وجود مبارك عيساي مسيح در بیان آمدن پیامبر اکرم به مسيحيان عصرش فرمود: مٌبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأتِي مِنْ بَعدِ اسْمُهُ اَحمَد(1)، من بشارت مي‌دهم كه او دارد مي آيد، او نزديك است.بشارت مال چيزي است كه حرف نو دارد، مطلب جديد دارد. اگر كسي يك كتابي را خوانده، سطح آن كتاب، مطالب آن كتاب، پيام آن كتاب در درجه 10 از علم است. يك كتاب ديگري هم همتاي اين باشد كه در درجه 10 باشد، ديگر جاي بشارت نيست‌؛ چون چيز جديدي نيست، هم سطح اين است، همتاي اين است، هم وزن اين است. امّا اگر يك مطلب تازه‌اي، يك مطلب نوئي، يك فكر جديدي در آن كتاب تازه باشد، جاي بشارت است. مي گويند: آنچه را كه شما خوانديد درجه 10 بود و الآن من به شما مژده مي دهم يك مقاله‌اي نوشته شده، يك كتابي نوشته شده كه درجه علمي‌اش 20 است، اينجا جاي بشارت است ! اگر قرآن در سطح انجيل و تورات بود كه جاي بشارت نبود ! تبشير براي حرف تازه است، براي مطلب جديد است، براي فكر تازه است.
منّت الهي بر مسلمانان به واسطه بعثت رسول خدا (ص)
وقتي ذات مقدّس رسول گرامي‌(ص) ظهور می‌کند، ذات أقدس إله با جلال و شكوه از او نام مي برد: لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَي المُؤمِنينَ اِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْ اَنفُسِهِمْ يَتلُوا عَلَيهِم آیاته و يُزَكّيهِم ويُعَلِّمُهُم الکتاب (2). ما منّت نهاديم، منّت نهاديم نه يعني لساناً ما آن‌ها را ممنون كرديم، گفتيم ما شما را ممنون مي كنيم ! اَلمِنَّه هِيَ النِّعمَهُ العُظمي‌؛ نه يعني زباني ممنونشان كرديم! آن نعمت بزرگ را مي گويند: «منّت». هر نعمتي منّت نيست ! شمس و قمر نعمت است، ولي منّت نيست‌؛ وحي و نبوّت نعمت است، چون عُظمی است ومنّت است. لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَي المُؤمِنين، اين بر همه انسانهاست‌؛ رَحمَهٌ لِلعالَمين(3) كه شد، مِنَّهً لِلعالَمين است‌؛ ولي در بين مردم جهان مؤمنانند كه طرفي مي‌بندند. اين كتاب هُدَيً لِلنّاس(4) است، امّا متّقيانند كه بهره مي برند، مي شود هُدَيً لِلمُتَّقين(5). اين كتاب شِفاءً لِلنّاس(6) است، مُوعِظَهً لِلنّاس(7) است‌؛ امّا مؤمنانند كه طرفي مي‌بندند!
بهره مندي خصوصي مسلمانان از بركات نبي اكرم(ص)
وجود مبارك رسول گرامي‌(ص) مِنَّتً عَلَي النّاس است، ولي مؤمنين‌اند كه بهره مي برند ! فرمود: لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَي المُؤمِنينَ اِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً كه از متن آنهاست‌، از بطن آنهاست. ذات أقدس إله دعاهاي آن دو پيامبر بزرگ را، مستجاب شده به ما نشان مي دهد. يعني اگر يادتان باشد در مقطع اوّل آن دو پيامبر بعداز ساختن كعبه براي كعبه مدير و متصدّي خواستند كه رَبَّنَا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولاً مِنهُمْ يَتلُوا عَلِيهِمْ آياتِكَ وَ يُزَكّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الكِتابَ وَ الحِكمَه‌؛ بعد فرمود: همان دعا‌ها را من به شما بشارتش را دادم، الآن خودش را به شما ارائه مي كنم: لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَي المُؤمِنينَ اِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِنهُم‌ كه اين رسول ،آيات الهي را تلاوت مي كند، جامعه را پاك مي كند، جامعه را اهل حكمت مي‌كند، جامعه را اهل كتاب الهي مي كند‌؛ عقائد را، اخلاق را، فقه و حقوق را به جامعه مي آموزاند، با سيره و سنّتش مردم را روشن مي‌كند‌؛ وقتي حركت مي‌كند، نوري دارد يَمشِي بِهِ فِي النّاس است (8)؛ اين جامعه به وسيله اين پيامبر روشن مي‌شود. پس وجود مبارك رسول گرامي‌(ص) يك عنصر عادي يا يك عالم عادي يا يك وليّ عادي يا يك معصوم متعارف نيست كه در يك عصر و مکانی ظهور كرده باشد‌؛ بلكه هزار‌ها سال انبياء و اولياء رويش كار كرده‌اند با نيايش و دعا، بعد در كتاب هاي انبياي گذشته خداي سبحان زمينه سازي كرده، جامعه را تشنه كرده، عده‌ای از بشر را تشنه كرده، مشتاق كرده‌؛ بعد به آخرين پيامبر قبل از وجود مبارك حضرت رسول اکرم یعنی وجود مبارك عيساي مسيح‌(ع) سمت تبشير داد، فرمود: تو برو، بشارت بده كه رسول خاتم دارد مي آيد، بعد خود رسول خاتم آمده‌؛ جهان را اين فكر آزاد مي كند.
