857 - خبر هائی از اسلام ستیزان جنایتکار ۱۴۰۲/۰۹/۰۳
خبر هائی از اسلام ستیزان جنایتکار
۱۴۰۲/۰۹/۰۳
آمریکا نگران گزارش خبرنگاران از جنایات اسرائیل در غزه است
مقامات آمریکایی معتقدند هیچ توجیهی برای این که وضعیت فعلی جنگ غزه را پیروزی برای اسرائیل جا بزنند وجود ندارد اما آنها در عین حال نگران هستند که آتشبس فعلی موجبات دسترسی رسانهها به داخل غزه و برانگیختن بیشتر افکار عمومی جهان علیه اسرائیل را فراهم کند.
این خبر را نشریه پولیتیکو منتشر کرده و از قول مقامات آمریکایی افزود: هیچ تصوری وجود ندارد که وقفه چند روزه به آتشبس طولانیتر تبدیل شود. در مورد پیامدهای ناخواسته این توقف، نگرانیهایی در دولت آمریکا وجود داشت مبنی بر این که به خبرنگاران امکان دسترسی بیشتر به غزه و نمایانتر کردن خرابیها و برانگیختن بیشتر افکار عمومی را بدهد. آمریکا نگران است خبرنگاران کُشتار وحشتناک را از نزدیک ببینند و گزارش کنند.
سه مقام دولت آمریکا گفتند که هیچ چیزی برای دور پیروزی زدن وجود ندارد چرا که با وجود توافق فعلی، همچنان 200 اسیر در اختیار حماس خواهد ماند. همچنین 1200 نفر اسرائیلی توسط حماس کشته شدهاند.
درخواستهای فزاینده در حزب دموکرات برای آتشبس کامل و پایان دادن به حمایت از انتقامجویی اسرائیل، در کاخ سفید نادیده گرفته شد. بایدن و تیمش بارها گفتند تنها راه برای دستیابی به پیشرفت معنادار بشردوستانه، یک توافق درباره گروگانهاست. نتانیاهو، با فشار شدید خانوادههای گروگانها و ناآرامی داخلی مواجه بود. به نتیجه رسیدن توافق تنها با حمایت علنی از وی و فشارهای پشتپرده به او، ممکن بود.
دیوید ساترفیلد، نماینده ویژه واشنگتن در مسائل بشردوستانه در جنگ اسرائیل و غزه، در گفتوگو با المانیتور درباره آتشبس موقت گفت: «مسئله اثبات درستی استراتژی نیست. این کار درست و ضروری است».
ایوو دالدر، رئیس شورای امور جهانی شیکاگو که به مقامات ارشد دولت بایدن نزدیک است، گفت: هیچ نشانهای درباره اینکه این وقفه، نظر اسرائیلیها درباره اقدامات نظامی که به نظرشان لازم است انجام دهند را تغییر داده باشد، وجود ندارد. کاخ سفید همچنان در مورد استراتژی بلندمدت اسرائیل و اینکه مرحله بعدی جنگ ممکن چگونه باشد است، عمیقا و عمیقا نگران است و همین امر چند روز آینده را برای افزایش فشار بر نتانیاهو حیاتی میکند.
به رسمیت شناختن حماس کابوس بزرگ نتانیاهو است
بزرگترین کابوس نتانیاهو رسیدن به نقطهای است که دریابد نه تنها قادر نابودی حماس نشده، بلکه عملاً وادار شده آن را با مذاکره، ولو غیرمستقیم، به رسمیت بشناسد.
وبسایت الجزیره در تحلیل آخرین وضعیت جنگ غزه و تن دادن اسرائیل به آتشبس نوشت: فرماندهان ارتش اسرائیل ممکن است عاشق حمله بیشتر به غزه باشند، اما محاسبات بخش پشتیبانی، نتیجه را به نفع دولت نمیبیند. گزارشهای موثقی وجود دارد مبنی بر اینکه بمبهای هوشمند نیروی هوائی اسرائیل رو به اتمام است.
بنا به ادعای صاحبنظران، نیروی هوائی ارتش اسرائیل با صرف بیش از 2500 کیت بمب هوشمند بر فراز غزه، فقط برای 10 روز دیگر موجودی دارد. رقم دقیقِ ذخایر نظامی همیشه رازی است سر به مُهر؛ اما شواهد گویای آنند که فرماندهان اسرائیلی زنگ خطر را به صدا درآوردهاند و درخواست تجدید فوری مهمات را دارند.
