يا با روابط يعني با ضوابط تجاري خريدن، فروختن و اجاره كردن مشكلاتمان را حل مي‌كنيم.
 ما مسكن مي‌خواهيم، غذا مي‌خواهيم، لباس مي‌خواهيم، پوشاك و خوراك مي‌خواهيم، يا با خريدن و اجاره كردن مشكلمان را حل مي‌كنيم يا با روابط حل مي‌كنيم. كسي پدر كسي است، كسي پسر كسي است، پدر مشكل پسر را حل مي‌كند، پسر مشكل پدر را حل مي‌كند بالاخره يا با روابط نياز ما برطرف مي‌شود يا با ضوابط ولي بعد از مرگ، نه از ضوابط خبري است نه از روابط يعني نه ‌‌‌‌آنجا خريد و فروشي است نه جا براي اجاره هست نه براي مضاربه و عقود ديگر است نه روابطي در كار است، چون همه خاك مي‌شويم دوباره از خاك برمي‌خيزيم وكسي پدر كسي نيست، كسي پسر كسي نيست اين اصل سوم. پس ما از مرگ به بعد زنده‌ايم، ما از پوست به درمي‌آئيم نه بپوسيم، بايد ببينيم نيازها را با چه چيزي بايد رفع كرد. تمام نيازها را اينجا بايد رفع كنيم و به همراه خودمان ببريم آنجا هيچ خبري نيست.
مار و عقرب‌های همراه انسان
 داستاني را استاد ما مرحوم علامه طباطبايي از استاد خودشان يا از بزرگان نجف نقل مي‌كردند که يكي از عرفاي نجف به زيارت اهل قبوردر وادي السلام رفته بود ،موقع  برگشتن عده‌اي از علماي نجف در بين راه آن عارف را ديدند که از قبرستان برمي‌گردد. بعد از سلام و عليك و احوال‌پرسي از او سوال كردند چه چيزي ديدي؟ چون مي‌دانستند اين فرد عادي نيست كه برود فاتحه بخواند و برگردد، اواهل معناست. از او سوال كردند رفتي قبرستان چه چيزي ديدي؟ گفت رفتم فاتحه خواندم وبرگشتم. گفتند نه، تو با ديگران فرق داري چه ديدي؟ گفت حالا که اصرار كرديد می‌گویم من اين قبور را خيلي جست‌وجو كردم، چه قبرهاي جديد آماده وچه قبرهاي فروريخته، همه جا را نگاه كردم ديدم هيچ خبري از مار و عقرب نيست، از اين قبرها سوال كردم كه اين علما به ما مي‌گويند آنجا مار و عقرب است، اينجا من چيزي از مار و عقرب نمي‌بينم اين چه چيزي است؟ قبرها در جواب من گفتند كه ما مار و عقرب نداريم هر كه مي‌آيد به همراه خودش مي‌آورد. انسان به همراه خود یا مار و عقرب مي‌برد يا روح و ريحان، اين‌طور نيست كه مسئله مرگ امر ساده‌اي باشد.