ناسازگاري جسارت به مقدّسات اديان الهي با آزادي و تمدّن
يك وقت است در شعار‌ها و تظاهرات انسان مي گويد: سازمان ملل يا شوراي امنيّت يا مجامع مللي ننگت باد، مرگت باد‌؛ اين‌ها حرف هاي تظاهرات است، سرجايش حق است و بايد با مشت گره كرده اين حرف ‌ها را گفت. امّا يك وقت در يك مجلس علمي است مثل اينجا‌؛ سازمان ملل بايد بداند، شوراي امنيّت بايد بداند، مجامع علمي بايد بدانند كه اين كار نه با آزادي سازگار است، نه با حقوق بشر سازگار است، نه با دموكراسي سازگار است، نه با رشد و تمدّن و مُدرن بودن سازگار است ! يك كسي كه مهد علم است و عدل، براي جهان هميشه حرف تازه دارد‌؛ آمده، گفته اينچنين نيست كه قَدْ اَفلَحَ اليُومْ مَنِ اسْتَعلَي(9) بلكه قَدْ اَفلَحَ مَنْ تَزَكّي(10)، قَدْ اَفلَحَ مَنْ زَكّا‌ها(11). شعار‌ها را برداريد‌؛ شما با مردن نمي پوسيد، شما با مردن از پوست بيرون مي‌آئيد. اين 60 ـ 70 سال نسبت به ابد قابل قياس نيست، خودتان را به زحمت نيندازيد ! بعد از مرگ ميلاد جديد است، هجرت جديد است. گرچه بدنتان به خاك مي رود، ولي مرغ باغ ملكوتيد، به جهان ديگر پرواز مي كنيد. حواستان جمع باشد، شما براي ابد خلق شديد، ابديتتان را در يابيد‌؛ اين حرف ‌ها هميشه تازه است ! فرمود: در برابر اين، نه جا براي شبهه است، نه براي آن ويروس است، نه جا براي هتك حرمت است ! اگر شما انسانيتتان را دريابيد، همين است كه رسول گرامي براي شما بهترين پيام را آورده است و بهترين ره توشه همين است كه وجود مبارك آن حضرت آورده.
لزوم پرهيز از افكار استعماري و استكباري
فرمود: نگوئيد قَدْ اَفلَحَ اليُومْ مَنِ اسْتَعلَي، بگوئيد: قَدْ اَفلَحَ مَنْ تَزَكّي. نگوئيد هر كه زد و بند كرد و برد ،‌ برد‌؛ اينچنين نيست ! اين حرف فرعون است كه غرق شدن در انتظار اوست. مبادا فرعوني فكر كنيد، مبادا قاروني حرف بزنيد ! مخصوصاً حوزويان و دانشگاهيان بكوشند كه هميشه موحدانه بينديشند و موحدانه سخن بگويند. هيچ كس نگويد من خودم زحمت كشيدم و عالم شدم ! اگر كسي خداي ناكرده فكرش اين بود، اين قاروني مي انديشد‌؛ قارون هم همين حرف را مي زد، بيش از اين نمي‌گفت! مي گفت: اِنَّمَا اُوتِيتُهُ عَلي عِلمٍ عِندِي(12)، من خودم زحمت كشيدم، مال پيدا كرده‌ام ! خيلي ‌ها تلاش و كوشش مي كنند و به جائي نمي‌رسند‌؛ خيلي ‌ها مي آيند به حوزه، به جائي نمي‌رسند‌؛ خيلي ‌ها براي دانشگاه دور خيز مي‌گيرند، به جائي نمي‌رسند‌؛ خيلي ‌ها براي زر اندوزي تلاش مي‌كنند، به جائي نمي رسند ! آن هم كه به جائي مي‌رسد، آزمون الهي است‌؛ به هر كه داد حكمت است، به هر كه نداد حكمت است. او حكيمانه كار مي كند، عادلانه كار مي‌كند، روي امتحان كار مي‌كند. مبادا كسي بگويد من خودم زحمت كشيدم، به اين مقام رسيدم !
هتك حرمت، موجب محروميت از فيض رسول اكرم(ص)
متأسفانه جهان كنوني شاهد هتك حرمت ساحت قُدس وجود مبارك رسول گرامي‌(ص) است ‌؛ آن جهان دارد خودش را از اين فيض و فوز محروم مي كند ! نمي داند كه پيامبر مطلب آورد به مراتب بالاتر از رهاورد موسي، به مراتب بالاتر از رهاورد عيساي مسيح و به مراتب بالاتر از ره آورد انبياي ابراهيمي (عليهم السَّلام).
بيانات حضرت آيت الله جوادي آملي (مدظلّه) در جلسه درس اخلاق در ديدار با جمعي از طلاب مدرسه علميّه رضويه قم، دانشجويان دانشگاه علوم انتظامي تهران و اقشار مختلف مردم‌؛ قم   ـ   18/12/1384     
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(1) صف / 6       (2) آل عمران / 164       (3) ر. ك:  انبياء / 107
(4) ر. ك:  بقره / 185    (5) ر. ك:  بقره / 2  و …   (6) برداشت از:  اسراء / 82
(7) برداشت از:  آل عمران / 138     (8) ر. ك:  انعام / 122     (9) طه / 64
(10) أعلي / 14     (11) شمس / 9       (12) قصص / 78