طی دو هفتۀ گذشته، ترابری C-17 ایالات متحده، به طور منظم در فرودگاه بن گوریون در تلآویو و پایگاه هوائی نواتیم در صحرای نقب فرود آمده است. بیشتر آنها از پایگاه رامشتاینِ آلمان پرواز میکنند، جایی که ایالات متحده انبارهای «ذخایر اضطراری» را دارد. مهمات سنگینتر، در حجم کمتر، بیفوت وقت از طریق دریا به اسرائیل ارسال میشود. قطعاً در میانشان موشکهای راکتانداز توپخانهای موسوم به هیمارس (HIMARS) و سیستمِ راکتانداز چندگانۀ ام۲۷۰ (MLRS)) که به وفور در غزه به کار رفته، نیز یافت میشود.
پاسخ اسرائیل به حملات موشکیِ سنگین حماس و حملات حزبالله و حوثیها، ذخایر اسرائیل را به حدی نگرانکننده کاهش داده بود و تحویل اولیۀ موشکهای تامیر نشان از آمادگی ارتش ایالات متحده برای تأمین مجدد مهمات اسرائیل داشت.
چند روز پیش، یکی از افسران اسرائیلی به صورت ناشناس به خبرنگارانی که درکنار نیروهای اسرائیلی بودند، اعتراف کرده: «ما نمیخواهیم به آنجا برویم. میدانیم که آنها بمبهای فرعیِ زیادی برای ما کاشتهاند.» هفتهنامۀ یهودیِ کرونیکل در لندن هم ده روز قبل تیتر زده: «دستور واضح است: هیچکس اجازه ندارد داخل تونل بشود.»
نیروهای اسرائیلی باید اثربخشیِ آموزشهای پیچیده و تخصصی خود را در شبیهسازیهای شهر غزه بررسی کنند. برخی مفروضات شبیهسازی مبتنی بر تهاجم سالهای 2009 و 2014 به غزه در سال 2023 قابل اجرا نیستند. همچنین باید بررسی شود چرا بسیاری از تانکهای مرکاوا که تقریباً شکست ناپذیرند، از پا درآمدهاند. گزارشهای موثق نشان میدهند که حدود 30 فروند تانک تخریب شده و یا در اثر استفادۀ مداوم آسیب دیدهاند.
هرچند ارتش از سه یا پنج روز وقفه استقبال میکند، اما احتمالاً آن را نمیپذیرد. سیاستمداران به وضوح، این وقفه را علامت باخت خود قلمداد میکنند. نتانیاهو و شاهینهایش سرسختانه با هرگونه توقف در خلال جنگ مخالفت کردهاند؛ بنابراین اگر اکنون پیشنهاد وقفه را بپذیرند، صرفنظر از اینکه نمیدانند چگونه کرنش در برابر فشارهای بینالمللی را توجیه کنند، تصور میکنند که مردم آن را نقطه ضعف قلمداد خواهند کرد.
اگر دورۀ توافقشده بدون جنگ طی شود، که همیشه خطر بزرگی محسوب میشود، سیاستمداران اسرائیلی در پایان راه با فشار جدیدی مواجه خواهند شد. ممکن است جهان بپرسد، «اگر موفقیتآمیز است، چرا این وقفه را تمدید نمیکنید؟» بزرگترین کابوس نتانیاهو رسیدن به نقطهای است که دریابد نه تنها قادر به نابودی حماس نشده، بلکه عملاً وادار شده آن را با مذاکره -ولو غیرمستقیم- به رسمیت بشناسد.
اندیشکده کوئینسی: جنگ غزه افتضاحی است که آمریکا بالا آورد
اندیشکده آمریکایی کوئینسی در تحلیلی درباره درسهای جنگ غزه تاکید کرد: هرچه ایالات متحده آمریکا بیشتر در امور خاورمیانه دخالت کند، کمتر میتواند گَندهایی را مدیریت کند که خودش در ایجاد آنها نقش داشته است.
آناتول لیوِن، مدیر برنامه یورواشیا در «مؤسسه کوئینسی» مینویسد: فاجعه جاری در اسرائیل و غزه دوباره حقیقتی را نشان داد. دولتها، طرحهای دقیقی را برای اداره امور خارجی و امنیتی خود میچینند و ناگاه درمییابند که برای واکنش به رخدادهای پیشبینی نشده به چالش افتادهاند.