در فرهنگ قرآن خدا فرمود: انسان مرگ را مي‌ميراند نه مرگ انسان را بميراند اين از لطيف‌ترين تعبيرات قرآني و وحياني است. يك ‌وقت است ما مي‌گوئيم انسان مي‌ميرد ومي‌پوسد ولي قر‌‌‌آن تعبيرش اين نيست ،تعبير قرآن اين است كه انسان مرگ را مي‌ميراند: (كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ) [1] فرمود هر كسي مرگ را مي‌چشد نه مرگ انسان را بچشد. الان اگر يك ليوان آب را كسي چشيد، آیا انسان آن ليوان آب را هضم مي‌كند يا آب انسان را؟ شربتي را كه انسان چشيد آن شربت، انسان را هضم مي‌كند و از بين مي‌برد يا انساني كه آن را چشيد؟ فرمود: شما مرگ را مي‌چشيد نه اينكه مرگ، شما را بچشد. اين‌طور نيست که «كل نفس يذوقه الموت» مرگ، هر كسي را بچشد و هضم كند بلكه انسان است كه مرگ را مي‌چشد و هضم مي‌كند و ما هستيم كه هستيم و براي ابد خواهيم بود. سخن از يك ميليارد سال و دو ميليارد سال نيست. پس ما هستيم مرگ را مي‌ميرانيم كه ديگر مرگي نيست، بعد از مرگ كسي نمي‌ميرد بلكه براي ابد هستيم، وقتي كه ابدي شديم، نيازهاي ما ابدي شد، بايد توشه‌مان را اينجا فراهم كنيم. ديگر بالاتر از علي و اولاد علي (عليهم‌السلام) كيست که اين‌طور اينها مي‌ناليدند، شب‌ها براي چه چيزي مي‌ناليدند، از آن طرف سوگند ياد كرد فرمود: قسم به خدا اگر تمام عرب جمع شوند من از دشمن روي برنمي‌گردانم، درست هم گفت، در شجاعت او حرفي نبود، هر وقت مي‌گفتند علي‌بن‌ابي­طالب پرچم به دست گرفت و به ميدان آمد همه سلحشوران مي‌لرزيدند، اين علي آن‌طور از مرگ ناله مي‌كند براي اينكه آنجا سخن از ابد است، سخن از يك ميليون سال و يك ميليارد سال نيست و هيچ خبري هم نيست، هر چه هست ما بايد اينجا تهيه كنيم. مائيم كه مرگ را مي‌ميرانيم نه مرگ ما را بميراند، حالا كه اين شد همين چند روزي كه فرصت هست ما كاملا مي‌توانيم تمام زاد و توشه را تهيه كنيم
ویژگی‌های ورزشکار مسلمان
يك ورزشكار، يك سر و گردن از ديگران بلندتر است، آبرومند زندگي مي‌كند، با عفاف زندگي مي‌كند، با حجاب زندگي مي‌كند، با پدرش با مادرش با همسرش با اعضاي خانواده اش در كمال ادب زندگي مي‌كند، وقتي هم كه آمد وزنه بردارد به نام خدا وزنه برمي‌دارد، به عشق علي و اولاد علي وزنه برمي‌دارد، سعي مي‌كند بر ورزش مسلط باشد، بر وزنه مسلط باشد نه وزنه بر او مسلط باشد، لذا تا آخر عمر سالم است اما اگر كسي خداي ناكرده اين اصول را رعايت نكند ممكن است كه به عمر خودش، به سلامت خودش آسيب برساند. اين اگر به اين فكر است كه چهارتا كف به او بزنند چهارتا هورا بكشند، آن ديسك كمر او را تهديد مي‌كند ،اين ورزشكار عاقل نيست.
اگر انسان مسلط بر ورزش باشد مسلط بر اين وزنه و سنگ و آهن باشد نه آهن بر او مسلط باشد آن‌وقت اين مي‌شود انسان كامل. انساني كه در محدوده خودش هم شرف مي‌آورد، هم ديگران را به شرف وادار مي‌كند خيلي فرق است الآن كسي بايد يك ساعت سخنراني كند تا چهار نفر را هدايت كند امّا اين بهداد عزيز ما وقتي كه وزنه بردارد بگويد به نام خدا، به عشق علي‌بن‌ابي­طالب، همين يك جمله كافي است كه عده‌اي را هدايت كند، اين خيلي فرق مي‌كند. كسي يك ساعت بايد سخنراني كند تا عده‌ای را هدایت کند، يك ورزشكار يك لحظه مي‌تواند يك عده جوان‌ها را هدايت كند اين نعمت است، آدم وقتي سرمايه‌اي دارد نعمتي دارد، عزتي خدا به او داد چرا اين را در راه دين صرف نكند، چرا ارزان بفروشد؟
 بيانات حضرت آيت‌الله جوادي آملي (دام‌ظله) در دیدار
 بهداد سلیمی قهرمان وزنه‌برداری جهان، جمعی از مسئولين
 و رؤساي ورزشي شهرستان‌هاي استان مازندران و تعدادي از هيئت‌هاي ورزشي و قهرمانان رده‌هاي المپيكي و جهاني ؛ قم
[1]  آل عمران، 185