«پیشرفت علمی و فنّاورانه» یکی از محورهای اصلی و بنیادین پیشرفت ایران و تقویت مؤلّفه‌های قدرت ملّی کشور در دوران بعد از جنگ تحمیلی هشت ساله بوده است؛ موضوعی که ارتباط مستحکم و دقیقی با غلبه‌ ایران بر عقب‌ماندگی‌های تاریخی خود داشته و به ثمر نشستن آن موجب از بین رفتن مواجهه‌ استعماری و سلطه‌جویانه‌ قدرت‌های غربی و استکباری با ایران انقلابی می‌شود.
یکی از قلّه‌های این نهضت پیشرفت علمی، موضوع پیشرفت هسته‌ای است. نقطه‌ مهمّ ماجرا این بود که صنعت هسته‌ای، در روند پیشرفت علمی و صنعتی، نقش صنعت مادر را داشته و دارد: «صنعت هسته‌ای فقط برای انرژی نیست؛ بعضی خیال می‌کنند صنعت هسته‌ای فقط برای انرژی پاک و ارزان است- که البتّه همین‌جور هم هست- و این ناشی از صنعت هسته‌ای است، لکن فقط این نیست؛ این یک جزئی از فواید صنعت هسته‌ای است. صنعت هسته‌ای یک صنعت مادر است،... عرصه‌های متعدّد علمی متأثّر از صنعت هسته‌ای‌اند، عرصه‌های متعدّد علمی، از جمله فنّاوری‌های دقیق و حسّاس مثل تجهیزات پزشکی، هوافضا، حسگرهای دقیق، الکترونیک؛ اینها مربوط به صنعت هسته‌ای‌اند، متأثّر از صنعت هسته‌ای هستند. از جمله علوم پایه و مهندسی مثل فیزیک هسته‌ای، مهندسی انرژی، مهندسی مواد؛ از جمله کاربردهای پزشکی و دارویی، هم در تشخیص، هم در درمان؛ اینها متأثّر از صنعت هسته‌ای هستند. صنعت هسته‌ای در درمان بعضی از بیماری‌های سخت، حرف اوّل را می‌زند؛ هم در تشخیص، هم در درمان. [از جمله] در صنایع مربوط به کشاورزی و در صنایع مربوط به محیط‌زیست؛ موارد متعدّدی از این قبیل هست که وابسته‌ به صنعت هسته‌ای یا متأثّر از صنعت هسته‌ای است. صنعت هسته‌ای یک صنعت مادر است، یک صنعت اصلی است.» (۱۴/۳/۱۴04)
دشمن نیز به‌ خوبی اهمّیّت توانمند شدن ایران اسلامی در این عرصه‌ کلیدی و بنیادین را متوجّه شده است؛ لذا از همان ابتدا، دشمنی با پیشرفت علمی و صنعتی ایران در موضوع هسته‌ای به نقطه‌ی کانونیِ دشمنیِ دشمنان و مشخّصاً دولت آمریکا تبدیل شد: «حرف اوّل آمریکایی‌ها این است که شماها اصلاً صنعت هسته‌ای نداشته باشید، ایران صنعت هسته‌ای نداشته باشد، شما در رادیودارو به ما احتیاج داشته باشید، در انرژی به ما احتیاج داشته باشید، در دستگاه آب‌شیرین‌کن به ما احتیاج داشته باشید، در ده‌ها رشته‌ مهمّ دیگر به ما وابسته باشید و اصلاً صنعت هسته‌ای نداشته باشید... یکی از رؤسای جمهور آمریکا گفت من اگر بتوانم، پیچ‌ومهره‌های صنعت هسته‌ای ایران را باز می‌کنم و از بین می‌برم! » (۱۴/۳/۱۴04)
 ایران انحصارِ علمیِ استعمارگران را شکسته است
امّا ریشه و اساس دشمنی‌ها با حرکت علمی ایران اسلامی و مشخّصاً صنعت هسته‌ای چه بود؟ پاسخ به این سؤال را باید در مانع‌تراشی دشمن در مسیر دستیابی جمهوری اسلامی به توانمندی و شکل‌گیریِ «ایران قوی» دانست: «صنعت هسته‌ای یکی از مؤلّفه‌های اساسی و مهمّ اعتبار کشور و قوّت و قدرت کشور است. اگر شما ایران قوی می‌خواهید، هرکسی ایران را دوست دارد، هر کسی جمهوری اسلامی را دوست دارد، هرکسی ملّت را دوست دارد و قوّت این کشور را می‌طلبد، بایستی به این بخش از تلاش و فعّالیّت علمی و تحقیقاتی و صنعتی و کاری‌ای که این‌جا انجام می‌گیرد اهمّیّت بدهد و برایش اعتبار قائل بشود. من می‌گویم علّت تمرکز دشمنان روی انرژی هسته‌ای هم همین است؛ علّت اینکه شما می‌بینید بیست سال است ما چالش داریم [همین است]؛ چالش هسته‌ای ما الان بیست سال است [که هست]. چرا این چالش را دشمنان ایجاد کرده‌اند؟... آنها می‌دانند که حرکت در صنعت هسته‌ای، در واقع، در حکم کلید برای پیشرفت‌های علمی در بخش‌های متعدّد کشور است؛ این را نمی‌خواهند؛ نمی‌خواهند ما در مسائل گوناگون، پیشرفت‌های چشمگیر و تشویق‌کننده داشته باشیم... هدفشان جلوگیری از پیشرفت کشور ما در یکی از مهم‌ترین عرصه‌های علمی است که همین عرصه‌ هسته‌ای است.» (21/۳/1402)
دشمن به‌دنبال حفظ انحصار استعماری خود در این حوزه‌های علمی است و این دلیل مهمّ دشمنی‌ها است: «دستگاه سلطه دنبال انحصار است: انحصار علمی، انحصار فنّاوری، انحصار داشته‌های ثروت‌آفرین، انحصار داشته‌های قدرت‌آفرین؛ دنبال این است. ‌لذاست که شما می‌بینید در یک کشوری می‌آیند دانشمندان را ترور می‌کنند- دانشمندان هسته‌ایِ ما را ترور کردند- [چون] می‌خواهد این ثروت در این کشور ‌نباشد.» (25/۷/1397)
 صنعتی که دیگر بومی ‌شده است!