با این حال، رخدادهایی همچون حمله حماس به اسرائیل یا تهاجم روسیه به اوکراین، از ناکجا بیرون نیامدند. آنها محصول تصمیمات بشری هستند و اگر نتوان جزئیاتِ خودِ این تصمیمها را پیشبینی کرد، میتوان شرایطی را مطالعه کرد که آنها را تولید کرده است. برای همین است که ما لشکری از تحلیلگران اطلاعاتی، مقامهای بخش خدمات خارجی و «کارشناسان» را داریم.
بنابراین نخستین درسِ دهشت کنونی برای سیاستگذاران غربی این است که همیشه به یاد داشته باشید دشمن شما هم یک رای دارد و رفتار خود آمریکاست که کنشهای دشمن را شکل میدهد. دومین درس این است که بخشهای خاصی از جهان در قیاس با بقیه، استعداد بیشتری در تولید فاجعه دارند. سوم هم اینکه هرچه آمریکا در نقاط بیشتری از جهان دخالت داشته باشد، بیشتر در معرض این رخدادها قرار خواهد گرفت. درس آخر هم اینکه حریفان (آمریکا) در یک بخش جهان، ناگزیر تلاش خواهند کرد تا از دشواریهای آمریکا در دیگر بخشها، بهرهبرداری کنند.
به عبارت دیگر، برتریجویی آمریکا در چهارگوشه جهان، تضمینی است به اینکه آمریکا دیر یا زود، خود را با بحرانهایی همزمان، چشم در چشم خواهد دید.
به گزارش دیپلماسی ایرانی، در ادامه تحلیل اندیشکده کوئینسی خاطرنشان شده است: دولت بایدن از زمان رسیدن به قدرت، دوبار تلاش کرده با نادیده گرفتن بحرانهای پیچیده و خطرناک بینالمللی از آنها عبور کند و به امور دیگرش بپردازد. به قول یک مقام اروپایی، «آنها فکر میکردند که قوطیهای خالی را به کناری شوت میکنند اما فهمیدند که آنها نارنجک بودهاند.»
در بهار 2021، مقامهای آمریکایی بهطور خصوصی اعلام میکردند که توافق مینسک برای حل منازعه شرق اوکراین (تضمین خودمختاری دونباس در داخل اوکراین) مرده است. با این حال، آنها هیچ ایدهای نداشتند که چه چیزی را جایگزین آن کنند الا اینکه اوکراین را مسلح سازند و بر حمایت از اوکراین و عضویتش در ناتو در آینده نامشخصی تاکید کنند.
امید دولت آمریکا به این بود که مسئله روسیه و اوکراین را میتوان بایگانی کرد و بر رویارویی با یک حریف نیرومندتر یعنی چین متمرکز شد. هنگامی که مسکو روشن ساخت که با این وضعیت کنار نمیآید، دولت آمریکا هیچ طرح و برنامهای نداشت، چه برای تعهد تمامعیار به اوکراین و چه برای یک سازش دیپلماتیک با روسیه.
در خاورمیانه، احیای توافق هستهای با ایران، بهخاطر مطالبات آمریکا، که قاعدتا روشن بود مورد پذیرش تهران نیست، متوقف شد با این باور که تهران در موقعیتی نیست که بتواند صدمهای جدی به آمریکا یا اسرائیل بزند. منازعه اسرائیلی فلسطینی هم از پایه نادیده گرفته شد، حتی در حالی که سیاست شهرکسازی اسرائیل، روزبهروز امکان یک «راهحل دو کشوری» را که آمریکا رسما به آن پایبند است، نابود میکرد.
به جای آن، دولت جو بایدن، همان مسیر دولت دونالد ترامپ، را ادامه داد تا این هر دو مسئله را با پیشبرد یک اتحاد عملی میان اسرائیل و عربستان سعودی دور بزند؛ هم ایران را محدود کند و هم فلسطینیها را کاملا منزوی و بیپناه سازد.
اما البته حماس قادر بود سیر این طراحی آمریکا را به خوبی ببیند و نتیجهاش، یک منازعه فاجعهبار تازه است که در کنار دیگر مسائل، هرگونه امید به عادیسازی سعودی- اسرائیلی را از میان ببرد و احتمالا بتواند کشورهای مشتری آمریکا در خاورمیانه را هم بیثبات کند.
آمریکا با برتریجویی در همه نقاط جهان، این اطمینان را به وجود میآورد که با تهدیدها و بحرانهایی در همه بخشهای جهان روبهرو خواهد شد و حتی اگر اصولا بتواند منابع لازم برای واکنش به آنها را گرد آورد، بسیار بعید است که مردم آمریکا اراده لازم برای فداکاری بیحدوحصر اقتصادی را داشته باشند.