نکته‌ کلیدی امّا این است که درست در نقطه‌ مقابل خواست و طرّاحی دشمنان، تحریم و ترور نتیجه‌ مدّ‌نظر آن‌ها را نداد: «مجموعاً ناکام ماندند، نتوانستند متوقّف کنند جمهوری [اسلامی] را. ‌هیچ کدام از طرح‌هایشان پیش نرفت، یعنی به آن نتیجه‌ مقصودِ خودشان نرسید؛ بله، یک مشکلاتی ایجاد کردند، امّا مقصودشان حاصل نشد؛ نه تحریم، ‌نه ترور دانشمندان، نه رشوه دادن به بعضی‌ها که علیه جمهوری اسلامی در داخل حرف بزنند، نه انواع شگردهای سیاسی و امنیّتی‌شان، هیچ کدام نتوانست ‌عامل حرکت و پیشرفت و استقامت ملّت ایران را از کار بیندازد.» (‌28/۸/1401)
«ترور کردند، با جنایتشان این دانشمندان عزیز را از ما گرفتند. خیال کردند که اگر چنانچه شهریاری و ‌علی‌محمّدی و بقیّه را از دست ما بگیرند، کارها متوقّف می‌ماند؛ کارها متوقّف نماند، دچار وقفه نشد، بحمدالله پیش رفت؛ یعنی جوانان ما، دانشمندان ما، نشان ‌دادند که این صنعت بومی‌شده است، متعلّق به خود ملّت است و این دیگر قابل سلب کردن از این ملّت نیست.» (21/۳/1402)
 جنبشِ تاریخیِ برخاسته از عزم خلل‌ناپذیر ملّی
اگرچه در تجاوز اخیر رژیم صهیونی به ایران، چند تن از دانشمندان و چهره‌های علمی برجسته‌ صنعت هسته‌ای کشور به شهادت رسیدند، امّا تجربه‌ تاریخی نشان می‌دهد که قطعاً با چنین ترورهایی حرکت علمی و پیشرفت هسته‌ای متوقّف نخواهد شد. همین توطئه‌ی ترور در دهه‌ ۹۰ نیز به وقوع پیوسته بود و البتّه شکست خورده بود: «این شهید احمدی‌روشن که شهید شده و شهدای این عِلم شدند چهار نفر، خود این انگیزه درست کرده! جوان‌ها، دانشجوها، پیغام ‌می‌دهند که می‌خواهند رشته‌شان را تغییر بدهند و بیایند در این رشته کار کنند. ببینید! این خیلی مهم است؛ این نشان‌دهنده‌‌ همین است که [اینها] با انگیزه و ‌با آگاهی وارد این میدان شده‌اند؛ وَالّا این جوان می‌توانست مثلاً بگوید: خب حالا که سه نفر ترور شده‌اند- [چون] آقای عبّاسی هم ترور شده بود که خب ‌نجات پیدا کرد الحمدلله- من خوب است راهم را عوض کنم؛ [ولی] نکردند؛...» (‌29/۱۰/1390)
و کلام پایانی اینکه «رشد شتابنده‌ علمی و فتح قلّه‌های دانش که با همّت و عزم جوانان مؤمن و غیور و توانایی چون مصطفای ‌شهید رونق یافته، امروز قائم به هیچ فردی نیست؛ این یک جنبش تاریخی و برخاسته از یک عزم خلل‌ناپذیر ملّی است. ما، به کوری چشم سران اردوگاه ‌استکبار و نظام سلطه، این راه را با قوّت و اراده‌ راسخ دنبال خواهیم کرد و پیشرفت رشک‌آور ملّت بزرگ خود را به رخ دشمنان عنود و حسود خواهیم کشید.» (‌22/۱۰/1390)
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ
 و نشر آثار رهبر معظم انقلاب اسلامی